Van de Pinksterdag en een synodedag
“En toen de Pinksterdag aanbrak, waren allen tezamen bijeen” (Hand. 2:1)
J. Peters
18-06-11
God wil gemeenschap met de mens. Hij zoekt hem op en schenkt hem om Christus’ wil zijn Geest. Hij herstelt geschonden verhoudingen door het verzoenend bloed van onze Heiland. God herstelt onze verhouding met Hemzelf die in het paradijs door ons kapot was gemaakt. Een door de mens geruïneerde relatie die bleek uit gestoorde communicatie, welke scherp naar voren kwam toen God in de avondkoelte wandelde in zijn hof van Eden en de mens zich verborg toen hij het geluid van de Here hoorde. Die heerlijke onbekommerde, onbelaste en harmonische relatie van de mens met God, ze bestond eenvoudigweg niet meer, want de mens had gekozen voor de zonde.
En toch... herstelde verhouding! Dankzij de Heilige Geest die is uitgegaan van de Vader en de Zoon. Hij die uitging werd uitgestort. Aan dit ‘uitgaan’ van God ligt de verzoening van onze Heiland ten grondslag. Christus de Heer heeft dit mogelijk gemaakt. Het ‘uitgaan’ van de Here is dus reden voor een geweldig feest. Hij heeft dat zijn kinderen ook niet onthouden. Ze werden vol van de uitgestorte Heilige Geest en spraken niet alleen van de grote daden Gods in hun eigen taal, maar de apostelen gaven met grote kracht hun getuigenis over de opstanding van de Here Jezus. En onder de bediening van het Woord en de verkondiging van dat getuigenis groeide de gemeente in harmonie. Kwamen onder de leiding van de Geest verhoudingen tot stand die Christus als basis droegen. Het Fundament van (de) vernieuwde relatie(s) kon worden gelegd, doordat Christus, het Fundament zelf, de verhouding met God had hersteld. Het mooie en vaste van deze vernieuwde relatie is dat wij mensen daarvoor niet hebben betaald (wij zouden dat niet eens hebben gekund, V/A 5, HC), maar Christus. Christus heeft voldaan, niet als mens, maar als mens en God! Zodoende is de verhouding tot God een hechte geworden die in Christus, Gods Zoon, niet meer stuk is te krijgen. Vaste Rots van ons behoud!
Synode Harderwijk
En toen de synodedag aanbrak, waren niet allen bijeen.
Dat was de dag dat de synode vergaderde en besloot over de kwestie Paas en het vertrek van ds. H.G. Gunnink.
Pinksteren op retour? Zo zouden we het niet willen stellen. Een synodedag is geen Pinksterdag en de uitstorting van de Heilige Geest is een eenmalig heilsfeit. Toch kwam de associatie boven op het punt van de onderlinge eensgezindheid. Men was niet één van hart en één van ziel in het geloof! Daardoor kwam de onderlinge verhouding onder druk te staan. De verbondsrelatie met de Here stond onder spanning. Wie de verklaring van ds. Gunnink leest begrijpt dat de relatie nog steeds onder druk staat. Want ds. Gunnink houdt kritiek.
De benoeming van dr. Paas aan de TU in 2009 is een bron van de verstoorde verhouding(en). Het is de kwestie Paas gaan heten door kritiek op zijn dissertatie, alsmede enkele publicaties van zijn hand. Er werd gedocumenteerd aangetoond dat met Paas’ publicaties het Schriftgezag in geding was. Daarom werd bezwaar gemaakt tegen de benoeming.
Het is allemaal met grote regelmaat en uitvoerig beschreven. We gaan dat niet overdoen. De belangstellende lezer kan op vele plaatsen terecht om zijn kennis bij te spijkeren.[1]
Wel willen we een paar zaken noemen:
Ontevreden
Het besluit van de synode stemt ons tot grote ontevredenheid. Om verschillende redenen.
Respect en waarschuwing
We begrijpen uit een publicatie van dr. J. Douma[11] dat ds. Gunnink op de synode een voorstel heeft gedaan om het woord 'indianenverhalen' waarmee prof. De Ruijter de kritiek op de opvattingen van dr. Paas dacht te diskwalificeren, terug te laten nemen. Insteek van dit voorstel was publiek herstel van de integriteit van de verontruste predikanten en anderen. Zijn voorstel is verworpen.[12]
Belangrijk is hierbij op te merken dat zijn vertrek van de synode nadat besluiten over Paas' benoeming waren genomen, niet als reden heeft het verwerpen van dit voorstel. Er is een andere reden die we bijzonder respecteren, namelijk zoals hij zelf publiek verklaarde:
Ik ben wel vertrokken, omdat ik het aanvaarden van Besluit 1 onjuist vond. Ik was van mening dat er strijdigheid bestond tussen dingen die dr. Paas (niet alleen in zijn dissertatie) geschreven heeft en wat wij als gereformeerde kerken belijden inzake het gezag van de Heilige Schrift. Mijn mening is sinds vrijdag op dit punt niet veranderd. Ook kon en kan mijns inziens niet volstaan worden met een formeel besluit. Ik vind daarom ook nu nog dat Besluit 1 onjuist is.
Precies daar gaat het om! Zo heeft ds. Gunnink de vinger gelegd bij het punt waarom het gaat: de Here, zijn heilige Naam en Woord. Alleen als we daar verder inhoudelijk over door spreken en elkaar vinden bij het licht van de Schrift, kunnen we weer samen verder. Dat zou een echte vrucht van de Pinkstergeest zijn! Een vrucht die is weggelegd voor een ieder die zich bekeert. Die Geest brengt bijeen wat bijeen hoort. Al eeuwenlang en wereldwijd. Niemand en niets houdt Hem in dat kerkvergaderend werk tegen.
Er is ook een andere geest. Een geest van dwaling, die verstrooit.
De kerken zijn bij monde van ds. Gunnink daartegen wéér indringend gewaarschuwd!
[1] Zie daarover uitgebreid www.eeninwaarheid.nl en www.gereformeerdblijven.nl.
[5] De Reformatie van 4 april 2009
[6] De Reformatie van 4 april 2009, 11 april 2009
[7] De Reformatie van 2 mei 2009.
[8] Zie de verklaring van de synode na het besluit (opgemaakt door het moderamen): http://www.eeninwaarheid.info/index.php?rub=12&item=58
[9] Theologia Reformata 4, december 2003. Zie http://www.eeninwaarheid.nl/index.php?cat=20&item=2890
[12] Inmiddels berichtte het ND van 16 juni 2011 dat de theologische universiteit de term "indianenverhalen" heeft teruggenomen. Dat hoeft dus geen belemmering meer te zijn voor een inhoudelijk gesprek.