Signalen 41
R. Sollie-Sleijster
07-01-17
Dit keer een speciaal signaal van een jonge broeder die zijn GKv-kerkenraad een brief schreef. Alhoewel nog geen 30 jaar oud, ziet hij de ontwikkelingen binnen dit verband met een scherp oog. Omdat zijn ervaringen voor velen herkenbaar zullen zijn, vroeg ik hem om toestemming de inhoud van zijn brief door te geven. Daar had hij geen enkel bezwaar tegen.
GKv Zwolle-Noord en GKv Zwolle-Centrum komen in beeld, maar dit hadden m.i. evengoed andere plaatsen kunnen zijn.
Hier dan het grootste deel van zijn brief aan de kerkenraad van Zwolle-Noord.
“En het voelt als thuiskomen...”
“Door middel van deze brief wil ik kenbaar maken dat ik mij onttrek aan de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt. Graag licht ik toe waarom ik tot deze keuze ben gekomen.
Vanaf het moment dat ik lid werd van de GKv in Zwolle-Noord, merkte ik dat hier geen Gereformeerde erediensten werden gehouden. De kerk waar ik vier dagen na mijn geboorte in gedoopt werd, was ooit een plek van rust, nederigheid en vooral een ontmoeting met God. De diensten werden gekenmerkt door soberheid waarin het rijke Woord van God centraal stond. In Zwolle-Noord ging het er echter heel anders aan toe.
Diensten waren gevuld met uitbundige, evangelische liederen. Er werden toneelstukjes opgevoerd, voeten gewassen en filmpjes getoond. Het Heilig Avondmaal was voor iedereen toegankelijk, aangezien de beker gewoon tussen de banken werd doorgegeven. In de prediking stond niet het Woord centraal maar de beleving van het gemeentelid zelf. Wat was hier in vredesnaam aan de hand? Ik heb destijds naar aanleiding hiervan een brief naar de kerkenraad gestuurd. Het gesprek met twee ouderlingen dat daarop volgde was weinig vruchtbaar.
Het gevolg was dat ik ging kerken in Zwolle-Centrum. Daar waren destijds de diensten een stuk behoudender. Maar ondertussen is ook Zwolle-Centrum niet meer de Gereformeerde Kerk waar ik belijdenis heb gedaan. Ik kon het uiteindelijk niet meer opbrengen om naar diensten van de Gereformeerde Kerk vrijgemaakt te gaan. Nu, jaren verder, is voor mij het moment om de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt te verlaten, aangezien ze God heel geleidelijk de rug toekeren.
Dit zie ik ten eerste in het feit dat de liturgie op zondag niet God, maar de méns centraal zet. De belevingscultuur die gecreëerd is met 'mooie' diensten met niet-Gereformeerde liederen die inspelen op emotie. 'Prachtige' theaterstukjes die symbolisch zijn. 'Humoristische' praatjes voor kinderen. De complete eredienst is gericht op het bewerkstelligen van een ervaring en beleving waarin het goede gevoel van kerkleden centraal staat. Dit alles verdrukt de focus op de uitleg van Gods Woord. Diensten worden gekenmerkt door veel vorm maar weinig inhoud.
Ten tweede omdat de prediking exemplarisch is geworden. Preken zijn verworden tot humanistische praatjes die vaak niet verder gaan dan dat Jezus liefde is en je aardig moet zijn voor je buurman. De heilshistorische prediking is vervangen door themadiensten, waarbij de dominee een paar verzen pakt om een eigen verhaal te vertellen. Zo wordt de eens zo rijke Gereformeerde traditie van de exegese van Gods Woord verdrongen, met als gevolg dat kennis verloren gaat. De gemeente wordt niet meer onderwezen in het oordeel. Ze wordt niet meer geconfronteerd met het feit dat wie God niet volgt eeuwig verloren gaat. Zij krijgt niet meer te horen dat de wereld en alles wat daarin te koop is enkel verdorvenheid is. En zo sluipt heel langzaam de afvalligheid in bij haar leden. Zoals C.S. Lewis het verwoordde: 'De zekerste weg naar de hel is de geleidelijke: de flauwe helling, zacht onder de voeten, zonder onverhoedse bochten, zonder mijlpalen, zonder wegwijzers.'
Ten derde omdat Gods waarheid in twijfel wordt getrokken. Homoseksuele broeders en zusters mogen samenleven én aan het Heilige Avondmaal. De zondagsrust, de gemeenschap der heiligen en de betrouwbaarheid van de Heilige Schrift staan ter discussie. De scheppingsorde wordt niet langer gehoorzaamd. Ook hierin valt te zien dat niet de wil van God, maar de wil van de mens centraal gesteld wordt. Wie zijn wij, zwakke en nietige mensen, om Gods almachtige geboden en wijsheid in twijfel te trekken?
Gelukkig heeft God mij niet losgelaten. Want hoewel ik niet meer naar de kerk ging heeft Hij mij toch naar De Gereformeerde Kerk (hersteld) geleid. Daar waar in alle rust en eerbied het Woord wordt opengeslagen. Waar God tegen Zijn gemeente spreekt, aangezien Hij centraal staat. Waar de gemeente wordt onderwezen in de leer zodat het duidelijk wordt wat het betekent om christen te zijn. En ongelooflijk, wat een troost is het. Want door het Woord praat God tegen ons. Door de predikant die de Heilige Schrift uitlegt worden wij geestelijk toegerust in de strijd tegen het kwade. Pas dan wordt het duidelijk wat een rijke troost er in het evangelie zit.
Om bovenstaande redenen onttrek ik mij uit de Gereformeerde Kerk vrijgemaakt. Ik sluit mij aan bij De Gereformeerde Kerk (hersteld) in Zwolle. En het voelt als thuiskomen na een lange dwaaltocht. Ik hoop dat u aan het denken wordt gezet en zich bekeert.”
Naam en adres bij de redactie bekend
Tot zover deze openhartige en eerlijke brief.