Signalen 52 – ICRC
R. Sollie-Sleijster
18-07-2017
Dr. Oosterhuis (GKV): We moeten erkennen dat we zelf de oorzaak van het probleem zijn
RD 17/07/17
Dr. Melle Oosterhuis, als afgevaardigde van de GKv en preses van de GS Meppel erkent dat de GKv zelf de oorzaak is van het probleem dat de ICRC met het lidmaatschap van de GKv heeft. Door het openstellen van de ambten voor vrouwen zag de Orthodox Presbyterian Church (OPC) zich genoodzaakt een voorstel tot schorsing in te dienen.
Ondanks de verbondenheid die dr. Oosterhuis voelt met de broeders en zusters en de hartelijke sfeer, ervaart hij de situatie als pijnlijk. Maar de voorgeschiedenis was lang en de buitenlandse kerken lieten dikwijls hun kritische geluid horen. De instemming van de GKv met de constitutie ziet de predikant als iets waar niet aan te ontkomen was. (zie over de wijziging van de constitutie een volgend signaal) Zijn zorg is
“dat de wijziging een fundamentalistische indruk op anderen maakt. Lid-kerken worden op een uiterlijk kenmerk beoordeeld en niet bevraagd op de inhoudelijke motivatie. Volgens Oosterhuis laat de Bijbel ruimte om ook vrouwen in de ambten te laten functioneren. Vrouwen, met hun talenten en gaven, zijn instrumenten van de Heilige Geest in de zorg voor de gemeenten en de dienst van Zijn Koninkrijk”.
Dr. Oosterhuis: de uitslag van de stemming zal wel zijn onze schorsing of aanvaarding van ons aanbod om onszelf terug te trekken, maar het effect ervan is beperkt, je hebt vier jaar geen stemrecht, maar we blijven actief in allerlei verbanden. Hij mag secretaris van de theologische onderwijscommissie blijven. De komende jaren wil de GKv bespreken wat zij met het lidmaatschap van de ICRC gaan doen.
ICRC zet schorsing GKV als lid op de agenda
RD 17/07/17
Alle delegaties willen de brief van de OPC met de vraag om schorsing van de GKv op de agenda zetten. De voorzitter dr. Dick Moes merkt op dat het niet om discussie over exegese en hermeneutiek gaat, maar om een procedurele zaak: er is een lidkerk die iets leert wat niet in overeenstemming is met de constitutie van de ICRC.
“Als we denken dat iemand dwaalt, dan moeten we diegene in liefde terugroepen”, zo merkt Mark Bube van de OPC op. Niemand wil een schorsing, maar we hebben een taak en die moeten we in liefde vervullen. Zo wil de OPC de integriteit van de ICRC beschermen.
Door de openstelling van de ambten voor vrouwen in leer en praktijk hebben de GKv zich verwijderd van de grondslagen van de ICRC. Blijven zij hierbij, dan staat op de volgende bijeenkomst het lidmaatschap ter discussie.
Door verschillende sprekers wordt grote zorg geuit. Het besluit is niet Bijbels en niet in lijn met de constitutie van de ICRC. Dr Pieter Boon van de Free Reformed Churches in South Africa:
“Men gaat maar door, de GKv moeten daarom worden geschorst. Dit is geen straf, maar laat zien hoe ernstig we dit vinden.”
Ook ds. Richard Holt van de Evangelical Presbyterian Churches of England and Wales wees op de herhaalde waarschuwingen. Het standpunt van de GKv is niet Schriftuurlijk, zo benadrukte hij.
Ds Bruce Hoyt van de Reformed Churches of New Zealand wees op de zorg om de integriteit van de ICRC. Laten we dit gebeuren, dan komt dat over alsof we het onbelangrijk vinden.
Maar dr. Roland Ward van de Presbyterian Church of East Australia wilde inhoudelijk op de zaak ingaan. Volgens hem staan er in de Bijbel teksten die op het eerste gezicht vrouwelijke ambtsdragers niet verbieden. Kunnen we dit niet in de vrijheid van de kerken laten?, zo vroeg hij zich af. En zij, de GKv, zijn al zo lang trouw in ons midden, dan is een schorsing niet passend.
Dr. M.H. Oosterhuis stelde voor de GKv delegatie naar de synode terug te laten gaan met het verzoek het lidmaatschap te beëindigen en een verzoek tot status van waarnemer in te dienen, om zo betrokken te kunnen blijven. Dan zou een schorsing niet nodig zijn.
Ds. L.A. Den Butter van de CGK in Nederland merkte op dat zijn kerken “een andere positie” hebben ingenomen. Zij dienden een amendement in om een besluit over de GKv tot 2021 uit te stellen. Er kan namelijk nog revisie worden gevraagd door bezwaarden, want het besluit is recent.
Vrijgemaakten geschorst als lid van ICRC
RD 18/07/17
De ingediende OPC motie haalde 25 stemmen voor schorsing, 4 tegen en 2 onthoudingen. Hiermee heeft de ICRC de GKv als lid geschorst. Na enkele uren met elkaar te hebben gesproken onderschreven de CGK in Nederland de inhoud van de motie van de OPC en dat de GKv zich van de grondslagen van de ICRC, die vrouwelijke ambtsdragers verbiedt, hebben verwijderd. Niettemin wilden zij, CGK, ruimte en tijd voor de GKv om zelf hun lidmaatschap te overwegen. Hun amendement werd verworpen met 21 stemmen tegen, 8 voor en 2 onthoudingen.
Reactie van dr. Oosterhuis:
“We hebben ons stemrecht verloren, maar mogen nog meedoen aan de activiteiten, dus we houden het hier wel vol tot woensdag als we terugvliegen.”
Schorsing vrijgemaakten biedt wel mogelijkheid tot inkeer
RD 18/07/17
Het hoofdredactioneel commentaar wijst op Artikel 27 van de NGB, dat zegt dat de algemene christelijke kerk niet is
“gelegen, gebonden of bepaald in een zekere plaats, of aan zekere personen, maar is verspreid en verstrooid door de gehele wereld” en “nochtans samengevoegd en verenigd zijnde met hart en wil in éénzelfden Geest, door de kracht des geloofs.”
Dit betekent dat wij een open oog moeten hebben voor Christenen elders in de wereld, ook al is hun vorm van kerk-zijn niet exact hetzelfde als de onze. Maar niet alles wat zich als christelijk, protestants of gereformeerd presenteert is dat ook werkelijk. Dit laatste is voor de ICRC reden geweest de GKv te schorsen als lid. Het recente besluit van de GKv tot het toelaten van vrouwen tot kerkelijke ambten was de reden hiervoor. Tragisch, want de Bijbel is “bepaald niet onduidelijk” over de plaats van de vrouw in de gemeente. Tragisch ook omdat juist de GKv destijds de Gereformeerde Oecumenische Synode verliet om de openstelling van de ambten door andere kerken. De GKv namen daarom het initiatief tot oprichting van de ICRC. Ondanks waardering voor de oproep van de CGK om tot uitstel van het besluit te komen, wijst de hoofdredactie op het gevaar van geleidelijke acceptatie van het GKv besluit. Dat is de les van de geschiedenis. En:
“schorsing is nog geen royement, het is een pauze, op hoop van inkeer”.
Schorsing van GKV brengt rust in ICRC weer terug
RD 18/07/17
De GKv waren initiatiefnemer om de Gereformeerde Oecumenische Raad (GOR) te verlaten vanwege de besluiten van de Gereformeerde Kerken in Nederland (GKN – voorheen synodaal gebonden, thans PKN) over de vrouw in het ambt en homoseksualiteit. De Christian Reformed Church (CRC) in de regio van de Niagara Falls was nog niet toe aan de vrouw in het ambt, al was dit in Nederland bij de GKN reeds in 1968 het geval. De CRC heeft daarom de North American Presbyterian and Reformed Council (NAPARC) opgericht, maar toen vervolgens de CRC zelf de vrouw toch in het ambt toeliet, heeft de NAPARC haar lidmaatschap geschorst. Dit laatste op initiatief van de OPC en de Reformed Church in de VS (RCUS).
De GOR is in de jaren negentig wel als een “vechtclub” betiteld. Maar dat zal na het vertrek van de GKv bij de ICRC niet zo snel gebeuren. Tragisch dat de CGK als enige Nederlandse kerkverband achterblijft. In de aanwezigheid van veel orthodoxe reformatorische kerken wereldwijd ligt toch de kracht en de betekenis van de ICRC.
Geduld van ICRC over positie van vrijgemaakten raakt op
RD 18/07/17
Was er nog waardering voor de standpunten van de GKv over de vrouw in het ambt op de ICRC? Nauwelijks. En de toon was opvallend scherp: ”Nu schorsen, met onmiddellijke ingang”.
Ds Heon Soo Kim van Zuid-Korea wees op de bredere context. Als de Bijbel aan hun kant staat, hoe zit het dan met Romeinen 14 en 15? Zijn zij de sterken, die de ambten wel kunnen openstellen? En wat doen zij dan met de zwakkeren?
Ds Daniel Tonga (Kenia) noemde het een cruciaal moment: “We hebben maar één Bijbel gekregen. Laten de GKv hun positie overwegen. We zijn hier niet om het Koninkrijk af te breken, maar op te bouwen.”
Ds. David Miller (Schotland) was ook tegen de openstelling van de ambten voor de vrouw “in welke kerk dan ook”. Bovendien riep hij de GKv dringend op hun besluit te heroverwegen.
Prof. David McKay (Noord-Ierland) gaf uiting aan zijn grote bezorgdheid over de GKv. Hoewel we blij waren dat we met hen mochten spreken over de ambten, waren we zeer teleurgesteld dat de stem van de buitenlandse kerken door de GKv werd genegeerd. Dit ondanks het feit dat al die erken één stem lieten horen en opriepen niet de weg van openstelling van de ambten te kiezen.
Ds. Peter van der Meyden (Canada) vroeg zich af of enig gesprek met de zusterkerken de GKv wel ooit tot heroverweging van hun koers hebben bewogen.
Ook ds. Jack Moesker van de Canadian Reformed Churches (CanRC), zusterkerken van de GKv, wees op de vele gesprekken die al sinds 2008 gevoerd zijn, maar helaas geen effect hebben gehad.
Volgens ds. Scott Wilkinson (Canada) moesten de GKv zich schamen: De exegese van het synodebesluit is verschrikkelijk, veroorzaakt onnodige verdeling en partijschap in de kerk. De hermeneutiek is belabberd: daar waar de Bijbel duidelijk spreekt, wordt deze aangepast aan de maatschappij. De GKv moeten naar huis gestuurd worden.”
Ook het geduld van ds. Pieter Boon (Zuid-Afrika) was op. De motie van de CGK was wel goed bedoeld, maar kwam te laat. De onmiddellijke invoering van het GKv besluit blokkeert de motie.
Ds. Raymond Sikkema (Canada) noemde het een “ironisch” voorstel van de CGK. Het onderwerp staat al tien jaar op de GKv agenda en er is vaak gewaarschuwd. Het voorstel is ook “misleidend”, want het suggereert dat de GKv door dit besluit zijn overvallen. Het besluit moet nu worden genomen, de ICRC heeft een eigen verantwoordelijkheid hierin.
Dr. Roland Ward (Oost-Australië) nam het nog op voor de GKv en wilde haar tot eind dit jaar de tijd geven. De motie van de OPC vond hij niet optimaal en ook die van de CGK niet.
We sluiten deze uitgebreide bijdrage, met dank aan het RD (Klaas van der Zwaag), af met de toelichting van dr. Tony Curto van de OPC:
“We hebben dit theologisch volleybal al een paar jaar gespeeld en de bal gaat van de ene kant naar de andere. We moeten ons afvragen of we wel snel genoeg hebben gehandeld. Door al die gesprekken zijn gezinnen heen en weer geslingerd.”
En:
“Ik heb door de jaren heen geen nieuwe argumenten van de GKv gehoord, maar wel een nieuwe taal. Eerst was het een nieuwe hermeneutiek, nu een nieuwe benadering, maar andere kleren aandoen veroorzaakt geen nieuwe persoon. De GKv passen niet meer in de ICRC.”
Kort commentaar:
Wat een intens trieste, maar terechte conclusie!