Protestanten die ‘Solus Christus’ ontkennen
Dr. Wes Bredenhof
13-01-20
De meesten van ons zouden niet verbaasd opkijken als ze horen dat het Rooms-Katholicisme het Solus Christus ontkent. Maar het zal je misschien wel verbazen dat er ook Protestanten zijn die dit ontkennen. Dit merkte ik bij een bezoek aan de Tasmaanse hoofdstad Hobart, waar mijn vrouw en ik heen gingen om een kijkje te nemen op de beroemde Salamanca Markt. We gingen een poosje gescheiden wegen en zo kwam ik terecht in het St. Davids Park, naast de markt.
Daar was ik een plaquette op een standbeeld midden in dit heerlijke park aan het lezen, toen plotseling iemand op me af kwam. De man zei: “Neem me niet kwalijk, maar ik vroeg me af of u mijn vriend al hebt ontmoet. Zijn naam is Jezus.” De vraag verraste me. Niettemin wilde ik hem maar al te graag vertellen dat Jezus ook mijn vriend was en dat ik Hem goed kende. Ik zei: “O, zeker, natuurlijk. Ik ken Jezus. Hij is mijn Redder. Hij is mijn enige hoop voor het eeuwige leven. Alles wat ik voor God nodig heb, heb ik in Jezus Christus.” Ik dacht dat dit wel tegemoet zou komen aan wat deze onbekende me had gevraagd. Ik dacht dat hij me de hand zou schudden en zich zou realiseren dat hij het evangelie niet met mij hoefde te delen en naar iemand anders kon doorlopen. Maar dat bleek niet het geval te zijn.
Want vervolgens vroeg hij me: “Dus u spreekt in tongen en heeft nog meer spirituele gaven?”
Ik antwoordde: “Nee, ik spreek niet in tongen, maar ik heb iets wat veel beter is.”
“Wat is dat dan?”, vroeg hij. Ik zei: “Ik heb de Bijbel, 66 boeken, een volledige openbaring van God. Ik hoef niet in tongen te spreken, wanneer ik de Bijbel heb.” Waarop hij smalend antwoordde: “Wel, u kunt geen Christen zijn, als u niet in tongen spreekt. U gaat niet naar de hemel.” Dat was de eerste keer dat iemand dat tegen me zei!
Het leverde een stevige discussie op daar in dat park. Uiteindelijk betrok deze man zijn medegelovigen bij het gesprek, want hij vond mijn vragen moeilijk te beantwoorden. Ik vroeg hen rechtstreeks wat de basis was voor hun geloof dat zij behouden waren en naar de hemel zouden gaan. Het was Jezus plus het feit dat zij spirituele gaven hadden en in tongen spraken. Het was weer een rekensom: Jezus plus. Ik vroeg of zij ooit van de Reformatie hadden gehoord. Nee, daar wisten ze niets van. Daarom vertelde ik hen hoe de Rooms Katholieke Kerk aan het werk van Jezus had toegedaan. De Reformatie ging om het teruggaan naar Christus alleen als onze Zaligmaker en Middelaar. Daar ging het om, omdat dat is wat de Bijbel leert. Ik gaf hun een paar voorbeelden.
Maar nee, ze hielden vast dat het Jezus moest zijn plus het spreken in tongen en andere spirituele gaven. Als je niet in tongen sprak, zou je niet naar de hemel gaan. Tenslotte gaven ze het op en liepen weg. Terwijl ze wegliepen herinnerden ze me er nogmaals aan dat ik verloren was.
Volgens hen was ik verloren, omdat ik vasthield aan Jezus Christus alleen als mijn Zaligmaker.
Toen ik terugging om mijn vrouw te zoeken, kon ik bijna niet geloven wat ik net had gehoord.
Wie waren deze mensen? Ze maakten deel uit van een extreme Pinkstergemeente. Ze zijn niet de enigen. Dit soort Pinksterevangelie kun je overal ter wereld tegenkomen. Het was voor mij de eerste keer dat ik het persoonlijk tegenkwam, al had ik er wel eerder over gehoord.
Begrijp me alstublieft niet verkeerd. Dit geldt niet voor alle Pinkstergelovigen. Door de jaren heen heb ik Pinkstergelovigen ontmoet die duidelijk belijden dat redding alleen in Christus wordt gevonden. Zij zouden zeggen dat de Zaligmaker de enige basis voor hun hoop op de hemel is. Zij zouden ook zeggen dat de enige manier om in gebed door God gehoord te worden via Christus is. Hoewel ze het op andere punten mis hebben, kunnen we blij zijn dat veel Pinkstergelovigen het Solus Christus niet ontkennen. Maar toch zijn er ook deze extreme Pinkstergelovigen die dat wel ontkennen. Als je hen tegenkomt, wat zeg je dan? Hoe reageer je?
Wat me bij die ontmoeting opviel, was dat deze mensen hun Bijbel niet erg goed kenden. Om hun standpunt te promoten hadden ze wel een paar Bijbelverzen paraat, maar hun Bijbelkennis had niet veel diepgang. Als we met zulke mensen te maken krijgen, moeten we onze Bijbel kennen. We moeten wat de Schrift zegt naar voren kunnen brengen, vooral waar het gaat om belangrijke leerstukken als ‘Christus alleen’. Maar net als bij onze Rooms Katholieke buren moeten we extreme Pinkstergelovigen aanmoedigen om te beginnen de Bijbel voor zichzelf te lezen.
Ik heb verschillende vrienden die ooit voorgangers waren in Pinkstergemeenten en sommigen van hen zaten aan de extreme kant van de Pinksterbeweging. God heeft hen genadig tot het Gereformeerde geloof gebracht. Op de een of andere manier gebruikt God de Bijbel om deze mensen vrij te maken van deze verkeerde ideeën, waarin Christus niet centraal staat en ook niet exclusief is. We zeggen het nog maar een keer: de enige manier waarop Reformatie plaats vindt, is als het Woord van God verkondigd, gelezen en bestudeerd wordt. We moeten mensen terugroepen naar de Schriften, waarin Christus alleen als de Zaligmaker naar voren komt.
Dr. Wes Bredenhof is predikant van de Free Reformed Church Australia, Launceston, Tasmanië.
Dit artikel is een excerpt van hoofdstuk 2 van zijn nieuw verschenen boek Solus Christus.
Te bestellen via: https://thestudy-books.com/product/solus-christus/
Vertaling: R. Sollie-Sleijster