Printen

Verwildering

 

D.J. Bolt

18-06-22

 

Wachtend op een patatje met picanto bladerde ik door een oude Elle (mei 2017), een maandelijks glossy modetijdschrift dat in diverse landen verschijnt. De naam van het blad is Frans voor "zij" en richt zich tot vrouwen tussen 20 en 35 jaar. Het blad werd opgericht in 1945(!) door de Franse Pierre Lazareff en zijn vrouw Hélène.

Een artikel in de rubriek Tijdgeest trok m'n aandacht. Channa en Sylvia, twee jonge dertigers,  praten met elkaar over trouwen en huwelijk. We luisteren even mee, (kopjes van mij).

 

'Als kind dachten we dat we op ons dertigste wel getrouwd zouden zijn. Maar de tijd heeft vooral een afkeer van het uitgemolken concept ‘huwelijk’ teweeggebracht.

We zijn de enigen niet: het aantal bruiloften daalt, terwijl het aantal geregistreerde partnerschappen stijgt. Zijn we na het economische en het romantische huwelijk dan nu helemaal klaar en ontnuchterd? Zouden wij wel jammer vinden. Die liefde, die mag best gevierd worden.'

 

Channa: ‘Goed, dus ik ben inmiddels een maand vrijgezel – geeft niet, het gaat goed. Ik begon net iets te zien in het idee van trouwen, maar met het beëindigen van de relatie ben ik toch weer aan het wankelen gebracht. We hebben allebei echt een tijd gedacht dat dit het was – wij zouden elkaar voor de rest van ons leven gelukkig gaan maken. Toch staken na verloop van tijd twijfels de kop op, en vraag ik me daardoor af: wanneer weet je het dan wel echt zeker? Uit elkaar gaan terwijl je samenwoont vind ik al een behoorlijke hustle, en dan komen er nog niet eens scheidingspapieren bij kijken.’

 

Nut huwelijk

 

Sylvia: 'Eerlijk gezegd heb ik ook mijn vraagtekens bij het nut van het huwelijk vandaag de dag. Wat zijn naast de ring - vriend als je meeleest: art deco graag - en het aanzoek: ­toppunt van romantiek - de pluspun­ten van een huwelijk? Als je je eigen achternaam nou zo godsgruwelijk lelijk vindt, begrijp ik nog wel dat je het huwelijk aangrijpt om daar wat aan te doen. Maar bruiloft of niet: ik hou mijn eigen achternaam.'

 

Rellen

 

Channa: 'Maar het is toch ook best leuk om een beetje tegen heilige huisjes aan te schoppen? Ik kan stiekem best genieten van de paniek die ik in andermans ogen denk te herkennen als ik zeg dat ik dertig en vrijgezel ben. Ik weet nog dat mijn ex-schoonmoeder op zeker moment bezorgd zei: "Maar je moet toch een keer settelen? Voor je het weet ben je veertig en ben je alleen maar van relatie naar relatie gehopt."

Is het niet de taak van elke nieuwe generatie om te rebelleren tegen alles wat voor­gaande generaties opbouwden? Is het instituut 'huwelijk' daarmee niet allang over datum?'

 

Centen

 

Channa: 'Ik heb nog een cijfertje voor je: twintigduizend. Dat is het bedrag dat je kwijt bent aan een beetje een behoorlijke bruiloft. Het kan uiteraard nog veel gekker - bruiloft in Toscane - en veel en veel goedkoper, gewoon vrijwel gratis op het stadhuis, maar ik schrik best van zulke bedragen. Het lukt onze generatie nauwelijks om een eigen huis te kopen - al dan niet doordat we avocadotoast van negentien dollar eten - dus ik hou dat bedrag liever in m'n zak om Project Huis een handje te helpen.'

 

Echtscheiding

 

Sylvia: 'Nog meer cijfers van het Sociaal en Cultureel Planbureau: van alle huwelijken eindigt tegenwoordig meer dan een derde in een echtscheiding.'

Channa: 'En da's ook niet gratis, scheiden. In het gunstigste geval- als je zonder strijd allebei volledig achter de scheiding staat - heb je nog steeds de rechtbank nodig om je huwelijk te ontbinden, en daar heb je dan ook in elk geval een advocaat bij nodig. Valt in het niet vergeleken bij de kosten van een huwelijk natuurlijk, maar dat is dan toch 20.500 euro die nog op je bankrekening had kunnen staan als je er gewoon nooit aan begonnen was. Heb ik het nog niet gehad over de ongemakken van de spullen weer verdelen - inclusief eventueel koophuis.'

 

Bruiloft

 

Channa: 'Ik werkte tijdens mijn studie -lang voordat ik jou leerde kennen, want we zijn immers Echt Heel Oud - op een trouwlocatie in de bediening. Ik heb daar zo'n 499 verliefde stelletjes en één minder verliefd stel elkaar het jawoord zien geven. Die ene was echt heel raar, de bruid ging in de loop van de dag ook ziek naar huis, maar dat terzijde. In mijn herinnering zijn al die mooiste-dag-van-hun-levens samengesmolten tot één heel niet-uit­gesproken, verschrikkelijke clichédag. Alle met zorg uitgezochte this is the one-jurken tot één groter witte waas. Wist je dat écht heel veel mensen een powerpoint afdraaien met kinderfoto's en foto's waarop ze elkaar "vinden"?'

Sylvia: 'Ik heb best wat bruiloften meegemaakt en ik vind ze stuk voor stuk memorabel en fantastisch om bij te zijn. Maar stiekem zijn ze inder­daad allemaal wel een beetje het­zelfde. Ik heb zelfs al drie keer dezelfde jurk voorbij zien komen. True story. En ouders die tijdens een speech hun eigen opvoedingsproduct de hemel in prijzen vond ik eerst lief, toen grappig en inmiddels eigenlijk een beetje walgelijk. Sex and the City-Samantha sprak ooit de treffende woorden: "Why does everybody have to get married? It's so cliché."

 


 

Zo waaide deze gure seculiere windvlaag door ons land. Door het Westen, want het blad verschijnt ook in verschillende andere landen.

Niets is er meer te merken van het huwelijk zoals dat naar Gods scheppingsorde is ingesteld. Het laat zien dat als kennis van Gods normen gaat ontbreken een volk verwildert (Spr. 29:18).

 

 

Uw bestelling is klaar, riep de patatbakker.

Mooi, ik had meer dan genoeg van het goddeloze gezwets van deze elles.