Congres TU over homoseksualiteit

N. van Dijk

11-02-02

In het Reformatorisch Dagblad en ook in het Nederlands Dagblad van 21 januari was een verslag te lezen van een congres dat was georganiseerd door de Theologische Universiteit in Kampen. Het ging over homoseksualiteit. Het Nederlands Dagblad schreef boven dit artikel: 'Voorlopig berusten in homorelatie'.

Psychiater en filosoof Gerrit Glas constateert dat een plotselinge coming-out vaak gepaard gaat met een radicale breuk met geloof en kerk. Hij concludeert: "Als dat twee zo verschillende werelden zijn, dan is er iets mis, aan één van beide kanten".

Eeuwenlang wezen de gereformeerden de homoseksuele praktijk af op Bijbelse gronden. Prof.dr. De Bruijne, vrijgemaakt-gereformeerd ethicus merkte op: "Wat heb je aan een christelijke visie op homoseksualiteit, als de mensen om wie het gaat massaal afhaken?". En volgens prof.dr. Ruard Ganzevoort maakt het homostandpunt van de orthodoxe kerken dat de kerk er in de samenleving om bekend staat dat ze deze mensen uitsluit. 

De Bruijne hoopt dat God 'ons duidelijk een nieuwe weg wijst of nieuwe overtuigingskracht geeft aan de klassieke benadering'. Hij blijft bij het standpunt dat de Bijbel seksuele gemeenschap exclusief verbindt aan de verbondsrelatie van man en vrouw, maar hij houdt de mogelijkheid open voor tijdelijke berusting in een homoseksuele relatie of een eenmaal gesloten homohuwelijk.

Uit het RD viel op te maken dat er op het congres een groot verschil bleek te zijn in het lezen van Gods Woord: 'Stelt de Bijbel de norm voor het leven of is zij alleen een belangrijke inspiratiebron?' Verschillende deelnemers vonden dat homo's zelf moeten uitmaken of ze een seksuele relatie aangaan. Dr. Rose daarentegen merkte op: "Het betekent dat ik nee moet zeggen tegen een relatie, maar dat ik ook steeds meer leer over hoe groot Christus is en hoe diep Hij Zich vernederde voor zondaars." 

Het verschil in uitgangspunten op het gebied van Schriftgezag verhinderde dat er overeenstemming kwam over de vraag hoe vanuit de christelijke kerk moet worden omgegaan met homorelaties.

Dr. De Bruijne pleitte voor het ontstaan van christelijke leefgemeenschappen waarin homo's en hetero's als medebroeders en -zusters lief en leed delen, al achtte hij dat voorlopige een onbereikbaar ideaal. En "zolang dat niet haalbaar is, doe ik niet moeilijk over intieme partnerrelaties tussen homo's die ondanks alle strijd toch niet seksueel bedoeld zijn".

Wat er met deze laatste opmerking bedoeld wordt, is ons niet duidelijk, en zo zijn er wel meer vragen te stellen waarin misschien wat meer duidelijkheid moet komen.

Zo is er bv. opgemerkt dat de tucht niet meer werkt. Dan komt wel de vraag op: Is dit dan een reden om haar maar af te schaffen? Zeiden we niet altijd dat de tucht er is tot behoud van, en dus uit liefde voor de zondaar? 

Tucht zou niet meer werken, maar in art. 29 van onze Nederlandse Geloofsbelijdenis wordt toch gesproken over de gehoorzame kerk die zich in alles richt naar het zuivere Woord van God, en het beoefenen van de kerkelijke tucht is daar ook een onderdeel van. Is dit artikel dan soms tijdgebonden?

Het zal duidelijk zijn dat er geen tucht over onzichtbare zonden geoefend kan worden, maar is dit dan een reden om tucht over openbare zonden maar af te schaffen? Als we dan doorredeneren: Waar blijft dan het verschil tussen kerk en wereld?

Het zal waar zijn dat mensen zullen afhaken als ze vermaand worden, zo zien we dat ook bij vermaan bij samenwonenden, mensen die zwart werken, enz. Maar gaat vermaan hierover ontbreken dan zal deze manier van leven toch gemeengoed worden in de kerken. Hoe zal zo nog de opgroeiende generatie weten van de leefregels die God ons in Zijn Woord geeft?

Dan lijkt me de opmerking van dr. Rose echt schriftuurlijk. Hij pleit voor onthouding. Dat zal een moeilijke weg zijn. Maar zijn er ook niet veel ongetrouwden, weduwen en weduwnaars, kinderloze echtparen? Hebben zij niet allemaal een strijd te voeren? En wordt het voor homo's die het bijbels vinden om alleen te blijven niet erg moeilijk gemaakt, als binnen hun kerkgemeenschap er steeds meer acceptatie komt voor een homorelatie?