Flitsen 4
D.J. Bolt
30-11-24
HHK last van Afgescheidenen
ND 20-11-24
Het probleem in de Hersteld Hervormde Kerk is hoe de eigen 'hervormde identiteit' vast te houden nu er een grote groep nieuwe kerkgangers op de deur klopt. Het gaat dan met name over hen die komen uit gereformeerde kerkverbanden als de Gereformeerde Gemeenten en andere 'bevindelijke kerkverbanden', tot eind 2022 maar liefst ongeveer 9000! Zo signaleert de krant.
Ja, wat deze nieuwe leden zijn 'vaak niet vertrouwd met onze hervormde achtergrond’, aldus de scriba van de HHK synode. Ze weten niet dat 'hervormd zijn' een combinatie is van ‘katholieke breedte’ en ‘bevindelijke diepte’. Dus ruimte voor diversiteit in het kerkverband, die samen gaat met 'diepgaande prediking'.
Wat houdt zo'n prediking in?
Dat er verschil wordt gemaakt tussen ‘tweeërlei kinderen des verbonds: mensen die geloven, en mensen die dat (nog) niet doen'. En dat de bijbeltekst ook toegepast moet worden op het geloofsleven.
Maar die 'afgescheidenen' uit o.a. GerGem en PKN missen veelal juist die 'katholieke breedte'. Zij willen meer eenvormigheid en homogeniteit, hebben het moeilijk met 'diversiteit'.
Bovendien staat de identiteit van de HHK ook al onder druk van verwereldlijking en onder invloed van de tijdgeest. Dat is te merken aan de betrokkenheid van ambtsdragers die het snel laten afweten. Ook aan jongeren die minder naar de jeugdvereniging gaan of zelfs afhaken. Een deel van het jeugdwerk is na coronatijd ook niet meer opgestart.
Wat is de remedie?
‘Hervormd-zijn’ weer nadrukkelijk op de agenda zetten! Daarover moet inhoudelijk worden doorgesproken op de classes. Want deze hebben in het kerkleven een 'spilfunctie' tussen synode en gemeenten.
Evenwel ook daar zijn de nodige problemen. Want classes functioneren niet zoals zou moeten. Classisvergaderingen worden niet altijd even goed bezocht en soms staan er slechts vooral procedurele kwesties op de agenda. Terwijl er juist inhoudelijke discussies als over wat 'hervormd zijn' betekent, gevoerd zouden moeten worden. Zonder een gezonde classes wordt de landelijk synode 'een ver-van-het-bed-verhaal'…
Bovenstaande verhaal doet vragen wat precies de achtergrond is het hersteld hervormde 'identiteitsteitsprobleem' met de Afgescheidenen. Heeft het te maken met toezicht op de prediking, tucht over kerkleden? Met kerkbegrip en kerkbesef?
In elk geval is het hoog tijd het begrip 'bevindelijkheid' toe te lichten en te verhelderen. Want je kunt geen kerkelijk tijdschrift uit CGK, HHK, PKN/GB openslaan of je komt het begrip ergens tegen, vaak op een 'separerende' wijze.
Wie legt dat ons eens helder uit?
Relevant geloof?
ND, 20-11-24
De roomse ND-columnist Kelly Keasberry heeft wat ontdekt! Ze constateert dat het kerkgerichte christendom wellicht aan zijn eind komt nu de kerken leeglopen.
Maar…, er is wat ze noemt, een 'transformatie' bezig naar nieuwe vormen van geloofsbeleving. Want een groeiende aantal mensen dat zich ‘spiritueel maar niet-religieus’ noemen zoekt naar iets anders: verbinding en betekenis.
Hoe?
Ze vinden dit door deel te nemen aan pelgrimstochten. Zoals die bekende 'camino' (route) naar Santiago de Compostela, hoofdstad van de Spaanse noordwestelijke regio Galicië. De stad werd in 2023 door maar liefst 446.035 mensen bereikt, waaronder 5885 Nederlanders.
Volgens een roomse legende zou het graf van de apostel Jakobus zich hier bevinden. Zijn dode lichaam werd door twee discipelen in een boot gelegd, en vervolgens kwamen zij vanzelf aan bij de Galicische kust. Daar werd het dode lichaam begraven in de berg Libredón. Over het graf verrees een machtige basiliek.
Pelgrimstochten. Zei paus Franciscus niet dat kerken een 'pelgrimerend volk' zijn? Het thema van de RK in jubeljaar 2025 is dan ook Pelgrims van de hoop! Zelfs de nieuw ontworpen mascotte Luce is een pelgrimmetje met wandelstok en bemodderde laarsjes: ze is een symbool voor 'de hoop van het hart’, volgens het Vaticaan.
De journaliste is enthousiast: 'Bezinningstochten verbinden mensen en werelden, jong en oud, havenarbeider en student, gelovig en agnost. Al wandelend ontdek je wat bindt. Je herontdekt je stad, met haar kerken, verhalen en groene oases, en ervaart de waarde van gemeenschap en zorg voor je omgeving.' En ze haalt de socioloog en religiewetenschapper Staf Hellemans aan die onze tijd ‘de grote transformatie van religie’ noemt. En dus is de conclusie dat 'pelgrimage een antwoord lijkt op de vraag hoe geloven relevant blijft':
'Geloof wordt opnieuw een avontuur, zoals het ooit begon bij Mozes, Jezus en de discipelen. Kerkgebouwen krijgen een nieuwe betekenis. Ze worden pleisterplaatsen, rustpunten langs de weg. Misschien kijken we ooit terug, beseffend hoe vreemd het was om geloven te beperken tot zondag in de kerk. Pelgrims van de hoop kiezen ervoor om dagelijks op pad te gaan, met Christus en met elkaar. Al wandelend vinden ze een geloof dat leeft, dat verbindt, en aan elke stap betekenis geeft.'
Maar even, wij wisten toch al van onze kindsheid aan dat geloven zich niet beperkt tot 'de zondag in de kerk'? Dat we inderdaad met elkaar op de weg achter Christus aangaan? Inderdaad als pelgrims zoals we zingen:
Door de nacht van strijd en zorgen
schrijdt de stoet der pelgrims voort,
vol verlangen naar de morgen
waar de hemel hen verhoort.
Lied'ren zingend vol vertrouwen
tot in het voltooide licht
broeder broeder zal aanschouwen
staande voor Gods aangezicht.
|
|
|
Zo gaan wij hier met elkander
door de nacht op weg naar huis,
pelgrims die uit alle landen
samenkomen om het kruis.
't Is wel een ander pad dan waarop die pelgrims al keuvelend naar Santiago de Compostela wandelen. De geloofsweg die als het goed is, elke zondag gewezen en vervolgens de hele week gegaan wordt. En die niet eindigt boven de kathedraal van Santiago de Compostela boven het vermeende graf van Jacobus maar in het hemels Jeruzalem!
Dat geloof is en blijft zó héél relevant!
Santiago aan het wad
Drachtster Courant 31-07-24
Wie mocht denken dat pelgrimsroutes alleen naar Spaanse kathedralen leiden vergist zich deerlijk! Want ook Nederlanders/Friezen hebben zo hun camino's, routes langs en naar bedevaartsplaatsen. Denk daarbij maar aan Dokkum waarvan iedereen weet dat daar zendeling Bonifatius in 754 werd vermoord. Santiago aan het wad worden de routes genoemd.
Verschillende oude kerken langs de route bieden onderdak aan vermoeide pelgrims. Ze worden refugio's genoemd, een ervan is de Dorpskerk van Rottevalle. In de Drachtster Courant vertelt de beheerder, de bijna 80-jarige mevr. Lous Pezie, er iets over.
Haar kerk bestaat al 300 jaar! Maar de kerk is dicht, overgenomen door de Stichting Alde Fryske Tsjerken. Nou, ja, vertelt Pezie, 'ik doe de deur ook weleens op zondag of op verzoek open'. Maar verder komen nog alleen wandelaars en fietsers de sleutel van de kerk halen voor een slaapje. Dat kan op een veldbed bij de preekstoel of bij het orgel.
Heeft een willekeurige voetganger toegang? Nee nee, je moet wel een pelgrimspas hebben, donateur zijn van Alde Fryske Tsjerken of Groninger kerken. Anders kom je er niet in en kun je dus niet gebruik maken van water, toilet en keukentje.
Wat kunnen gevoelens je bestormen als je dit leest. Een eeuwenoude kerk die gebouwd en gebruikt werd voor de dienst van het Woord, waar de Heere geloofd en geprezen werd, de maaltijd van Jezus Christus genoten, de gemeenschap van de heiligen beoefend, dicht. Alleen nog even open tussen acht uur 's avonds en tien uur 's morgen voor een slaapje. En dan weer wegwezen …
Slapen in de kerk?! Dat kon niet, herinneren we ons van vroeger. Daar werd actief tegen gewaakt en op toegezien. Het gebeurde nog wel eens dat een ouderling-boer, in de middagdienst zijn ogen niet open kon houden en zichtbaar in slaap sukkelde. Geen wonder als je al 's morgens op vijf uur was begonnen het vee te verzorgen en net een warme maaltijd achter de kiezen had! Maar de predikant schroomde niet om met gebaren naar een collega ambtsdrager of soms zelfs rechtstreeks vermanend de slaper weer bij de les, de preek, te betrekken. Andere tijden dus…
Kerk dicht, alleen nog op verzoek open om te slapen. Zo glijden we langzaam maar zeker weer terug naar het heidendom van vóór Bonifatius.
Als ik ooit onderdak zou moeten zoeken in die Friese Rotten(af)vallige dorpskerk zou ik het veldbed bij het orgel kiezen. Maar eerst op de orgelbank plaatsnemen en de slapers wakker houden met
'Ontwaak, gij die slaapt in de zonde, met spoed!
De nacht is zo lang reeds verdwenen;
Het licht der genade, met blijdschap begroet,
Heeft d' aarde reeds eeuwen beschenen;
En groots is uw roeping, en heilig uw taak,
En d' uren zijn weinig: ontwaak dan! ontwaak!'
Urker kerkdiensten
GKv Rehoboth:
22-12-24 Ds. P.L. Storm, Christelijke Gereformeerde Kerken
29-12-24 Ds. G. den Dulk, Gereformeerde Kerken (hersteld)
05-01-25 Ds. M.A. Sneep, Gereformeerde Kerken (hersteld)
19-01-25 Ds. R.Th. Pos, GKv 1)
16-02-25 Ds. J.R. Visser, Gereformeerde Kerken (hersteld)
16-03-25 Ds. H. Drost, Gereformeerde Kerken (hersteld)
06-04-25 Ds. H.J. Room, GKv 1)
22-06-25 Ds. H.K. Sok, Christelijke Gereformeerde Kerken
06-07-25 Ds. M.A. Sneep, Gereformeerde Kerken (hersteld)
….. …..
'….Denk aan uw voorgangers die het Woord van God tot u gesproken hebben. Let op de uitkomst van hun levenswandel….'
Ik denk erover om ook eens op Urk of in aanpalende preekplaatsen te gaan shoppen!
Of kan dat eigenlijk niet…?!
1) Update 30-11-24: Beide predikanten zijn lid geworden van GKv Urk Rehoboth.