Ethiek

Schriftoverdenkingen

Nieuwe artikelen
Signalen



Aanmelden GRATIS nieuwsbrief

Naam:
E-mail:



printen

mailen

Vrede

 

D.J. Bolt

12-12-15

 

De komende tijd zal Vrede op aarde weer overal en in allerlei varianten worden gezongen. In de kerk, onder de kerstboom, in supermarkt en tuincentrum. Maar vrede op aarde? De eindeloze stroom berichten die dagelijks over ons heen spoelt vertelt een heel ander verhaal. Er zijn oorlogen en geruchten van aanslagen. Terroristen sluipen naderbij als schaduwen in de nacht.
Schichtige wereldleiders verzekeren ons krachtig dat we niet bang hoeven te zijn. Maar we zíjn het wél. Want we hebben gezien hoe hoofden worden afgehakt, hun inhoud verpletterd. Hoe vluchtende mannen, vrouwen en kinderen voor onze ogen verdrinken.

Vrede op aarde?
 

In de kerk zingen we Komt ziet, hoe, hoe lieflijk is 't als zonen van Israëls huis als broeders samenwonen, in vrede bij elkaar zijn. Wat is dat mooi!

Maar is het wel echte werkelijkheid? Is kerkelijke vrede vaak niet ver te zoeken? Wat komt er terecht van dat samenwonen, laat staan in vrede? Nee, we maken geen koppen kleiner en zijn geen jihadisten. Maar de broeder diep in het hart niet verwensen maar liefhebben, en jagen naar vrede met allen, is wel heel veel gevraagd. En herstel van geschonden gevoelens en miskende verwachtingen vergt makkelijk jaren, ja misschien wel geduld tot de wederkomst.

In vrede bij elkaar zijn?

 

Ieder heeft z'n kleine wereldje. Leeft vanuit zijn eigen hart. Vinden we dáár misschien ultieme vrede?

Ach hoe vaak heerst ook daar geen vrede, maar voortdurende strijd tussen liefde- en haatgevoelens. Worden denkoorlogen uitgevochten, die verder geen mens vermoedt. In ons hart bevinden zich immers de bedorven oorsprongen van het leven?

Hoe kunnen we hunkeren naar rust en vrede in onszelf. Naar harmonie in de levenslijnen naar onze omgeving. En als er toppunten van geluk zijn is er op de achtergrond altijd de zeurende vraag, hoe zal het morgen zijn?

Vrede in de harten?

 

De wereld gaat vroeg of laat brandend onder, dat lezen we. De eenheid van Gods kinderen lijkt ongrijpbaar, een zaak van lange baan en nog langere adem, dat merken we. En het eigen hart blijkt niet te vertrouwen, dat weten we.

Hoe ontkomen we aan cynisme?

 

Het kan alleen maar door op te zien naar onze Vredevorst, Jezus Christus. De Mensenzoon die eens werd geboren uit een maagd, Verzoener van onze zonden. Hij herstelde definitief de relatie tussen God en mens. En als vrucht daarvan ook tussen mensen onderling.
Het kerstkribje is allang brandhout want deze Koning zit nu aan de rechterhand van de almachtige Schepper van hemel en aarde. Dat verandert alles. Want zelfs in onze meest moedeloze buien straalt er een Licht over de aarde, in de kerk en in mijn leven. Vanuit zijn hoge zetel regeert Hij alle ding. Regeert zijn Kerk met Woord en Geest. En ook mij want in leven en dood ben ik zijn eigendom. Ons staat een sterke Held terzijde. Wie of wat zouden we nog vrezen?

 

Natuurlijk blijven we bang. Bang voor het wereldwijde terrorisme dat niets ontziend ons en onze kinderen wil afslachten. We zijn bang voor gebrek aan trouw en liefde, aan milde handen en vriendelijke ogen in de kerk. Bovenal bang voor ons eigen dwaalzieke hart.
Maar we kijken omhoog en zien daar onze majestueuze Vredevorst. We verlangen Hem te zien in zijn volle glorie op een nieuwe aarde onder een nieuwe hemel.

Met Hem houden we vol. We doen goed voor alle mensen, in het bijzonder voor Gods kinderen. We blijven met hart en ziel werken aan kerkelijke eenheid van allen die horen aan dezelfde Maaltijd. En we volharden in de dagelijkse strijd van het geloof in eigen leven en houden vrede met alle mensen voor zover dat van ons afhangt.

 

Vrede. Maar het gaat dus wel om een heel bijzondere vrede die niet zonder strijd is. Deze vrede is van onze opgestane Heer die alle zonden verzoende door zijn bloedig offer aan het kruis en zo alle dingen nieuw maakt. Een vrede die alle verstand te boven gaat en die veiligheid biedt die onaantastbaar is voor kromzwaarden. Die je alleen kunt ervaren door de gezindheid van Christus Geest die leven en vrede brengt.

Deze vrede vieren we in een blij Christusfeest. En vol goede moed willen we zó weer een nieuw jaar beginnen. We bidden

de Here geve u en ons zijn Vrede!