Signalen 68
R. Sollie-Sleijster
26-05-18
Was Eva onvoldoende ‘gevormd’?
Nader Bekeken – mei 2018
Ds. H.J. Room vraagt zich af of het argument, Eva had te weinig kennis, dat regelmatig wordt gebruikt om de in onze tijd goed opgeleide vrouwen nu toch maar tot de kerkelijke ambten toe te laten, wel een geldig argument is. Paulus zou zijn uitspraken (bijv. in 1 Timotheüs 2: 12), dat vrouwen niet mogen onderwijzen, baseren op die veronderstelling, maar dan zouden ook mannen met weinig opleiding geen onderricht mogen geven. De motivering van de apostel is echter: “Want Adam werd als eerste geschapen, pas daarna Eva” (1 Tim. 2:13).
In Genesis 3 blijkt dat Eva volledig op de hoogte was van wat God gezegd had. Adam werd door God als eerste ter verantwoording geroepen, maar daarna houdt Hij Eva evengoed volledig verantwoordelijk. Kennelijk was er geen verschil in kennis. Adam ging bovendien mee in de verleiding.
Speculatie òf wat er geschreven staat
Dr. Walter C. Kaiser, die nog wel eens wordt aangehaald bij dit argument, leest iets anders dan wat er staat. Hij baseert zijn mening op spitsvondigheden. Zo zou Paulus bijvoorbeeld met vers 13 bedoelen: Ik sta haar niet toe om te onderwijzen of gezag over mannen te hebben, zolang ze onvoldoende onderwezen is. Eerbiedig omgaan met de Bijbel vereist dat we lezen wat er staat en dat ook laten staan (vooral als je het niet goed begrijpt). Ga niet uit van wat er niet staat en lees wat onduidelijk is in het licht van verwante gedeelten die wel duidelijk zijn. Gods Woord is een eenheid, het ene deel kan het andere niet tegenspreken.
Paulus is een apostel van Jezus Christus. Hij wijst lijnen aan vanuit het Oude Testament. (Zie ook 1 Korinthe 11:7-12). Wat de doorslag geeft is niet of wij de overwegingen van Paulus logisch vinden, maar het gezag van de apostel. Want daarachter ligt voor Paulus zelf de aanvaarding van het gezag van Christus, zijn Zender.
Lange geschiedenis rond abortus Ierland
RD – 19/05/18
Evert van Vlastuin kijkt naar het referendum dat 25 mei in Ierland zal worden gehouden over het vervangen van het achtste amendement op de grondwet. Dit amendement legde in 1983 vast dat
‘de staat het recht erkent op leven van ongeborenen en met inachtneming van het gelijke recht op leven van de moeder, dit leven garandeert, respecteert en verdedigt in zijn wetgeving’.
Voor een groot deel door de invloed van de rooms-katholieken werd deze zin toegevoegd in een tijd dat veel landen de vrije abortus invoerden. Per jaar gaan zo’n 3200 Ierse vrouwen naar Groot-Brittannië, waar abortus al in 1967 is vrijgegeven.
In 2013 werd bij wet bepaald dat in gevallen waarin het leven van de moeder in gevaar was abortus mocht plaatsvinden. Maar voorstanders van abortus vonden meer liberalisering noodzakelijk. De regering benoemde een comité van deskundigen. Deze commissie adviseerde tot invoering van een vrijere abortuswet, wat steun in het parlement vond.
Internationaal staat Ierland onder groeiende kritiek. Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) in Straatsburg drong aan op modernisering van de Ierse wetgeving.
Het VN-Mensenrechtencomité spreekt zelfs van schending van de rechten van de vrouw.
En ook Amnesty International, altijd zeer actief in het opkomen voor mensenrechten, acht de Ierse wetgeving ‘discriminerend en uit de tijd’. ‘Als in Ierland een vrouw zwanger wordt, verliest ze haar mensenrechten’, zo citeert Amnesty een betrokkene. Amnesty is van mening dat wetten en verdragen rechten alleen toekennen aan mensen die al geboren zijn. Ongeborenen hebben dus geen mensenrechten volgens deze organisatie!
Als Ierland vrijdag abortus liberaliseert door het achtste amendement te vervangen door de zin dat ‘de regering regels kan stellen voor de beëindiging van zwangerschappen’, blijven alleen Polen en Malta over in de Europese Unie met een uitzonderingspositie. In 2015 verloor Ierland al een andere uitzonderingspositie, namelijk toen na een referendum het huwelijk werd opengesteld voor mensen van gelijk geslacht.
Mocht de vrije abortuswet worden ingevoerd, dan blijft de Britse provincie Noord-Ierland als enig deel van het Verenigd Koninkrijk over waar abortus verboden is. Noord-Ierland is met zijn vasthouden aan het klassieke huwelijk ook al geïsoleerd geraakt nadat in 2015 Ierland het huwelijk openstelde, wat Groot-Brittannië al in 2013 deed.
Euthanasiecircus
Column door mr. D.J.H. van Dijk, directeur NPV en senator voor de SGP.
RD – 23/05/18
“Eerst waren de terminaal zieken aan de beurt. Mensen die er bijna waren geweest dus. Daarna de chronisch zieken. Op de voet gevolgd door psychiatrische patiënten. Na enige tijd kwamen de beginnend dementerenden in het vizier. En vervolgens de gevorderd dementerenden die hun wil niet meer goed konden uiten. De volgende categorie was de groep mensen met een stapeling van ouderdomsklachten. Hierbij sloten zich de mensen met een voltooid leven aan. En tenslotte - voor dit moment althans - was er een Coöperatie Laatste Wil die graag zelfmoordpoeder verstrekt aan alle liefhebbers.”
Zo ongeveer gaf de verbijsterde Deense Ethische Raad de gang van zaken in Nederland weer. Bert Keizer, arts in een levenseindekliniek beschreef dit onlangs in Trouw naar aanleiding van zijn bezoek aan Denemarken. De afkeer van de Denen over ons euthanasiebeleid werd niet onder stoelen of banken gestoken. Zij vonden het ernstig afbreuk doen aan de waardigheid van het leven. Lijden hoort erbij, daar moeten we niet voor wegvluchten.
Maar voegt lijden dan toe aan de waardigheid van het leven? Nee, dat niet. Van Dijk wijst erop dat
‘het in verband brengen van lijden met de waardigheid van het leven geen goed antwoord is in de strijd tegen euthanasie. Voor christenen is het doorslaggevende argument dat ons leven aan God toebehoort. Wij mogen daar niet eigenmachtig over beschikken.’
Maar niet-christenen overtuigt dit niet. We moeten hen erop wijzen dat we met deze praktijk ver boven onze macht grijpen. We laten een geest uit de fles die nooit meer terug kan, een Frankensteinscenario. In 1975 werd in Nederland voor het eerst euthanasie toegepast. In 2017 gebeurde dit bijna 7000 keer, waarbij een kwart van de gevallen nog niet eens gemeld werd.
De Denen trokken een parallel met de nazi’s, waar bij de zgn. Aktion-T4 meer dan 100.000 zieken, psychiatrische patiënten en geestelijk beperkten werden gedood. De nazi’s spraken over ‘genadedoding’, omdat zo zinloos lijden werd beëindigd. Van Dijk wil deze vergelijking niet maken, het slaat de plank mis en maakt een gedachtewisseling onmogelijk. Maar hij wil wel de vraag stellen of de in de eerste alinea geschetste ontwikkeling nooit zal uitlopen op een cultuur waarbij kwetsbaren moeten vrezen voor hun leven. Als hij arts zou zijn, zou hij van die vraag wakker liggen.