Printen

De GKv verlaten

 

J. Numan  (internetmagazine Defence of the Truth, defenceofthetruth.com)

15-07-17

 

Mijn vrouw en ik waren in 2013 in Nederland en spraken toen met een paar neven en nichten over de achteruitgang in de GKv. We konden hen er niet toe brengen de GKv te verlaten en zich bij de voortgezette gereformeerde kerken van onze Heere aan te sluiten. Maar, zo verzekerden zij ons, mocht de GKv ooit besluiten tot vrouwelijke ambtsdragers, dan zouden zij beslist vertrekken. We moeten nog zien dat ze dat doen; maar misschien wél en dan samen met anderen. Hierop anticiperend is er tenminste één GKv predikant die de 'schade wil beperken' door de mensen publiek op te roepen geen actie te ondernemen op het GKv besluit om de vrouw tot alle ambten toe te laten.

 

Geen actie voeren

 

We lazen hierover een artikel in het Nederlands Dagblad van 27 juni 2017 met als titel “Of je nu voor of tegen de vrouw in het ambt bent: ga geen actie voeren”. Daarin zei ds. E. Leeftink - die zich openlijk voor de vrouw in het ambt heeft uitgesproken - dat hij het zou betreuren als mensen weggingen òf omdat hun plaatselijke gemeente (nog) niet de vrouw in het ambt introduceerde, òf omdat deze nu de vrouw in het ambt wél toeliet.

 

“Ik zou het zo jammer vinden,” zo zegt ds. Leeftink, “als zij die tegen de vrouw in het ambt zijn, nu iedereen zouden oproepen de GKv te verlaten.” Hij zei dat het bij hem de indruk zou wekken dat men niet bereid is de zaak te bespreken, omdat ze een breuk forceren als zij zelfs nog niet zeker weten of hun eigen plaatselijke gemeente de vrouw tot de ambten zal toelaten. Hij dringt er bij iedereen op aan het besluit van de kerkenraad, wat dat ook moge zijn, te respecteren, omdat je, als je twee lijnen in de Bijbel kunt zien (één voor de vrouw in het ambt en één daartegen), elkaar ruimte moet geven om een keus te maken die de vrede bevordert. Je kunt dan na een paar jaar de situatie  opnieuw bezien, zo voegt hij er aan toe. Zijn conclusie is om elkaar met ieders verschillende opvattingen te blijven aanvaarden, zoals Christus ons heeft aanvaard, want dit is waartoe de Heilige Geest ons in Romeinen 14 oproept.

 

Valse profetie

 

Maar dit is om verschillende redenen valse profetie:

 

Dualisme

In de eerste plaats bevordert het een dualisme, dat Gods Woord van zijn gezag berooft. Leeftink zegt: als je voor de vrouw in het ambt kiest, dan is dat OK, omdat je die conclusie uit Gods Woord kunt afleiden; maar als je tegen de vrouw in het ambt kiest, dan is dat ook OK, omdat je die conclusie ook uit Gods Woord kunt trekken. Eigenlijk zegt hij dat als je wilt geloven wat Paulus zegt, wanneer hij beveelt: “Ik sta niet toe dat een vrouw onderwijs geeft en ook niet dat zij de man overheerst, maar ik wil dat zij zich stil houdt” (1 Tim. 2:12), dan is dat goed. Maar als je gelooft dat dit weersproken wordt door andere gedeelten in de Schrift, waarin de vrouw leiderschap heeft getoond, bijv. in het OT, dan is dat ook goed. Verdraag elkaars standpunten maar een paar jaar, en overweeg de zaak daarna opnieuw. Maar op deze wijze wordt het uiteindelijke gezag aan de mens gegeven en niet aan God.

 

In strijd met de belijdenis

In de tweede plaats, wat Leeftink verdedigt gaat in tegen wat wij belijden. In NGB art. 28 belijden we dat ieder verplicht is zich bij de kerk van onze Heere Jezus Christus te voegen, die wij, zo zegt art. 29, gemakkelijk kunnen kennen aan haar kenmerken. Door de weigering acht te slaan op de Schriftuurlijke vermaningen, zowel van eigen leden als van andere zusterkerkverbanden, laat de GKv zelf zien een valse kerk te zijn, omdat zij “meer gezag toeschrijft aan zichzelf en haar verordeningen dan aan Gods Woord” (NGB art. 29). Gelovigen moeten de GKv verlaten en overwegen zich aan te sluiten bij De Gereformeerde Kerken (DGK), een kerkverband dat m.i. de kenmerken van de ware kerk laat zien en waarvan de leden zich van de GKv hebben vrijgemaakt, nadat de GKv resoluut weigerde terug te komen op onschriftuurlijke leer en praktijk.

 

Achitofels raad

In de derde plaats is de tactiek van uitstel van een beslissing altijd al de manier geweest waarop de duivel de mensen in de valse kerk hield. Let erop dat ds. Leeftink zelfs niet zegt: blijf om uw zorgen kenbaar te maken, want dat is ook niet goed). Hij gaat een stap verder en promoot te zwijgen. Zijn advies is: verdraag elkaars standpunten; doe niets; geef elkaar ruimte om een keuze te maken, want dit zal de vrede bevorderen.

Dit is de raad van Achitofel; het klinkt goed, maar het dient de zaak van Christus' kerkvergaderend werk niet. Hele generaties zijn door die raad verloren gegaan. De kerk van Christus wordt geregeerd door het zuivere Woord van God, verwerpt alles wat daarmee in strijd is...” (NGB art. 29). Maar ds. Leeftink zegt in feite: aanvaard dingen die tegen Gods Woord ingaan en bevorder op die manier de vrede.

 

Alle kerken verantwoordelijk

Ten vierde wijst hij op de mogelijkheid dat iemands plaatselijke gemeente misschien zelfs besluit om geen vrouwen tot de ambten toe te laten. Zijn argument houdt in dat als dat zou gebeuren de vraag of men moet vertrekken geen issue meer is. Maar in een verband van kerken zijn alle kerken  verantwoordelijk voor wat de synode besluit. Men kan zijn handen niet van de verantwoordelijkheid schoonwassen door te zeggen: in 'mijn' gemeente worden de kenmerken van de ware kerk nog gehandhaafd en daarom is er geen noodzaak om te vertrekken. In een kerkverband zijn wij over en weer verantwoordelijk voor elkaar. De kerkorde en kerkvisitaties zijn op dit Bijbelse principe gebaseerd.

 

Zonde aanvaarden

In de vijfde plaats zegt Leeftink: Laten we elkaar met onze verschillende visies aanvaarden zoals Christus ons heeft aanvaard. Maar hoe aanvaardt Christus ons? Wat karakteriseert Christenen? Niet slechts dat zij in Christus als hun enige Zaligmaker geloven, maar ook dat “zij de zonde ontvluchten en de gerechtigheid najagen, de ware God en hun naaste liefhebben, niet naar rechts of links afwijken en hun oude mens met zijn werken kruisigen” (NGB art. 29). Christenen onderwerpen zich aan Gods Woord, zij voegen hun leven naar Zijn geboden. Maar Leeftink aanvaardt in feite zonde – de zonde van het opnieuw interpreteren van de Schrift en Gods Woord beroven van zijn Goddelijk gezag door een mensgerichte interpretatie, wat niet alleen met betrekking tot de vrouw in het ambt geldt, maar ook wat betreft zondagsrust, de sacramenten, enz.

 

Sterken en zwakken

Tenslotte wil Leeftink dat GKv leden blijven en elkaar met hun verschillende standpunten aanvaarden, omdat, zo zegt hij, “de Heilige Geest ons in Romeinen 14 hiertoe oproept”. Maar Romeinen 14 spreekt niet over leergeschillen; het spreekt over elkaar niet oordelen inzake eten en drinken. De sterken meenden dat zij, omdat zij door Christus waren gered, wel vlees konden eten en wijn drinken, terwijl de zwakken, nog steeds onder invloed van OT-richtlijnen over reine en onreine dieren, enz., meenden dat zij dat niet konden doen. Men moet zo'n richtlijn over iets wat niet essentieel is niet tot een algemene regel voor onderwerpen inzake de leer maken.

 

Het is te hopen (en daarvoor bidden we) dat verontruste GKv leden zich niet in slaap zullen laten wiegen door het soort argumenten dat Leeftink en ongetwijfeld anderen, gebruiken om de mensen in de GKv te houden. Dit is niet de tijd om stil te blijven zitten, maar voor actie. De actie is gehoorzaam zijn en “ga uit haar weg, Mijn volk, opdat u geen deel hebt aan haar zonden en opdat u niet van haar plagen zult ontvangen” (Op. 18:4), en zich te voegen bij en te verenigen met de ware kerk van Christus (NGB art. 28). De zegeningen van de Heere rusten altijd op nederige onderwerping aan Zijn bevelen.

 

Vertaling: R. Sollie-Sleijster