Artikel printen

We hebben een prachtige gelegenheid gehad om intensief kennis te maken met het gereformeerde leven in de Canadian Reformed Churches. Zoals de primaire bedoeling was hebben we vrijwel alle openbare synodevergaderingen te Dunnville kunnen bijwonen. En we maakten een graduation mee waarin een aantal studenten van het Teachers College (eigen gereformeerde onderwijzersopleiding) hun diploma kreeg en bemoedigd werd door inhoudrijke toespraken; we woonden negen kerkdiensten inclusief een belijdenisdienst bij, bezochten kerkengebouwen en scholen, werden uitgenodigd voor dine and dash[1], spraken vele broeders en zusters, vrienden en kennissen. En woonden in een basement, een geriefelijk ingerichte kelder zeg maar.

En naast sightseeing in het mooie land (natuurlijk de Niagara watervallen en de Amish), zagen we prachtige vogels waaronder onze geliefde kolibries (honey birds[2). We bewonderden mooie kerkgebouwen, verwonderden ons over talloze verwaarloosde bouwvallige landbouwschuren.
En we leerden dat je bij Tim Hortons heerlijk kunt happen in vele soorten (honey) doughnuts, en ook nog wel iets gezonders kunt eten.

We hadden graag deze serie artikelen nu al willen afsluiten met een analyse van het gereformeerde leven zoals wij dat hebben waargenomen en ervaren. Maar dat vergt meer tijd en onderzoek en daarvoor heeft het toe nu toe ontbroken. We hebben ons daarom voorgenomen dat het komende seizoen te doen. Tegelijk met het al eerder aangekondigde 'onderzoek' naar Abbotsford.

Het mag duidelijk zijn: wij hebben genoten van deze 'werkvakantie' voor een in waarheid en er veel van geleerd. Er is in Canada naar onze ervaring echt gereformeerd leven waarin je graag zou willen participeren. We herkenden zoveel in kerkdiensten en prediking. Niet conservatief in de negatieve Nederlandse betekenis maar conserverend, d.w.z. in leer en leven blijven bij het Woord en trouw willen zijn aan de gereformeerde belijdenis. Zo was het in onze Nederlandse vrijgemaakte kerken zeg maar 25 jaar geleden. Ook in gemeenschapszin, samen de schouders er onder. En in wijdvertakt echt gereformeerd onderwijs dat ongesubsidieerd(!) in stand wordt gehouden en als een ontvangen zegen van de Here wordt beleden.

Maar is alles botertje tot de boom, immer koek en ei?
Dat is zeker niet het geval. Er zijn ook daar wel degelijk moeiten. In Canada is leven met de Here óók niet vanzelfsprekend en erfelijk. Er zijn net als in Nederland ontwikkelingen die zorgen baren. We noemen enkele zonder de omvang en zwaarte ervan te kunnen taxeren hier en nu:

Het zijn allemaal punten die uit de kerken daar opkomen. Ze werden in diverse gesprekken genoemd als noodzakelijke aandachtspunten/zorgen. We wijden er nu geen verdere beschouwing aan. Daarvoor is, zoals gezegd, grondiger onderzoek nodig.
Tegelijk zouden we wél willen zeggen: Broeders en zusters, let op uw zaak! Want we hebben in de Nederlandse context ontwikkelingen meegemaakt die in hun eerste begin sterk doen denken aan wat er nu in Canada 'ritselt'. En we hebben ondervonden welke desastreuse gevolgen die op de langere duur hebben (gehad). Wat is er ontzaglijk veel aan gereformeerde leven vernield en kwijtgeraakt in Nederland, zie alleen al de kille diep-trieste cijfers m.b.t. kerkverlating en het verdwijnen van kerken uit het straatbeeld!
Dat is gelukkig niet het geval in de Canadian Reformed Churches voor zover we hebben kunnen zien. Maar het vraagt onzes inziens wel waakzaamheid en geen rusten op lauweren.

Voor nu sluiten we af met de dankbare bede dat Here zijn kerken in Canada en Noord-Amerika wil blijven zegenen en hen bewaren bij het Woord. Tot lof van zijn grote Naam
en tot heil van de kerken daar

en de kerken in m.n. in Australië en Zuid-Afrika
en ook onze kerken hier in Nederland.

NOOT

[1] Gemeenteleden gaan op een avond bij elkaar eten in groepjes (ongeveer 10 leden). Een groepje verandert drie keer op een avond van adres: één voor het voorgerecht, één voor de hoofdmaaltijd en één voor het dessert. Een mooie manier om elkaar beter te leren kennen en op te hoogte blijven van wel en wee.