Vraag 4 - Total church
N. van Dijk
23-04-11
In het Nederlands Dagblad van 6 april schrijft Maurice Hoogendoorn een artikel over Total Church, de kerk die je hele leven bestrijkt.
Er is een huiskerk in een Maastrichtse volkswijk opgezet volgens het principe van het boek "Total Church", geschreven door twee Britse theologen. Deze huiskerk is gesticht door enkele kerkplanters, uitgezonden door de Gereformeerde Kerk vrijgemaakt van Maastricht waarvan ds. J. Glas predikant is.
Het boek is in het Nederlands vertaald en men werkt eraan “Total Church” als een leermodel voor de Nederlandse situatie te introduceren. "Total Church" brengt geen nieuw concept: "De woorden evangelie, gemeenschap en missionair zijn Bijbels en al heel oud maar de vraag is: hoe werk je dat uit".
Reden voor deze aanpak zou zijn dat de "conservatieven" wel nadruk leggen op het evangelie of het Woord, maar aan de gemeenschap wordt te weinig aandacht gegeven. Daartegenover legde de "emerging church"-beweging wél nadruk op de gemeenschap, maar weer niet zozeer op de Bijbelse waarheid.
Daarom dus nu 'Total Church'. "Total Church" zou niet een bijeenkomst of plek zijn die je opzoekt, maar deel uitmaken van een kerk bestrijkt je hele leven. De huiskerk in Maastricht is ermee gegroeid. Er wordt geprobeerd ook in een andere wijk een nieuwe huiskerk te stichten.
En wie zou zich niet verheugen over het feit dat mensen die de Here Jezus niet kenden, nu gaan geloven en Hem willen volgen en leven vanuit de blijdschap van het evangelie?
Verderop in het artikel meldt ds. Glas dat de huiskerk bij sommige GKv in de regio vragen oproept. Er is bijvoorbeeld geen dominee die preekt en er is ook geen zondagse samenkomst. Dit heeft te maken met de heersende familiecultuur in Limburg en met het feit dat het bij de huiskerken juist allemaal niet draait om één dag, de zondag.
Als we het vervolg lezen komt er stevige kritiek op de GKV naar voren:
- in de huiskerken trekt men veel intensiever op dan in welke bestaande kerk ook;
- in de GKV zou een soort "werkerige" cultuur bestaan, "het moet zus of zo";
- sommige kerken hebben hun roeping verwaarloosd;
- er is bekering nodig, verlossing van angsten;
- 95% van de leden kan geen dwarsverbinding met zijn eigen leven bedenken, terwijl het gaat om relaties.
Wat overwegingen van onze kant.
Het zal waar zijn dat men in de huiskerken veel intensiever optrekt dan in welke bestaande kerk dan ook. Maar niet iedereen is in zo'n gelukkige omstandigheid. Gezinnen bv. met opgroeiende kinderen hebben vaak hun handen vol aan de geloofsoverdracht. Drukke banen vragen veel van mensen, toch moet er heel gewoon brood op de plank komen. Ambtsdragers leveren veel vrije tijd in om in de gemeente bezig te zijn. Maar op zondag komen al die verschillende mensen samen om naar Gods Woord te luisteren, om het evangelie van de verzoening te horen. Is dat alleen maar een principe dat vanuit de traditie dwingend is opgelegd? De gereformeerde kerken hebben dit toch eeuwenlang voorgestaan en in praktijk gebracht?
En natuurlijk is de zendingssituatie anders dan de situatie in gevestigde kerken. Maar er werd op zendingsterreinen toch altijd naar toegewerkt om zondagse erediensten in te stellen? Dit werd ook gezegend. De zondagse samenkomsten blijven toch ook van levensbelang, willen er niet allerlei vreemde leringen binnenkomen?
Wij vragen ons af of er niet al te kleinerend gesproken wordt over een 'werkerige' cultuur binnen de kerken. Gereformeerden werken inderdaad hard over het algemeen. Wat is er niet gewerkt aan een bloeiend verenigingsleven, wat was er een inzet om in de politiek en de maatschappij uit te komen voor Gods naam en zijn Woord. Wat een rijkdom dat er christelijke instellingen zijn waar de gehandicapte naaste niet aan zijn lot wordt overgelaten. Wat mooi dat er nog verzorgingstehuizen zijn waar een christelijke sfeer is. Zonder (hard) te werken en zonder de zegen van de Here was dit er niet gekomen!
Dat wij allemaal ons dagelijks moeten bekeren, daar zal niemand aan twijfelen. Maar van welke angsten moeten wij verlost worden? Is de angst dat het evangelie steeds meer aan de mens en zijn cultuur wordt aanpast, geen gegronde angst? Kan ds. Glas ook voorbeelden geven wie er dan horen bij die 95 % van de kerkleden die geen dwarsverbinding met de wereld in eigen leven kunnen bedenken.
Graag zouden we van u, ds. Glas hier een reactie op willen hebben.