Ethiek

Rond de Schrift

Nieuwe artikelen
Signalen



Aanmelden GRATIS nieuwsbrief

Naam:
E-mail:



printen

mailen

Verschuivingen (2)

 

N. van Dijk

15-04-17

 

Als het gaat over de missionaire roeping van de kerk zijn er ook binnen de GKv verschuivingen waar te nemen.

Volgens Simon van der Lugt (predikant GKv Delft) sloegen vrijgemaakt-gereformeerde christenen in het missionaire contact met Suriname hindoes in Rotterdam de plank op sommige punten volledig mis. Het ND van 21 oktober 2016 meldt zijn onderzoek Gereformeerde christenen ontmoeten Surinaams-hindostaanse hindoes in het Rijnmondgebied. Een analyse van de ontmoeting vanuit de verschillen in cultuur en religie, waarop hij die dag promoveerde.

 

Volgens Van der Lugt waren de vrijgemaakte jongeren die wilden evangeliseren onder hindoes, begin jaren zeventig van de vorige eeuw (Koffiebar De Pruttelshop), te veel gericht op overtuigingen, ratio en dogma’s.

 

“De hindoes hadden juist helemaal niet de behoefte om verschillen tussen de religies uit te meten. Die vinden het belangrijk dat je een goed mens wordt”.

 

In 1993 werd Van der Lugt aangesteld om te werken onder hindoes. Problemen die hij ondervond waren o.m. het feit dat hindoes niet de behoefte hadden om te discussiëren over hun geloof. Terwijl de vrijgemaakten waarde hechten aan dogma’s als de Drie-eenheid, Jezus als Zoon van God, verzoening, vinden hindoes rationaliteit, taal en discussie ongeschikt om kennis van God op te doen. Het belangrijkste is dat je een beter mens wordt.

Hindoes zijn niet bezig met theologie, de kern van hun geloof bestaat uit rituelen en ervaring. Over de houding van de vrijgemaakten in die jaren is Van der Lugt mild-kritisch:

 

“Mijn conclusie is dat deze koffiebar een typisch vrijgemaakt-gereformeerd project was, dat strookte met de uitgangspunten voor evangelisatie die toen golden. Aan de TU in Kampen werd toen over andere religies geleerd dat je die moest ‘ontmaskeren’ als pseudoreligie. Evangelisatie was dus mensen met andere religies terechtwijzen. Er was bij de vrijgemaakten weinig ruimte voor de mogelijkheid dat ze zelf iets konden leren van de hindoes”.

 

Er is nu een andere aanpak. Je kunt niet zeggen dat alle godsdiensten het uiteindelijk met elkaar eens zijn, maar Van der Lugt vraagt aandacht voor het uitgangspunt bij het opstarten van zo een missionair project.

 

“Als orthodoxe christenen zijn we een kleine minderheid geworden. De verbale verkondiging van het evangelie hoort wel bij missiologie, maar Gods missie is breder. Samenwerken met andersgelovigen aan bv. een schoner milieu of armoedebestrijding, is een doel op zich. Het is Gods wil dat armoede wordt gestopt. Het is goed om daaraan te werken, ook als de ander zich niet bekeert”.
 

***


In het kerkblad van de Hersteld Hervormde Kerk schrijft dr. P. de Vries ook over de missionaire roeping van de kerk.  De nieuwe bedeling kenmerkt zich door missionaire ijver.

 

“Kern van de prediking van de christelijke kerk was dat de God van Israël de Schepper is van hemel en aarde. Aan Hem is heel de mensheid verantwoording schuldig. Heel de wereld ligt in het boze. De oorzaak daarvan ligt in de zondeval van het eerste mensenpaar. Er is alleen toegang tot God door Jezus Christus, de gekruisigde en opgestane Heere. Hij Die nu als Zaligmaker aan allen mag worden verkondigd, komt eenmaal terug als Rechter. Christenen mochten weten dat God Zijn Zoon heeft gezonden ter verzoening van de zonde. Buiten Christus en de Kerk als Zijn lichaam is er geen behoud. De wetenschap van deze dingen gaf aan de prediking van de apostelen en het getuigenis van de eerste christenen een bijzondere kracht”.

 

De Vries constateert dat de westerse wereld binnen enkele decennia zendingsterrein is geworden. De christelijke kerk hoort missionair te zijn. De Vries noemt dan de publicatie van Stefan Paas (hoogleraar missiologie aan de TU Kampen en hoogleraar missiologie en interculturele theologie aan de VU van Amsterdam): Vreemdelingen en priesters. Christelijke missie in een postchristelijke omgeving. Dat ook in de missionaire roeping van de kerk in veel kerken verschuivingen optreden laat dr. De Vries zien als hij wat kanttekeningen bij deze publicatie maakt. Bij de richting die Paas bepleit zijn vanuit de Schrift en de gereformeerde belijdenis grote vragen te stellen.

 

Zo vindt De Vries het bijvoorbeeld bij Paas weinig aan de orde komen dat het verloren gaan van christelijke waarden en normen in de samenleving elke christen aan het hart zal gaan. Dit zal te maken hebben met het feit dat Paas weinig moeite lijkt te hebben met culturele ontwikkelingen die afvoeren van het Woord (verhouding man/vrouw, vrouw en ambt, omgaan met homoseksualiteit).

Als het gaat over homoseksualiteit wijst Paas  op het gevaar van farizeïsme. De oplossing van Paas komt volgens De Vries echter neer op het relativeren van Bijbelse normen en waarden.

 

“De Bijbel is niet onduidelijk naar hen die Gods geboden overtreden. Juist hier kunnen we leren van de Vroege Kerk. Die wilde juist als het ging om seksuele ethiek een tegencultuur vormen in de algemeen aanvaarde cultuur”.