Nieuw digiblad PIETAS
N. van Dijk
14-01-12
"Met het digiblad PIETAS willen we vooral de kerken van de Gereformeerde Kerken Nederland dienen", zo wordt het nieuwe magazine aangekondigd, dat enkele weken geleden verscheen. Het is de bedoeling bijdragen te leveren op het terrein van schriftstudie, dogmatiek, kerkgeschiedenis en pastoraat. Ook nieuws uit bladen van de "reformatorische gezindte" krijgt er aandacht.
De eerste artikelen zijn geschreven door ds. R. v/d Wolf, predikant in de GKN. Verdere medewerkers zullen vermoedelijk later bekend gemaakt worden.
We verheugen ons in het feit dat er weer een magazine verschijnt waarin trouw aan de Schrift en belijdenis voorop staat. We blijven hopen dat te zijner tijd alle schriftgetrouwe belijders zich kunnen verzamelen en dan ook zondags kunnen samenkomen in één kerk.
We lezen behartigenswaardige dingen. Wel kwam er een vraag op bij het lezen van het artikel "Het gebed van een boeteling". We lezen op een gegeven moment:
"Er zijn ook kerken die zich vastklampen aan de kerk zelf. De naleving van de kerkorde en de zekerheid wettige voortzetting van ‘de ware kerk’ te zijn, vervangt de vertrouwelijke omgang met de HERE. Dat geeft in de praktijk verregaande krampachtigheid, die tot exclusivisme en liefdeloosheid leidt. We kunnen het ook eenvoudig zonde tegen het tweede gebod noemen. Want de levendige dienst aan de HERE is tot slavernij aan de kerk gemaakt. De prediking roept vooral op tot gehoorzaamheid aan de ambten en wijst voortdurend de dwalingen bij anderen aan. Intussen komt de HERE op grote afstand te staan, omdat de oproep tot persoonlijke bekering gaat ontbreken. Het individu gaat op in de kerk en bij God horen is hetzelfde als bij deze kerk horen. De HERE is zo toegeëigend dat er geen ruimte is voor de dynamiek van het kerkvergaderend werk van God. Het leren kennen van de HERE komt op een tweede of nog lagere plaats. Strikte handhaving van de kerkorde en angstvallige beklemtoning van de kenmerken van de kerk moeten rust geven. Het beeld van God is aangepast aan de behoefte aan zekerheid dat de plaats in het koninkrijk gereserveerd is".
Misschien vergissen we ons, maar gaat het in het bovenstaande over DGK? Als dit niet zo is, moet mijn stukje maar als niet geschreven beschouwd worden. Maar als dit wel zo is lijkt het me dat er wel meer is te zeggen van DGK, kerken die toch ook, met alle lek en gebrek trouw willen zijn aan Gods Woord.
Zou het niet goed zijn om met deze kerken in gesprek te blijven om zo elkaars diepere bedoelingen beter te begrijpen, en zo (ieder op zijn plaats) mee te werken aan meer eenheid?