Printen

Signalen 63

 

R. Sollie-Sleijster

17-03-18

 

‘Vraag door op religie in de jeugdpsychiatrie’

ND 5/3/2018

 

Wanneer ouders op godsdienstig gebied verschillend in het leven staan, kunnen jongeren gedragsproblemen ontwikkelen. Dit stelt kinder- en jeugdpsychiater Willeke van der Jagt-Jelsma op basis van een onderzoek, waarop zij op 6 maart promoveert aan de Radboud Universiteit in Nijmegen. Hoewel uit ruim 70% van de studies wereldwijd blijkt dat toegenomen godsdienstigheid verband houdt met een betere geestelijke gezondheid, kwam uit haar onderzoek nog een ander verband naar voren. Bij actief religieuze ouders blijken jonge tieners (tussen 10 en 12 jaar) namelijk vaker last van angsten en somberheid te hebben. Dit verband blijkt in Nederland niet zo sterk, maar wel in de VS, waar religie een veel grotere rol speelt.  Ook andere oorzaken kunnen aanwezig zijn.

 

Positief en negatief

Positief is dat veel jongeren kracht putten uit het geloof. Maar als iemand moeite heeft met relaties, komt de relatie met God ook onder druk te staan. Bij het beeld van een straffende God bijvoorbeeld is het voor een psychiater belangrijk dit te weten. In haar werk bij het Zwolse Centrum voor kinder- en jeugdpsychologie Karakter merkt zij dat het goed is rekening te houden met eventuele conflicten op dit gebied binnen het gezin. Het is wel intiem, maar toch belangrijk om over geloof te praten.

Als de geestelijke gezondheidsproblemen hiermee te maken hebben, kan een ouderling, predikant of geestelijk verzorger bij de behandeling betrokken worden.

 

Verschil in religiositeit

Bij verschil in geloof, moeder gaat bijv. vaker naar de kerk dan vader, geeft dat verwarring en kunnen gedragsproblemen bij jongeren  ontstaan. Maar als ouders dezelfde dingen belangrijk vinden en allebei religieus actief zijn, maken jongeren naar eigen zeggen minder vaak negatieve gebeurtenissen mee. Van der Jagt: ‘Het kan ermee te maken hebben dat gelovige ouders hun kinderen meer beschermen.’

 

Recordaantal leden verliet GKv in 2017

ND 23/2/2018

 

Het ledenaantal van de GKv daalde volgens het Handboek 2018 vorig jaar tot 116.827 (laatste peildatum 1-10-2017). Dat is een daling van 1530 leden. In vijf jaar tijd was de daling meer dan 5000 leden, in 2004 bedroeg het aantal leden nog 127.000.

Het verlies aan leden is plaatselijk heel verschillend.  Enschede-Zuid en Leeuwarden raakten in één jaar zo’n 100 leden kwijt. Ten Boer zag twee emeriti predikanten naar de afgescheiden, hersteld gereformeerde DGK vertrekken en verloor 65 leden. Sommige kerken groeiden daarentegen licht.

 

Het Handboek vermeldt verder dat het een turbulent jaar voor de GKv was. Vrouwen werden toegelaten tot alle ambten in de kerk. Ook werd besloten tot hereniging met de NGK.

Bovendien werd de GTU, de fusie van TUK en TUA (CGK), door de CGK afgeblazen.

 

Een priester die zegt: ik heb het zelf ook meegemaakt

ND 10/2/2018

 

Antoine Bodar (73) zoomt in op de diepe depressies die hij in zijn leven meemaakte.

De eerste keer was toen hij 21 jaar oud was en zo’n 30 jaar later nogmaals. Het kwam zelfs tot een suïcidepoging. De maatschappelijke aandacht voor suïcide maakte dat hij een boek schreef: Droef gemoed. Daarmee wil hij mensen troosten. Zijn boodschap is dat je met een depressie kunt leven en aangezien hij nog steeds leeft, meent hij dat hij wel enig recht van spreken heeft.

Bodar wil naast de mensen staan. Hij kan zeggen: ik heb het zelf meegemaakt.

 

Je kunt in boze en in goede zwaarmoedigheid terechtkomen. Maar hoe kom je bij de goede zwaarmoedigheid? Door veel geduld met jezelf te hebben, jezelf te aanvaarden, je talenten te ontwikkelen, je roeping te ontdekken en je niet in zelfbeklag te wentelen. De nabijheid van vrienden en familie kan ook zeer troostrijk zijn.

 

Omdat we in een tijd van grote eenzaamheid leven moeten we alert zijn op mensen die zich afzonderen. Bodar ziet ouderen die klaar zijn met het leven en jonge mensen die het leven als steeds leger ervaren. Dit ondanks alle afleiding van televisie en die andere religie: sport.

Vermaak, sport, muziek, we leven als in de nadagen van het Romeinse Rijk!

Een oppervlakkig leven in een maatschappij die zichzelf verdooft.

 

We moeten als christenen denken aan de troost van het eeuwige leven. Eens komt de tijd dat God recht zal doen. In Ethiopië en Kroatië, waar Bodar onlangs verbleef, vinden de mensen, ondanks veel problemen, troost in het geloof. Ze hebben geen tijd om voortdurend te praten over de problemen die wij hebben, zoals bijvoorbeeld of ze in het verkeerde lichaam zitten. Ga liever naar een psychiater, die helpt het eigen lichaam te aanvaarden, in plaats van de psycholoog die het proces naar de operatietafel in gang zet. Wij kunnen kennelijk de ons gestelde grenzen niet langer aanvaarden.

 

Het is duidelijk wat God niet wil, daar hoef je niet over te discussiëren. Het leven is anders dan de leer en dat geeft spanning. Het vraagt om milde nabijheid en pastorale zorg. Maar ga geen liefde ‘geordend’ noemen die feitelijk ‘ongeordend’ is, zo sluit de priester zijn openhartige interview af.

(Zijn vorige boek had de titel Ongeordende liefde en is onlangs herdrukt.)

 

Gender-waanzin

RD 15/03/2018

 

Mr. D.J.H. van Dijk, senator, schrijft een humoristische column over dienstplicht voor vrouwen.

Het was wel lachwekkend, maar de ondertoon is grimmig.

In de Eerste Kamer werd het wetsvoorstel voorgedragen om vrouwen onder de militaire dienstplicht te laten vallen. De minister vond het een principiële zaak. Het ging immers om de gelijkwaardigheid van mannen en vrouwen. In de Tweede Kamer was dit wetsvoorstel al vrijwel unaniem aangenomen.

 

Nu geldt de dienstplicht alleen mannen, maar dat zien we vandaag als flagrant onrecht. En ook al is de opkomstplicht allang afgeschaft, toch wil het kabinet militaire dienstplicht, die in feite dus niet meer bestaat, ook voor vrouwen invoeren. De positie van vrouwen verbetert hierdoor natuurlijk sterk. Zij kunnen nu ook in een oorlogssituatie worden ingezet...

Dit lijkt een symbolisch voorstel, maar leidt het ook tot een betere krijgsmacht? Of hebben we te veel ambtenaren, zodat tijd en geld beschikbaar zijn voor dit soort theoretische denkexercities?

 

Maar het is bepaald geen onschuldige symboliek. Niet een betere krijgsmacht, maar het streven naar genderneutraliteit vormt de achtergrond. Iemands geslacht wordt niet door biologische kenmerken bepaald, maar het is een keuze. Het door de omgeving gevormde onderscheid moet weg en meestal is de man de norm waaraan de vrouw moet voldoen. Dwaas en extreem vrouwonvriendelijk.

Het kabinet laat zich imponeren door modieuze genderideologie. Het biologische geslacht is daarbij niet van belang en zo is het een regelrechte aanval op de Schepper, zo constateert Van Dijk.

 

Wat extra te denken geeft, is dat alle keuzevrijheid wegvalt. Vrouwen kunnen niet kiezen voor, maar worden verplicht tot militaire dienst. Het doet denken aan andere dwingelandij. De overheid bemoeit zich met mijn organen als ik sterf. De fiscus regelt de verdeling van zorgtaken in mijn gezin. De kinderen moeten via het onderwijs tot ‘normale’ burgers worden gevormd. De overheid dwingt diversiteit af als mijn gedachten over de seksuele moraal te bekrompen zijn. Ik moet meer bewegen en gezonder eten, en in een restaurant mag geen sigaartje worden opgestoken. En als de levenslust afneemt, faciliteert de overheid mijn einde.

 

Niet chrístenen bevoogden hier maar de progressieve seculieren zijn hier aan het betuttelen. Een seculiere ideologie en een dwangzuchtige overheid vormen voor christenen een beangstigende combinatie. Het homohuwelijk is nog maar net toegestaan, maar wie het afwijst wordt als een soort racist beschouwd. Het ware belijden schuurt. De kolderieke wetsvoorstellen of gender-neutrale toiletten verbergen het grimmige karakter dat er achter schuil gaat.

Christenen, geeft acht!