Reformatie & Opbouw

D.J. Bolt

05-04-14

Het zal iedereen inmiddels wel bekend zijn dat er een voorstel op de Edese synodetafel ligt om de weg naar eenheid met de Nederlands Gereformeerde Kerken (NGK) in te slaan. Op plaatselijk niveau komt er steeds meer samenwerking, tot samensmelting van gemeenten aan toe. Inmiddels ligt er ook een voorstel van de Landelijk Vergadering van de NGK om per 2016 de kerkenverbanden in staat van vereniging te achten. De synode te Ede beraadt zich nog over de ontvankelijkheid omdat het voorstel na sluitingstijd voor ingekomen stukken is binnengekomen.

Ondertussen rijdt de eenwordingstrein gewoon door. Een aardig signaal daarvan is de stevige samenwerking tussen de kerkelijke boegbeeldbladen De Reformatie van de GKv en Opbouw van de NGK. Al drie keer is men met een gezamenlijk nummer uitgekomen en steeds meer worden kolommen gevuld met artikelen door wederzijdse schrijvers.

In het huidige kerkelijke klimaat zal het niet verbazen dat gedacht wordt aan een fusie van de bladen. Men kan immers uitstekend met elkaar overweg en vindt dat men elkaar wezenlijk versterkt. Inhoudelijke keuzen lopen steeds meer parallel omdat de visies niet meer verschillen, mede door ontwikkelingen binnen NGK en GKv. Bovendien zijn de vragen en problemen in beide kerkverbanden vergelijkbaar en het wordt alsmaar moeilijker voldoende redactieleden en scribenten te vinden. 

Het is overigens niet alleen hierom dat men een fusie wil want er zijn ook wezenlijke problemen met de abonneeaantallen. Beide nemen af, hoewel dat van De Reformatie sneller dan dat van Opbouw. Het laat zich gemakkelijk raden dat er navenant een financieringsprobleem ontstaat in deze dure tijden.

En zo ligt er dan nu een gemeenschappelijk voorstel van het bestuur van de  Persvereniging Opbouw, de Stichting de Reformatie en de redacties van deze bladen om per 1 januari 2015 een gezamenlijk blad uit te geven. Op 10 april 2014 wordt dit voorstel op de ledenvergadering van de Persvereniging Opbouw aan de orde gesteld.

Beide theologische tijdschriften zijn geen kerkelijke bladen. De eigenaars kunnen dus onafhankelijk van de kerken besluiten over het voortbestaan en beleid nemen.

We zien er hier weer een voorbeeld van hoe de eenheidskaravaan meters maakt. Of de binnen- of buitenlandse honden nu keffen of niet. Laat staan dat de kerken in synode bijeen daarop nog enige invloed zouden kunnen hebben.