Printen

Help Oekraïne 13

 

D.J. Bolt/CERE

03-12-22

 

Graag weer een update over de situatie van broeders en zusters in de Oekraïne/Transcarpathia.
Het wordt er donker en koud. En hoe gaat het met de armen in deze barre omstandigheden…?

 

- Fotoverslag hulpverlening

- Stand van zaken

 


 

Fotoverslag hulpverlening

 

30 november 2022

 

Beste broeders en zusters,

 

Er is alweer een maand verstreken. Sindsdien is de situatie hier niet verbeterd maar helaas veel moeilijker geworden. Oekraïne mag dan gebieden terugwinnen, de koude winter en frequente stroomuitval maken het dagelijks leven van mensen erg zwaar. Iedereen is gespannen, nerveus. Zonder elektriciteit is er ook geen water of verwarming. In deze situatie waar het al vriest in de nachten, hebben veel, heel veel mensen het zo koud. En de armere mensen zijn het meest kwetsbaar. Anderen die het zich kunnen veroorloven, proberen een generator te kopen, maar de prijs ervan is hoog en de brandstof ook erg duur. Dus de meeste mensen kunnen zich dit niet permitteren. En ook het ontbreken van de basale watervoorziening, maakt dat je niet meer kunt baden, je niet kunt wassen, niet gebruikmaken van het toilet of koken. Daarom worden er in veel huizen water opgevangen in potten en pannen zodat er toch wat voorraad is als de elektriciteit is uitgevallen.

 

Ik sprak veel mensen die het zo benauwend vinden als er geen elektriciteit meer is. En ze zijn gespannen hoe ze daarop moeten reageren. Ze weten vaak niet wat ze moeten doen als het er weer is, hoeveel tijd ze dan hebben.
De lange donkere avonden zijn zo moeilijk nu het al zo vroeg duister wordt. Vanaf 16.00 uur kan er niet meer gewerkt of gestudeerd worden. Vorige week werd de elektriciteit in ons dorp elke dag tien uur uitgeschakeld, en dat gaat sindsdien door: bijna elke dag hebben we verscheiden uren geen stroom. Kinderen zitten ook vaak in de kou op school. Frequent horen we het luchtalarm. Na zo'n waarschuwing van een mogelijke luchtaanval gaan de kinderen naar de kelder of naar een andere schuilplaats. En dat is nog moeilijker als er stroomonderbrekingen zijn. Want het is er niet alleen koud maar ook donker…

 

 

 

De situatie wordt dus steeds lastiger, zelfs in die gebieden waar niet gevochten wordt. Alleen zijn er hier andere moeilijkheden die verband houden met de oorlog. God wil ons kennelijk alles leren over dankbaarheid en tevredenheid. Want een warm huis, elektriciteit, en water in huis hebben, het was zo vanzelfsprekend. Maar als God het wegneemt, dan blijken dingen zó waardevol te zijn.
Veiligheid en beschutting kunnen allemaal verdwijnen, tegelijk is het is goed te weten dat God er altijd is! We kunnen op elk moment naar Hem toe gaan, Hij verdwijnt niet, Hij kan niet van ons worden afgenomen!

 

We[1] zijn de afgelopen weken weer op verschillende plekken geweest. Attila nam meestal vlees mee naar verschillende onderkomens en andere dingen die ze ons vroegen om voor hen te kopen (foto)

 

 

 

We bezochten plaatsen die we al meerdere keren hebben bezocht. En helaas lukt het de mensen daar nog steeds niet om naar huis te gaan. Bovendien hebben een aanzienlijk deel van hen niet eens meer een huis.

 

In Jánosi werd een jongetje geboren, zie foto. Hij geniet bijzondere aandacht van de verzorgsters daar. Hoewel dit kind veel dingen niet kan krijgen, krijgt het wél liefde van iedereen daar.

 

We bezochten Visk waar naast de donatie die we van u kregen, we ook warme sportkleding voor hen die dat nodig hadden, konden brengen. We ontvingen het van een Nederlandse stichting (Samarita).

 

 

Warme kleding is erg belangrijk in deze winterperiode. Met de donaties die we van u ontvingen, kochten we warme kleding voor sommige mensen die het nodig hebben maar waarvoor geen kleding met de juiste maat hadden ontvangen. Fijn dat dit mogelijk was.

 

Soms gaat het niet om zulke dingen als kleding en eten, maar om heel andere dingen.  Bijvoorbeeld een bril voor een vluchtelingenmeisje. We brachten haar eerst naar een oogarts en betaalden zowel de dokter als de bril voor haar. Het kind was erg blij mee want het heeft een vrij ernstig probleem met de ogen. Nu gaat het naar school hier in Hongarije. Dat is wel een beetje moeilijk omdat het de taal niet spreekt, maar in elk geval verkeert het onder andere kinderen.

 

 

Soms helpen we mensen om te reizen. In het dorp, waar ik momenteel verblijf, wonen enkele vluchtelingen uit Hongarije. De man van een van de vrouwen vecht in de oorlog (ik heb er misschien al eerder over geschreven). In de afgelopen twee maanden heeft ze geen gelegenheid gehad met haar man te spreken. Haar echtgenoot schreef haar steeds maar één zinnetje: "Het gaat goed met me".
Maar nu kreeg deze man een week verlof en konden zij Gode dankbaar, elkaar ontmoeten in Transkarpatië. Daarom hebben we zijn vrouw en zoon deze week naar de Sub Karpaten gebracht. Dat gaf grote vreugde voor deze paar dagen. Eerder hadden de zomer al eens een keer de mogelijkheid gehad elkaar te ontmoeten. Ik heb alleen foto's van die keer in de zomer, niet van nu.

 

 

Deze week kwam Lajos, een van onze kerkleden, vergezeld van enkele Hongaarse jongeren naar de vluchtelingen toe en bemoedigden hem liederen.

 

Ook het lijden van de bevolking van Transkarpatië wordt steeds groter door de moeilijkheden. Maar het is zo goed om zelfs te midden van al die moeiten te ervaren dat God ons niet de steek laat, Hij laat ons niet aan onze lot over. Onze zonen brengen ook veel tijd door in Transkarpatië, ze verlaten hun oude school daar niet maar blijven bij hun huis. En veel mensen klampen zich ondanks de moeilijkheden vast aan hun huis.
Ook willen veel mensen wel naar huis gaan, maar de grens vormt een blokkade voor mannen.

 

Deze kerst zal heel anders zijn dan de vorige. Menigeen zal zijn ouders en oudere familieleden niet kunnen ontmoeten. God heeft echter de macht om een wonder in ons midden te doen en ons vrede te geven als Hij dat wil. Daarom vragen we jullie om met ons te bidden voor het stoppen van de oorlog en dat er eindelijk weer vrede zal zijn.

 

Dank u voor het feit dat we met u kunnen samenwerken in deze dienst van diakonia, en dat we zo veel mensen kunnen helpen om in hun nood te voorzien. Het is goed om te weten dat we op deze manier als Gods instrumenten kunnen zijn in het lenigen van veel leed. Dank u voor uw donaties, gebeden en inspanningen voor dit doel. We willen u graag de groeten en dank overbrengen van de Oekraïense vluchtelingen en anderen die we hebben geholpen met uw donaties. We zijn u dankbaar.
God zegene ons allemaal!

 

Groeten uit de Evangelische Gereformeerde Kerk

 


 

Stand van zaken

 

We hebben enige tijd geleden afgesproken dat de hulp die we bieden behalve aan vluchtelingen ook ten goede komt aan arme mensen die het in de barre en erbarmelijke situatie in Oekraïne bijzonder moeilijk hebben. We vroegen aan de hulpverleners ons een indruk daarvan te geven en zij stuurden ons het volgende relaas.

 

De steun aan kerkleden en plaatselijke armen is nodig omdat de oorlog hen allemaal in een moeilijke situatie m.b.t. levensonderhoud heeft gebracht. Zo is over het algemeen het maandelijkse inkomen van gepensioneerden die tot onze kerken behoren, 50 tot 70 euro. Hiervan moeten ze hun rekeningen voor medicijnen, gas, elektriciteit en de vuilnisophaaldienst betalen. Ook moet er natuurlijk eten van worden gekocht. Maar het is onmogelijk van zo'n pensioen te leven, dat kan ik gemakkelijk laten zien aan de hand van de prijzen van wat basisvoedsel:

tarwemeel 2 kg 0,75 Euro
olie 0,85 liter 1,5 Euro
rijst 1 kg 1,5 Euro
suiker 1 kg 1 Euro
melk 1 liter 1 Euro
brood 1 kg 1 Euro
varkensvlees 1 kg 3 Euro
kippenpoot 1 kg 2 Euro
boter 200 g 1 Euro

 

Dus een gepensioneerde staat voor het dilemma: of hij eet, of koopt zijn medicijnen, of verwarmt zijn kamer zodat hij in deze winter niet bevriest. En dan hebben we het er nog niet over dat je in de winter warme laarzen, slippers en andere dingen nodig hebt, die ook van dit inkomen moeten worden gekocht. Denk aan middelen om schoon te maken en kleren te wassen.

 

Nu zal ook het verschil met de situatie van vluchtelingen opvallen. Want een vluchteling kan verblijven in een opvangcentrum. Daar krijgt hij eten, een plek om te slapen, er is verwarming, zijn kleren worden gewassen en hij krijgt toiletartikelen. Kortom, een vluchteling bevindt zich in een betere positie dan een gepensioneerde als het gaat om het dagelijks leven! Zeker als je ook nog een baan hebt gevonden in het gebied waar je naartoe bent gevlucht en dus een maandelijks inkomen hebt.

 

De oorlog maakt ook de situatie moeilijker voor degenen die nog wé'thuis kunnen wonen, zelfs als ze een baan en een salaris hebben. Dit komt omdat de salarissen en lonen over het algemeen niet stegen maar alles wel aanzienlijk duurder werd vergelijken met de tijd van voor de oorlog. Daarom kunnen jongeren hun gepensioneerde ouders ook niet meer goed helpen.

Verder is er veel onzekerheid over behoud van werk en hoelang er nog inkomen uit salaris of pensioen zal zijn. De gevolgen van de huidige black-outs hebben ook invloed op de economie. Daarom zien wij het als noodzakelijk om de leden van onze kerken en arme mensen in onze omgeving te helpen.

 

Wat goed is om te ervaren dat God al die tijd voor ons, leden van onze kerk, heeft gezorgd. Het is ook goed om te ervaren dat God zelfs van veraf hulp stuurt. Daar zijn we dankbaar voor! En we weten dat God heeft beloofd om voor ons dagelijks brood te zorgen, voor de dingen die we nodig hebben. De Schrift zegt ons:  "Werp al uw zorgen op Hem; want Hij zorgt voor u" (1 Petrus 5:7).

Wij geloven dat God voor ons zal blijven zorgen!

 

Het maakt ons stil.

 

Financiën

 

Er is weer het nodige aan donaties binnengekomen, zowel van particulieren als kerken. Daar zijn we blij mee. Want zo kunnen samen onze maandelijke hulp, de Monthly, blijven overmaken. En dat is hard nodig, zo konden we lezen!

 

 

 

CERE - Charitas Evangéliumi Református Egyház

 

Giften kunnen worden overgemaakt op

 

NL88RBRB0827785585  Diaconie De Gereformeerde Kerk Opeinde eo.
Vergeet niet te vermelden Oekraine.

 

 

Vertalingen: DJB

 

 

NOOT

[1] De concrete hulpverlening wordt vooral uitgevoerd door zr. Agnes Sútö en ds. Attila Pal, red.).