Landelijke Dag Bunschoten (2)
Zonder strijd geen ingang in het koninkrijk der hemelen
J. Peters
20-10-12
Verklaring
Hier voor mij ligt de verklaring, welke zaterdag 29 september het daglicht zag op de website gereformeerdblijven.nl. Ze is afkomstig van de predikanten die deel uitmaken van die website. De verklaring en het daaraan voorafgaande appel op de classis Amsterdam-Leiden van de GKV aangaande het verzoek tot toelating van de missionaire gemeente ‘Stroom’ tot het kerkverband van de GKV, maakte veel reacties los. Er zullen nog wel meer reacties verschijnen.
Laat ik duidelijk zijn. Ik was dankbaar voor het appel. De Here verschafte door middel van dit appel in landelijk opzicht duidelijkheid aan de gereformeerde kerken vrijgemaakt. Niet minder duidelijk over de toestand in deze kerken is de verklaring. Hierin worden o.a. de volgende punten van verval genoemd:
- Interkerkelijke activiteiten, zoals het plaatsnemen in de zogeheten Nationale Synode;
- Moderne, niet-gereformeerde hermeneutische concepten in de uitleg van de Heilige Schrift;
- Geen standpuntbepaling over die concepten van de zijde van de TU te Kampen;
- Instemming betuigen met het feit als zouden pioniersgemeente voluit gereformeerd zijn;
- Het onthouden van de doop aan kinderen;
- Homoseksueel samenleven;
- Kerkdiensten die happenings zijn geworden en geen voorlezing van de Tien Geboden meer kennen.
Voor wie goed tussen de regels leest valt het op, dat op een punt of twee na, de argumenten breed zijn geformuleerd en op tal van zaken die zich binnen de GKV afspelen van toepassing zijn. We noemen o.a. huwelijk en echtscheiding, open avondmaal, vrouw en ambt, valse kerkelijke eenheid en Schriftkritische proefschriften in Kampen. Al deze punten zijn in het verleden uitgebreid behandeld op de websites eeninwaarheid.nl en eeninwaarheid.info.
Een laag nivo
Ik heb veel respect voor de verklaring en het appel. De vinger wordt gelegd op de zere plek.
Er zijn er die geen affiniteit hebben met verontrusting en op kille formele wijze gevoelens daaromtrent wegwuiven. Althans, zo lees ik de reactie van ds. H. Hoksbergen in het ND van 2 oktober 2012. Hij was indertijd lid van het Deputaatschap Kerkelijke Eenheid, dat de NGK als zusterkerk wil erkennen en is een fervent voorstander van fusie, terwijl deze kerken de vrouw in het ambt legitiem achten. Dat juist hij degene is die de kerkrechtkenner moet gaan uithangen tegenover broeders en zusters die werkelijk in grote nood zijn.
Hoksbergen komt zelfs met de kerkspecialist prof. F.L. Rutgers van honderd jaar terug op de proppen om uiteindelijk de zware beschuldiging neer te leggen dat de predikanten van de verklaring niet meer gereformeerd zijn op het punt van hun advies betreffende perforatie van de kerkelijke grenzen.
Alsof de mannenbroeders de kerkorde niet kennen! Ze lijken wel vreemden voor hem. Maar we hebben met broeders te maken die het kerkrecht heel goed kennen en gehoorzaamheid aan het Woord van hoger belang achten als de regel.
En kijk nu eens, er gebeurt iets opmerkelijks. Het zijn namelijk niet de verontrusten of bezwaarden die met 'kerkelijke regeltjes' bezig zijn, maar zij die hen daar altijd van beschuldigden.
Treurig is dat op deze wijze weer het inhoudelijke gesprek wordt ontlopen. Tja, en zo kun je elkaar blijven omsingelen.
Sinds wanneer worden bezwaarden door broeders en zusters van hetzelfde huis bestreden met regeltjes als men hoort dat zij zich in zware geestelijke nood bevinden? Waar is híer de liefde en het begrip van een bezorgd pastor? Wordt hier wel geluisterd? Dit is koud!
Hoe het ook zij, de verklaring met de reacties is het zoveelste bewijs dat we van de GKv mogen spreken als van een verdeeld huis. En dat houdt geen stand.
Ik ga met Hoksbergen niet discussiëren of hier kerkordelijke regels worden geschonden. Wanneer men in grote nood zijn God zoekend wil dienen dan zal Hij dat zegenen.
Van hetzelfde lage nivo is het commentaar van ds. B. Luiten in de Reformatie.[1] Ds. Wilschut heeft hier korte metten mee gemaakt in een artikel op de website gereformeerdekerkblijven.nl.
Wel kiezen
We leven mee met de broeders en zusters in de GKV. En niet minder met de predikanten. Echter, wij hopen dat ze wél een keuze maken. Want men adviseert te kerken bij genabuurde kerken, maar ook daar dringen de verontrustende ontwikkelingen door. Die houd je in een kerkverband als de GKV niet tegen en dat is ook niet vreemd! Daarnaast is ook de kerkelijke weg voor de bezwaarde broeder of zuster bijna geblokkeerd. Kerkelijk recht halen wordt een loodzware en praktisch onmogelijke opgave. Dat komt door verandering en aanpassing van het vroegere artikel 31 van de KO zoals dat in de nieuwe kerkorde is vastgesteld.
Er zal vroeg of laat dus moeten worden gekozen wil men uit de moeite komen.
Respect heb ik voor de opmerking dat de schrijvers van de verklaring over vrede willen spreken door daarmee te beginnen in het eigen kerkverband. Men schrijft dat het de vrede schaadt als ja en nee tegenover elkaar staan in het nakomen van wat wij elkaar beloofd hebben. Maar de nieuwe kerkorde zal via allerlei regelingen hier wel de nodige ruimte gaan bieden. En het centrum van het kerkelijk leven, de TU-Kampen, spreekt nu al over de pioniersgemeente ‘Stroom’ als een voluit gereformeerde gemeente, terwijl men daar de vrouw in het ambt erkent en het ondertekeningsformulier niet ondertekent (In hun appél noemden de broeders dat terecht een vertrouwens-kwestie). De nieuwe kerkorde wordt een beheersorde.
Onze Here Jezus Christus
Sinds kort zijn mijn vrouw en ik lid van de Gereformeerde Kerken Nederland. Na 15 jaar strijden en corresponderen is het een zegen en een verademing om weer puur gereformeerd te kunnen zijn. Het aantal leden van dit kerkverband is klein. Maar de kracht zit niet in het getal, dat heeft de Here ons geleerd. Onze kracht is onze God. Hij strijdt voor ons en voor al zijn kinderen. Gereformeerd zijn zit niet in de verplichting van het in standhouden van G-organisaties, maar in het standvastig trouw blijven aan de leer van onze Heiland. En nu is het onze bede dat de Heilige Geest de harten vervuld van verlangen om samen onze God te loven. Daar is alle reden voor, want we gaan een prachtige toekomst tegemoet.
Daarom laat u niet onzeker maken met vragen als: “Waar moeten we heen?” God wijst u de weg! Laat u leiden, laat u bevrijden. Schaam u ook niet als u verontrust bent en gereformeerd wil blijven. Praat er gewoon over en noem de dingen bij hun naam.
Laten we samen gaan strijden, want de strijd wordt zwaar en zwaarder. De afval van het Woord zal toenemen. De haat tegen Gods kinderen zal groeien. Daarom hebben we elkaar nodig en kunnen we niet om elkaar heen. We zijn aan elkaar gegeven, dus laten we elkaar zoeken.
Zo kunnen we strijden in de eenheid van het ware geloof, totdat Hij komt. Zo mogen we eens ingaan in het feest van onze Heer.
Uit het Gereformeerd kerkboek:
“Barmhartige God en Vader, wij danken U voor de uitstorting van uw Heilige Geest, door wie wij deel krijgen aan uw hemelse gaven.
Wij bidden U, of wij uw Woord, dat ons verkondigd is, mogen bewaren tot uw eer en tot ons eigen heil.
Verhoor ons, hemelse Vader, in de naam van Jezus Christus, uw Zoon, Amen.”
De kerk kan klein worden. Ook in Nederland. Daar zal tegenwerking komen op wat voor manier ook. Maar God zal ons beschermen, want Hij is trouw aan allen die in oprechtheid Hem zoeken.
“En er zal een hut zijn tot een schaduw des daags tegen de hitte, en tot een schuilplaats en een toevlucht tegen stortbui en regen.” (Jesaja 4:6)