Flits 21 - Rooms betrokken

- 21 - Rooms betrokken

Wel grappig, dat berichtje in de Telegraaf van afgelopen maandag 17 april. Het meldde dat de roomse priester Antoine Bodar Postbank producten 'verkoopt' aan de hand van de werkelijk interessante vraag wie recht heeft op meer rente: gelovigen óf ongelovigen, zie onderstaand bericht.                                                                               

   
Diepgaand besproken met  Jan Mulder, in de warme zon op het St. Pietersplein te Rome. Onder het toeziende oog van paus Benedictus die er natuurlijk wel voor waakt dat Bodar in dienst van het grote geld niet in strijd komt met een van zijn encyclieken.

Mooie actie van die jongens.
Want ik vind, als gelovige, die Postbankspaarrentes buitengewoon laag terwijl de rente op hypotheken voortdurend stijgt. Het spotje heb ik nog niet gezien maar verwacht wel dat onze Antoine die misstand es even dapper aan de kaak stelt en dat hij en Jan concluderen: hogere spaarrente voor gelovigen. Dat is rechtvaardig. Wij betalen immers ook al VVB (voor Bodar: Vaste Vrijwillige Bijdrage) en zo. En geven gemiddeld meer giften dan 'de wereld' (vermoeden wij).  

Onze Antoine

Ja, zó mag je hem inmiddels wel noemen toch? Want hij is vaste medewerker van  'ons' Nederlands Dagblad geworden.[1] Naast Neel Frens, Willemke Wieringa en last but not least, Adrian. Want, zo denkt het ND, daar zal hij " velen tot zegen kunnen zijn" . Natuurlijk nog niet geheel 'urbi et orbi' want een krant die confessioneel gereformeerd wil zijn en een volbloed RK-geestelijke, ja, dat " zal wel eens wringen" .
Maar er zijn wel voorzorgsmaatregelen genomen. Bodars bijdrage wordt voorlopig voorzichtigheidshalve beperkt tot een eigen column. Daarin mag je je een " verregaande vrijheid" veroorloven, geeft de redactie aan (zo hadden we ook al ervaren). In zo'n stukje kun je dus rustig af en toe ook roomse zuurdesem genieten. Het worden immers maar  schampscheutige stukjes om " te prikkelen, op te scherpen en uit te dagen tot nadenken" , en verder niet?
Het kan ook mooi dienen om de grenzen van het draagvermogen van de clientèle uit te testen en volgende stapjes te zetten op het algemene protestantse pad zonder dat het abonneebestand al te zeer in gevaar wordt gebracht. Als het al te gek wordt kan PAB altijd nog hier of daar even in een biechtstoel Bodar onder vier ogen absolutie verlenen.
Daarom, niet moeilijk over doen.
Leer te relativeren!

Bovendien kan de krant natuurlijk best een wat grotere lezerskring, lees inkomsten, gebruiken. Want het gaat nou niet direct flitsend met het aantal abonnees. De tijd dat ouderlingen op huisbezoek vroegen 'of er wel een gereformeerde krant werd gelezen' ligt hoe langer hoe verder achter ons. En de gereformeerde-gezindte vijver is zo ongeveer leeggevist, nieuw gebroedsel laat zich niet meer zo vangen: nogal wat daarvan leest liever De Telegraaf of de plaatselijke krant voor de zondagssport. Daar valt dus geen grote groei meer uit te verwachten.
En ook de toestroom uit de " evangelische vijver" lijkt te worden afgedamd. Want ondanks de voortdurende en uitgebreide presentatie in het ND van nieuws en gedachtengoed in pinkster/charismatische  kleuren, gaat de EO nu toch schepnetten met een eigen nieuwe krant.[2]
Overigens, geef ze eens ongelijk.

Dus wordt nu het rijke roomse leven aangeboord. Een goeie greep want ze hebben daar geen eigen krant (meer). Dat vindt b.v. kardinaal Simonis heel jammer. Hij is zelfs jaloers op het Reformatorische Dagblad en het Nederlands Dagblad![3] Dus: waarom naast Bodar ook niet Simonis een column per half jaar? Of af en toe een hoofdartikeltje? Potentieel met grote groeimogelijkheden! Er was natuurlijk al heel veel affiniteit met die wereld gezien de soms uitbundige RK-vulling van de krant. Haal ze dus binnen! Ook al leidt deze operationele religieuze 'verbreding' onvermijdelijk tot confessionele identiteitsvervaging.
Paris vaut bien une messe.[4]

En zoals Bodar bij de Postbank slaagt het saldo te verhogen moet hij dat toch ook bij het ND kunnen doen, zal de redactie hebben gedacht. Hij kan het ND toch mooi promoten op het St. Pieterplein? En samen met Peter Bergwerff bediscussiëren wie en wat de meeste abonnees oplevert: Niemeijer of Benedictus,  confessies of encyclieken.  

Waardering

Heb ik dus geen waardering voor Bodar? Ben ik zo verblind door vraag en antwoord 80 van de Heidelbergse Catechismus, van die vervloekte afgoderij met de mis en zo, dat Antoine per definitie geen goed kan doen in mijn gereformeerde ogen? En gelijk al fundamentele kritiek moet hebben op het door PAB met veel instemming aangehaalde gedeelte uit de inwijdingspreek van deze roomse priester?[5]
Nee, integendeel.

Enige tijd geleden zag ik een TV-gesprek tussen Bodar en twee leden van de Nederlands gereformeerde kerk: een homoseksuele jongeman en een predikant. Beiden verdedigden en praktiseerden deze levenswijze.
Van dit gesprek is mij overgebleven de moedige en geloofszekere manier waarop de homofiel-geaarde Bodar zijn seksuele onthouding verdedigde tegenover gereformeerden die op dit punt de bocht hebben genomen. Een integere man waar je respect voor hebt.[6] Het gesprek liet bij mij als gereformeerde een gevoel van schaamte achter. Sindsdien is dat gevoel versterkt gezien recente ontsporingen in onze kerken.
Maar goed, als Bodar nu toch publicist is geworden in onze gezindte kan hij in elk geval op dit vlak ons wellicht het een en ander leren. Al was het alleen zijn voorbeeld van gelovig kruisdragen. Misschien kan dat de schade die is aangebracht wat 'repareren'.   

Inmiddels heeft Bodar zijn eerste column in het ND gepubliceerd.[7]
Hij heeft hem de schone titel " Medewerker aan de waarheid" gegeven, ontleend aan 3Joh:8. Heel mooi! Met zo'n adagium zou hij uitstekend passen in de bemensing van 'één in waarheid' ?
Maar de inhoud van zijn column is niet minder verrassend. Want die gaat over relativisme, een onderwerp dat ons in Flits 19 ook zo heeft beziggehouden. Bodar citeert paus Ratzinger die voor het kardinalencollege wees op de verlokking van het relativisme: " 'Er ontstaat een dictatuur van het relativisme die niets als definitief erkent en als laatste maat alleen het eigen ik en de eigen zin doet gelden'. En verder: " Toegeving aan relativisme staat tegenover overgave aan liefde die waarheid is. " Relativisme lijkt uiting van bescheidenheid, maar is veeleer uitdrukking van onverschilligheid die mét de eigen overtuiging tevens die van de ander minacht. En getuigt minachting niet van knechting, zoals hoogachting van liefde" .
Het lijkt me dat wij, gereformeerden, daar wel iets van kunnen leren.

Paradoxaal

Eigenlijk is het heel tegenstrijdig wat hier allemaal gebeurt.
Een vrijgemaakte predikant[8] deed ongeveer een maand geleden een onthutsende aanbeveling om als gereformeerden de waarheid meer te relativeren.
Nu geeft in dezelfde krant een rooms-katholieke priester, compleet met authentiek-roomse opvattingen over paus, mis en Maria, het onderwijs door van zijn 'papa' om in de strijd om de waarheid niet te relativeren. 

Dat is nou typisch het Nederlands Dagblad.
Een koud buffet, voor elk wat wils.
Dáár wringt in elk geval iets?

[1] ND, 8 april 2006

[2] " Christenen in Contact" (CC), tweewekelijks en in een oplage van maar liefst 125.000! Ontwaakt daar een potentieel reusje? Een vraag die je hier bij kunt stellen is natuurlijk: Waarom nemen de evangelischen het ND niet (nog meer) over? Was hier niet een goede samenwerking tussen betrokken christenen mogelijk geweest?

[3] ND, 21 april 2006

[4] In 1589 bestijgt Hendrik IV de Franse troon. Het gekke was dat hij protestants was terwijl het merendeel van het land katholiek was. Hij miste o.a. de steun van Parijs die geen protestantse koning wilde hebben. In 1593 zwoer hij het protestantisme af en vlak daarna wordt hij toegelaten tot Parijs. " Paris vaut bien une messe" (Parijs is mij wel een mis waard) zou hij gezegd hebben. Hij bleef ijveren voor tolerantie voor protestanten en liet het Edict van Nantes uitvaardigen.

[5] Ik denk onder andere aan het antwoord dat de RK-geestelijke geeft op de vraag, " Hoe weet ik wat God wil?" . Zijn antwoord is: " Ik luister naar hetgeen het hart mij ingeeft" . Maar zo hebben Luther en Calvijn ons dat toch niet geleerd? M.i. zou een gereformeerde hoofdredacteur daar ook niet zo enthousiast over moeten zijn.

[6] Zie ook een videofragment op de http://www.eo.nl/ waarin A. Knevel een gesprek aangaat met Bodar over deze zaken.

[7] ND, 15 april 2006

[8] " Laten we relativeren leren" ,  ds. A. Verbree in het ND van 24 maart 2006.