Kerkverband

Kiezen of verliezen 4

D.J. Bolt en T. Bolt-Slager

30-05-15

Evaluatie

We willen proberen de informatie die we de afgelopen tijd hebben verzameld te evalueren en hebben die ondergebracht in de volgende vijf hoofdonderwerpen

• Grondslag
• Kerkverband
• Moeiten
• Eenheid
• Kerkkeuze

De tekst van elk onderwerp is als volgt gestructureerd:

• eerst eigen algemene opmerkingen
• waarnemingen per kerkverband
• tenslotte enig evaluatie daarvan

Vooraf willen we graag enkele opmerkingen maken.
We vinden de evaluatie van ons 'onderzoek' en het trekken van conclusies daaruit delicaat. Want het gaat om een tweetal kerkverbanden die zich nog steeds min of meer in een fase van ontwikkeling bevinden. Gemakkelijk blijkt daarom wat op dit moment wordt waargenomen, wat later weer achterhaald. Ook zijn de kerkengroepen klein. De uitgebreide kennis en kunde van grote kerkverbanden vind je er zo niet. Daarbij komt dat niet iedereen op basis van dezelfde motieven zich van de GKv heeft afgescheiden of zich er van buitenaf bij heeft gevoegd. Kortom, de kerken zijn kwetsbaar en daar is rekening mee te houden.

De korte geschiedenis van de kerken kende de nodig problemen die leidden tot scheuringen. Daarvan zijn de gevolgen, ook emotioneel, nog steeds merkbaar. Kerkelijke wonden genezen niet zo snel, hebben vaak tijd en rust nodig.

Onze kennis van de kerkverbanden is ook beperkt. Wel hebben we intensief mee geleefd met hun wel en wee, zijn er soms even nauw bij betrokken geweest, maar zijn toch nog steeds outsiders.

Daarom willen we in deze evaluatie een zekere terughoudendheid betrachten en ons beperken tot de zaken die kunnen helpen voldoende inzicht te krijgen om een verantwoorde keuze te kunnen maken.

Grondslag

Beide kerkverbanden gronden zich op de Schrift en de algemene en gereformeerde belijdenissen, zo zagen we de vorige keer al. We hebben in de tijd dat we deze kerken volgen en diensten bijwoonden dat ook met blijdschap kunnen constateren. De prediking is voluit gereformeerd. Twee diensten op de zondag is standaard en ze worden, voor zover wij hebben kunnen waarnemen, goed bezocht. In een van de diensten komt een deel van de gereformeerde leer aan de orde, m.n. zoals die beleden wordt in de Heidelberger Catechismus. Frequent moeten preken worden gelezen want lang niet alle (wijk)gemeenten beschikken over een eigen predikant, hoewel het aantal (jonge) predikanten groeit. Soms maakt men gebruik van moderne techniek waarbij in een (wijk)gemeente via internet de verkondiging elders kan worden meebeleefd.

DGK

Er is een hartelijk gereformeerd samenleven dat gekenmerkt wordt door een radicale focus op Christus en die gekruisigd en op gehoorzaamheid aan zijn Woord in alle verbanden van het mensenleven. Veel aandacht is er voor de integrale toepassing van de Schrift zoals die is samengevat in gereformeerde confessies. Het kerkelijk leven in de DGK doet denken aan 'de orthodoxe periode' van de GKv. De gereformeerde leer over de kerk wordt vrijmoedig beleden en niet tussen haken gezet.
Het strakke klimaat van de eerste jaren die min of meer het kenmerk van 'de crisis van de jeugd' hadden, lijkt 'milder' te zijn geworden zonder dat er afbreuk wordt gedaan aan het gereformeerde karakter van de kerken.

Zie voor een uitgebreidere presentatie van de kerk: www.gereformeerde-kerken-hersteld.nl.

GKN

Centraal staat Christus, zijn werk in lijden, sterven en opstanding. De GKN vertonen een wat meer bevindelijke inslag. Het kerkinstituut en zijn organisatorisch verband heeft, ook door de kleine omvang van het kerkverband, minder aandacht, is tweede prioriteit. De focus ligt op vroom leven en ondersteuning m.n. van de jongeren in een seculiere samenleving, en niet op 'ware kerk denken'.

Sommige voorgangers nemen deel aan reformatorisch georiënteerde bijeenkomsten als de Haamstede Conferentie of de Leusense Conferentie waar eenheid in Christus wordt ervaren boven kerkelijke verdeeldheid. Zie voor een uitgebreidere presentatie van de kerk: www.gereformeerdekerkennederland.nl/beknopte-presentatie.

Evaluatie

Iemand vergeleek de verhouding DGK-GKN met de verhouding GKv-CGK. Soms lijkt het daar wat op.
Binnen de kleine kerkverbanden worden verschillende opvattingen en 'liggingen' gevonden mede doordat enkele gemeenten van de GKN afsplitsingen van de DGK zijn.

Soms valt de term 'radicalistisch': de leer wordt te direct een op een vertaald naar kerkelijke situaties, of omgekeerd, onkerkelijk en onconfessioneel handelen wordt verdedigd met een beroep op de Schrift.
 

Een zeker traditionalisme is de kerken niet vreemd. Door het jarenlange proces van veranderingen in de GKv waarbij weinig op z'n plaats bleef, zijn velen kopschuw geworden voor ontwikkelingen, als bijvoorbeeld beamergebruik, nieuwe gezangen, aanpassingen van de liturgie (Kampen/Middelburg). Toch lijkt er de laatste jaren meer oog te komen voor een zekere (schriftuurlijke) ruimte en ontspannenheid in het kerkelijk samenleven.
Ook moet bedacht worden dat niet ieder zich om dezelfde redenen van de GKv heeft losgemaakt. Soms is het algemene verval het motief geweest, soms heeft de invoering van Liedboek- en Opwekkingsliederen in de erediensten de doorslag gegeven. Het vraagt veel liefde, geduld en schriftuurlijke verdraagzaamheid om samen kerk te zijn.

Kerkverband

De kerkverbanden zijn klein. Slechts enkele gemeenten tellen meer dan honderd leden. Zo'n klein overzichtelijk samenleven is fijn maar ook kwetsbaar, zoals we al eerder opmerkten. Gemakkelijk worden de klippen hiërarchie en independentisme bezeild als de leiding van de kerken in weinig handen ligt. Sterke persoonlijkheden kunnen een onevenredig zwaar stempel drukken en goede verhoudingen verstoren.

Juist met weinig mensen is het lastig een goed functionerend kerkverband in te richten. Meer dan in een groot verband kunnen kwesties gemakkelijk de onderlinge verhoudingen kerk-breed verzieken. Het is lastig in de kerkelijke rechtspraak (de schijn van) partijdigheid te vermijden. De goede regel dat een kerkverband uit minstens drie classes die elk ook weer uit minstens drie gemeenten bestaan is (nog) niet te verwezenlijken. Het gevolg is dat je in de rechtsgang regelmatig dezelfde personen weer tegenkomt. Dat vraagt veel liefde, wijsheid en onderling vertrouwen.

Beide kerkverbanden hebben uitgesproken zich kerkelijk te willen inrichten op basis van de Dordtse Kerkorde. Wat komt daarvan terecht?

DGK

De kerken hebben zich georganiseerd in een hecht kerkverband. Door de beperkte omvang is niet alles van de DKO verwezenlijkt. Zo zijn er slechts twee classes van resp. vier en vijf zelfstandige gemeenten en zijn er geen particuliere synoden. Eens per drie jaar vergadert een generale synode bestaande uit door de classes verkozen afgevaardigden.
De kerkelijke rechtspraak met zijn appelprocedures is ingericht en functioneert, zij het met de eerder genoemde beperking.

Veel werk is gemaakt van de heroverweging van alle synodebesluiten sinds 1990. Vastgelegd is welke besluiten wel en niet nog geldig zijn.

Er zijn afspraken gemaakt over de categorie predikanten in de GKv waarvan leespreken kunnen worden gelezen in de erediensten.

Veel aandacht is er voor het onderwijs, zo als dat gestalte krijgt in een eigen predikantenopleiding, buitenschools extra onderwijs van de kinderen en (huis)catechisaties. Daarbij is het kerkelijke blad De Bazuin ondersteunend.

Ook wordt een Engelstalig internetmagazine Reformed Continua, Magazine of The Reformed Churches (restored) of The Netherlands uitgegeven. Het verschijnt elk half jaar en is te vinden via de website van de DGK.
Aan zending komt het kerkverband (nog) niet toe.

De Acta van de synoden zijn te vinden op internet, samen met deputatenrapporten.[1] Bijwonen van kerkelijke vergaderingen is mogelijk onder gebruikelijke voorwaarden.

Kerkdiensten kunnen worden beluisterd via www.kerkdienstgemist.

GKN

Het kerkverband typeert zichzelf als 'voorlopig' omdat de ordening naar de DKO door het kleine ledental maar heel beperkt mogelijk is. Het verband is nu georganiseerd rond een Landelijke Vergadering die normaliter elke drie maanden bijeenkomt. Per gemeente worden drie broeders afgevaardigd. De leiding van de vergadering berust bij de afgevaardigden van de samenroepende gemeente.

Appèl met één meerdere vergadering is maar zeer beperkt mogelijk. Uitspraken in appèl worden alleen bij hoge uitzondering gedaan. Consulenten zijn nog niet aangewezen. Een toelatingsprocedure voor overkomst predikanten uit andere kerkverbanden is niet geregeld. Een eigen theologieopleiding ligt niet in het verschiet.

Er zijn (nog) geen zendingsactiviteiten.[2]

Het blad maandblad Weerklank, uitgaande van de stichting, biedt veel opbouwende en beschouwende artikelen.  

Kerkdienstdiensten kunnen worden beluisterd via www.kerkdienstmeebeleven.nu.

Evaluatie

Beide kerkverbanden kunnen door het beperkte aantal leden niet een volledig 'Dordts kerkverband' implementeren. Wel benadert het DGK-verband dat het meest. Haar organisatie kenmerkt zich ook door openheid en transparantie. Verslagen van synodale vergaderingen kunnen worden gevonden op de site van de kerken. Besluiten en ontwikkelingen worden besproken in het blad De Bazuin. Dat maakt dat deze kerken tamelijk goed zijn te volgen in hun kerkelijk leven en ontwikkeling. Dat maakt haar ook kwetsbaar, ieder kan immers in 'de keuken' meekijken. Tegelijk is het haar kracht. Als zelfstandige kerken laten ze zien waarvoor ze staan en schuwen het publieke daglicht niet.
DGK vraagt bij toetreding niet een soort schuldbelijdenis maar benadrukt ieders eigen verantwoordelijkheid voor zijn of haar (tijdstip van) kerkkeuze.

De GKN worstelt om een goede kerkordelijke structuur te vinden die eerlijk en transparant kerkelijk samenleven en rechtspraak mogelijk maakt. Door de hoge vergaderfrequentie van de Landelijke Vergadering waaraan alle kerken deelnemen worden al gauw alle kerken bij problemen betrokken en de rechtsgang bemoeilijkt. Aan verbetering wordt gewerkt.
Eerste prioriteit heeft de verkondiging van het evangelie.

Tenslotte, het blijft betreurenswaardig dat bij de formering van het 'voorlopig verband' in november 2009 geen eenheid is gezocht met het DGK-verband. De reden daarvoor is nog steeds niet officieel gedocumenteerd voor zover wij weten.

Moeiten en vragen

De eerste jaren van het DGK-kerkverband kende veel moeiten, twisten, schorsingen en enkele scheuringen. Daarvan zijn de wonden nog steeds niet geheel genezen, zo is ons gebleken. Kerkelijke moeiten snijden diep in. Gekrenkte gevoelens blijven lang ervaren. Vergeven en vergeten is ook voor gereformeerde mensen moeilijk.

De gang van zaken doet soms denken aan de 'crisis van de jeugd'[3], als in de dagen na de Afscheiding.
Toch moeten kerkelijke moeiten niet doorslaggevend zijn in de overwegingen voor de kerkkeuze. Vergelijk het met de Afscheiding die we nog steeds als een geboden reformatie van de kerk van Christus zien. Tijden kunnen zijn veranderd, mensen kennelijk niet wezenlijk.

DGK

Onze indruk is dat deze kerken langzamerhand in rustiger vaarwater zijn gekomen.  Mede door de instroom van nieuwe leden is in de loop van de jaren een klimaat ontstaan dat als milder kan worden getypeerd. Soms kun je horen dat 'dingen in het verleden wellicht anders hadden gemoeten'.

Dat wil niet zeggen dat er in het geheel geen moeiten zijn. Nog steeds is het verband in ontwikkeling. Zo heeft de laatste tijd tot op synodeniveau de verhouding tot en kerkelijke relaties met kerken in het buitenland die niet onze gereformeerde belijdenisgeschriften voeren, uitvoerige besprekingen gevraagd. Ook de zusterkerkrelatie met de Liberated Reformed Church of Abbotsford, een van de Canadian Reformed Churches afgescheiden groepering, heeft tot intensieve discussies geleid. Maar voor zover we hebben kunnen waarnemen zijn er ondanks overblijvend verschil van inzicht toch weloverwogen besluiten genomen op basis waarvan de kerken verder kunnen werken.
Ook heeft de vraag de aandacht of het blad De Bazuin wel een collectief kerkelijk blad moet blijven waarvoor de synode via deputaten inhoudelijk verantwoordelijk is.

GKN

Het kerkverband is wat heterogeen van samenstelling. Naast de Ichthus-gemeente in Kampen bestaat het uit van DGK afgesplitste groeperingen en recente nieuwe kerkplantingen/preekplaatsen.

De gemeente te Kampen neemt een wat bijzondere positie in. Een jarenlange strijd met het GKv-kerkband dat leidde tot de officiële afzetting van de predikant en het ontstaan van de Ichthus-gemeente. In tegenstelling tot de andere gemeenten in het verband kent Kampen het actief vrouwenkiesrecht en wordt een eigen selectie van de Liedboekgezangen gebruikt in de erediensten. Door 'perforatie' van gemeentegrenzen is er moeite ontstaan tussen de gemeenten van Kampen en Zwolle/'s Heerenbroek.
In sommige GKN-gemeenten worden nu en dan preken van verontruste GKv-predikanten gelezen. Dat ligt soms gevoelig.

Aan verbetering van de kerkelijke rechtspraak wordt gewerkt.

Evaluatie

Bovenstaande is slechts een snapshot. Het beeld kan in de loop van de tijd gemakkelijk bijgesteld moeten worden. Maar het is voldoende om te bedenken dat overgang naar deze kerkverbanden geen lidmaatschap van een volmaakte kerk en aangename rust en vrede oplevert.
Wel kan geconcludeerd worden dat de kerkverbanden verschillen in 'probleemoplossend vermogen' door het niveau van kerkordelijke inrichting. Zonder een goede kerkelijke rechtspraak kunnen problemen gemakkelijk slepende kwesties worden.

In dit kader verzuchten we nu al: wat zou het goed zijn als beide kerkengroepen zich zouden verenigen en het goede in elkaar versterken.

Eenheid

Het blijft een groot verdriet dat broeders en zusters die zich van de GKv hebben afgescheiden niet een kerkelijke eenheid (meer) vormen. Zij hebben immers zoveel gemeen? Niet alleen in negatieve zin namelijk de afkeer van veel onschriftuurlijke ontwikkelingen in de GKv maar ook positief in het staan op de vaste grond van de Schrift waarvan de leer is samengevat in de gereformeerde confessies. Waarom dan niet vanuit de eenheid in Christus Hem ook kerkelijk samen willen dienen in het ware geloof? Een eigenschap van de kerk is toch ook haar katholiciteit, ze is immers van alle tijden en plaatsen? Doorslaggevend moet hier toch zijn dat het Christus' uitdrukkelijke wil, gebed en gebod is één te zijn als zijn Lichaam?

Eenheid zou ook heel veel positieve gevolgen kunnen hebben. We noemen er een aantal.

In de eerste plaats een positief getuigenis naar buiten. Hoeveel gesprekken en e-mails hebben we niet gehad waarin steeds weer deze verdeeldheid als een barrière werd ervaren om toe te treden? Hoeveel smaad en spot hebben de scheuringen niet opgeleverd. Hoe smartelijk moet het zijn dat zelfs in één dorp een kleine DGK- en een nog kleinere GKN-gemeente naast elkaar bestaan. Dat ondergraaft de werfkracht van de kerk en doet nogal wat verontrusten elders hun heil zoeken, zo hebben we geconstateerd.

Maar hoe goed zou eenwording ook voor de kerken zelf zijn. Immers, we hebben gezien dat de grootte van de kerkverbanden een volledige verwezenlijking van een Dordtse kerkordening niet goed mogelijk maakt. Wat zou het prachtig zijn als dat bij samenvoeging wél mogelijk werd. Wat zou dat de orde en de vrede kunnen dienen!

Hoe belangrijk is een nieuwe hartelijke eenheid voor jongeren in de kerk. Schaalvergroting, om het zo maar te noemen, biedt ook meer mogelijkheden om een levenspartner te vinden waarmee de Here kan worden gediend.

Bovenal is er de eer van de Koning van de Kerk mee gediend. Elke onnodige, zondige verscheidenheid van zijn kinderen is Hem een doorn in het oog. Dat tast zijn eer aan. Er is dus alles aangelegen om elkaar te zoeken en als het enigszins mogelijk is, te vinden.   

De vraag is: waar zit het op vast? En ook: willen de wederzijdse broeders en zusters elkaar wel echt vinden? Zijn er principiële  verschillen?
We geven weer indrukken uit waarnemingen en gesprekken.

DGK

We hebben eigenlijk bij alle gesprekspartners de oprechte wil tot oecumenische eenheid gemerkt. Dat blijkt ook uit het besluit dat hun synode kortgeleden nam om een gesprek aan te gaan met de GKN. En dat zonder voorwaarden vooraf.

Niemand heeft ons te kennen gegeven dat er leerverschillen zijn die als kerkscheidend zijn aan te merken.
In het verleden zijn er schorsingen en afzettingen geweest, en hebben afscheidingen plaatsgevonden. Op het een of andere moment zullen deze zaken aan de orde moeten komen zodat verzoening kan plaatsvinden. Maar uitspraken daarover vormen geen initiële voorwaarden voor het aangaan van een gesprek[4].
Ook plaatselijk zijn er initiatieven om elkaar weer te ontmoeten en om moeiten uit het verleden door te praten. Soms kan men zich geheel vinden in samen verder te gaan. Maar in andere situaties gaat het nog stroef of helemaal niet.

GKN

Ook in de GKN leeft op een enkele uitzondering na de wens tot eenheid, zo ervoeren we in onze gesprekken. Wel is er een zekere behoedzaamheid, soms wat terughoudendheid waarbij aangegeven wordt dat eenheid geen 'strategisch doel' mag zijn en ook niet door mensen kan worden bewerkt maar van Boven moet worden gegeven. De zaken 'hebben hun tijd nodig'. 
Er werden geen kerkscheidende zaken m.b.t. de leer genoemd. Wel is er een zekere beduchtheid voor een radicaal 'ware-kerk-denken' dat men denkt waar te nemen in de DGK. Dat zal een punt van gesprek moeten worden. En is er in de DGK wel voldoende oog voor het dynamische karakter van Christus' kerkvergaderende werk? En is eenheid over kerkmuren heen niet belangrijker dan organisatorische eenheid?

Zaken uit het verleden liggen hier en daar nog heel gevoelig.
Soms werd als voorwaarde voor toenadering gesteld dat eerst schorsingen en afzettingen teruggenomen moeten worden voordat er een gesprek kan plaatsvinden. Maar er is nog geen officiële reactie van het verband op het verzoek tot gesprek van DGK-zijde.

Evaluatie

Al met al lijkt eenwording niet binnen handbereik. Er zal veel doorgesproken te moeten worden. Toch lijkt de drive om met elkaar verder te komen groeiend. Daarbij is er een (begrijpelijk) verschil tussen gemeenten waar geen scheuring heeft plaatsgevonden en waar dat wel het geval is geweest. Broeders en zusters die lange tijd in de GKv verontrust waren en nu in verschillende kerkverbanden zijn opgenomen willen elkaar graag vasthouden en wensen vurig weer samen het Avondmaal te kunnen vieren. Het verlangen om de eenheid in Christus en het gedeelde ware geloof samen te beleven is daarbij de drijvende kracht.

Het viel ons ook op dat men in zo'n korte tijd elkaar al wat uit het oog dreigt te verliezen. Soms merkten we dat men elkaars publicaties niet meer leest en dus gemakkelijk karikaturen overhoudt. Iemand sprak over het blad Bazuinklanken, een grappige verspreking die het verlies aan contact aardig illustreert, maar die tegelijk misschien een hoopvol teken is voor de toekomst.

Er is naar ons huidige inzicht alle reden om elkaar weer te ontmoeten en de dingen uit- en door te praten. Verschillende gesprekspartners suggereerden daarbij niet gelijk met problemen uit het kerkverleden te beginnen maar eerder elkaar te spreken over het gemeenschappelijk fundament en van daaruit vast te stellen wat er (nog) aan de orde moet komen. Wellicht dat voor velen niet allerlei persoonlijke zaken te berde moeten worden gebracht, zoals sommigen dat ook al aangaven. Kan er misschien van de Vereniging 1892 worden geleerd om voorlopig te aanvaarden dat er 'A- en B-kerken' zijn, suggereerde iemand. Een commissie samengesteld uit leden van de beide kerkverbanden zou het gesprek kunnen voorbereiden.
En zou een gezamenlijke conferentie (van predikanten/ambtsdragers?) niet mogelijk zijn om elkaar te beproeven in de trouw aan de Schrift en loyaliteit aan de belijdenis? En in zo'n setting elkaar na lange tijd weer eens in de ogen te zien?

Eenheid in Christus' kerk is niet afdwingbaar. Het is een gave van de Heer van de kerk. Dat stellen we voorop. Tegelijk mag dat niet tot lijdelijkheid leiden. In het persoonlijke leven en ook in de kerk is het altijd ora et labora, bid én werk. Maar altijd moet in het oog worden gehouden dat wij wel kunnen planten en begieten maar Gods Geest de groei moet geven, de harten moet neigen naar elkaar in liefde en waarheid. Anders leidt het tot niets anders dan de frustratie van het trekken aan dode paarden.

Tot zover onze indrukken uit de gesprekken en bezoeken. We weten dat we niet anders dan onvolledig kunnen zijn. En wellicht zullen mensen soms andere accenten willen leggen, andere dingen voor het voetlicht halen of naar de achtergrond schuiven. Deze  evaluatie van ons tweeën blijft een gebrekkige maar wel eerlijke poging om een beeld te schetsen dat kan helpen een verantwoorde keuze te maken. Meer kunnen we niet.

Kerkkeuze

We hebben gemerkt dat we in beide kerkverbanden hartelijk welkom zijn. En eerlijk gezegd vinden we het maken van een keuze tussen de beide kerkverbanden nogal lastig. Zoveel liever hadden we na de beslissing om het GKv-verband te verlaten, eenvoudigweg gekozen voor het ene 'verenigde kerkverband, DGKN'. Maar de situatie is nu eenmaal zo. Dus ontkomen we niet aan een keuze, een dubbel lidmaatschap is niet mogelijk, is trouwens ook niet gewenst.

Alles overwegend en na gebed om Gods zegen hebben wij besloten te willen gaan behoren bij het verband van De Gereformeerde Kerken (hersteld).

We willen onze keuze kort toelichten mede op basis van wat we hiervoor hebben weergegeven van de gevoerde gesprekken en de indrukken die we hebben opgedaan.

Uit alles blijkt dat deze gereformeerde kerken zich geheel willen onderwerpen aan Christus' en zijn Woord. In de prediking staan Christus en zijn verzoening en genade over ons leven centraal. Het evangelie wordt trouw verkondigd met bevel tot bekering en geloof. We horen van Gods verbond met zijn rijke beloften van vergeving van zonden en eeuwig leven. De eis van een heilig leven naar Gods geboden wordt op het hart gebonden en zijn ontferming over arme zondaren gepredikt.

We verlangen er naar na jaren weer het Heilig Avondmaal te kunnen vieren met broeders en zusters en daarin de echte eenheid met Christus en met elkaar te mogen beleven en te ervaren.

We willen ons onderwerpen aan eerlijke kerkelijke tucht naar het Woord als we in leer of leven zouden ontsporen.

Het kerkverband van DGK is ingericht naar de aloude Dordtse kerkorde. De kerkelijke samenleving voldoet aan gereformeerde beginselen van gereformeerde kerkregering hoewel het door zijn beperkte grootte niet alles heeft kunnen implementeren.

De kerken zijn er op gericht eenheid te zoeken met allen die hetzelfde kostbare geloof hebben ontvangen en beoefenen.

Wij kiezen niet voor DGK omdat het een ideale kerkgemeenschap is. Zonden en gebreken zijn ook deze kerken niet vreemd. Maar er is wel het oprechte begeren de HERE in alle opzichten te dienen naar zijn Woord. Ondanks alle tekortkomingen en gebreken mag zij zich als een ware kerk van Christus beschouwen naar onze overtuiging.  

We zoeken deze kerken niet voor onze rust. Strijd en moeite zullen ook haar, zeker in deze tijd die steeds meer afgodische en apocalyptische trekken krijgt, niet worden bespaard. Maar wel verwachten we dat in deze kerken Christus' rust kan worden genoten, zijn juk is immers zacht en zijn last licht.

Met deze beslissing is tegelijk dus niet voor aansluiting bij het GKN-verband gekozen. Dat betekent niet dat wij deze broeders en zusters afschrijven. Integendeel! Hoe graag hadden wij hen ook ontmoet in een kerkelijke context waarin voluit christelijke gemeenschap mogelijk zou zijn. Want hoe velen kennen wij niet persoonlijk die met ons hetzelfde kostbare geloof delen en gestreden hebben en waarmee we ook samen Christus' toekomst tegemoet zouden willen gaan. Dat is nu niet zonder meer mogelijk in alle opzichten. Tegelijk willen we beloven ons in te spannen, zo de Here wil, om te werken aan een nieuwe eenheid die al Gods kinderen omvat die Hem oprecht liefhebben en in zijn wegen willen wandelen, en dus bij elkaar horen. Laten we elkaar wederzijds niet loslaten maar vurig bidden om Gods Geest die harten kan neigen om blijmoedig en ijverig wegen naar elkaar toe te vinden en die ook metterdaad te gaan.

Oproep

We roepen onze vrijgemaakt-gereformeerde kerkenra(a)d(en) en onze medebroeders en –zusters op met ons deze weg te gaan die wij ons hebben voorgenomen. Dat is niet de gemakkelijkste weg maar wel naar onze overtuiging de smalle weg achter Christus aan. Op weg naar zijn toekomst.