Omgaan met seksueel kindermisbruik
Dr. W. Bredenhof
15-12-18
Laat het duidelijk zijn dat seksueel misbruik een onaangenaam onderwerp is. Dit is een van de verdrietigste en moeilijkste dingen waar we in deze gebroken wereld mee te maken krijgen. Het kan moeilijk zijn dit onderwerp eerlijk en open te behandelen. Toch moeten we dat, nu meer dan ooit.
Hoe triest ook, en of we het ons realiseren of niet, velen van ons zijn met de gevolgen van seksueel misbruik in aanraking gekomen. Het vindt niet alleen maar in de wereld plaats, maar ook binnen onze kerken. Als ik even persoonlijk mag worden, dit is iets wat diep in mijn leven heeft ingegrepen. Ik werd niet seksueel misbruikt, maar iemand die me heel na stond werd dat wel. Na haar immigratie vanuit Nederland naar Canada werd mijn moeder herhaaldelijk door een familielid seksueel aangerand. Het liet diepe sporen en pijn in haar leven na. Ik denk dat ze het nooit helemaal goed heeft kunnen verwerken . Het heeft haar emotioneel, geestelijk en misschien zelfs lichamelijk beïnvloed.
In het verleden werd seksueel misbruik vooral genegeerd en verzwegen. Over zoiets verschrikkelijks wilde men niet praten, laat staan toegeven dat het gebeurde. In het algemeen was dat ook buiten de kerk het geval. Maar de laatste drie decennia is dat dramatisch veranderd. Men is in het algemeen meer bereid om er over te praten en iets aan het probleem van kindermisbruik te doen.
Maar hoe zit het met de kerkelijke gemeente? Als we Christus liefhebben en zijn kerk liefhebben, moeten we ook eerlijk over dit ernstige probleem zijn en proberen het te begrijpen en onder ogen te zien. We zullen proberen het te voorkomen. En we moeten proberen degenen die het hebben overleefd te helpen.
Het probleem definiëren
Laten we beginnen duidelijk te omschrijven waar we het over hebben. In het algemeen is misbruik onbehoorlijk gedrag jegens iemand anders. Het kan een enkele keer voorkomen of een gedragspatroon zijn. Seksueel misbruik is vooral
“iemand seksueel gebruiken of dwingen tot intieme seksuele handelingen (zowel fysiek als niet-fysiek). Seksueel kindermisbruik kan betekenen een kind gebruiken dat niet in staat is seksuele handelingen te begrijpen, of weerstand te bieden aan het meewerken eraan, doordat het bedreigd wordt of cadeautjes krijgt aangeboden. Seksueel misbruik omvat het mondeling of door seksueel getint fysiek gedrag onder druk zetten door iemand, gericht op een ander of een groep met het doel seksuele gunsten te krijgen.”
Deze definities komen uit The Child Abuse Policy van de Free Reformed Church van Launceston.
In het verleden hebben sommigen wel geprobeerd alleen van seksueel misbruik te spreken als er sprake van geslachtsgemeenschap was, alsof iets anders niet echt zo seksueel zou zijn en geen grote schade zou aanrichten. Maar dit is dwaas en kortzichtig. Seksueel misbruik vindt plaats als iemand zijn of haar gezag of macht misbruikt om seksuele gunsten te verkrijgen ten koste van een zwakker persoon. Dat gaat verder dan geslachtsgemeenschap. Het omvat alle onbehoorlijke aanrakingen en blootstelling. Het houdt ook onbehoorlijke praat in, iemand dwingen porno te kijken en seksuele aanranding.
Seksueel misbruik houdt in dat iemand wordt gedwongen tot ongewenste seksuele ervaringen. Hun gevoelens, wensen en emoties worden door de dader volledig genegeerd. Hoewel het kan lijken alsof aanraken, knuffelen, blootstellen en vieze praatjes niet zoveel kwaad doen, is het een feit dat zulke daden enorme impact op de levens van de slachtoffers kunnen hebben en ook metterdaad hebben. Dit is nog afgezien van het feit dat al deze dingen het zevende gebod geweld aandoen. Al deze dingen zijn zondig in de ogen van God, zijn zonden tegen Hem en onze naaste.
Het is egoïstisch en destructief gedrag.
Het is ook belangrijk om er aan te denken dat sommige zonden erger zijn dan andere. Eén van de dingen die seksueel misbruik zo’n verschrikkelijke zonde maken is dat het een aanval is op iets wezenlijks in ons mens zijn, namelijk onze seksualiteit. We zijn mannelijk of vrouwelijk geschapen en dat heeft te maken met onze biologische realiteit zoals onze seksuele organen en hormonen. De voortplanting van de mens is ontworpen rond deze biologische eigenschappen. En als deze kernaspecten van ons mens zijn worden aangevallen, gaat de pijn echt diep.
In het volgende refereer ik soms aan degenen die misbruik hebben meegemaakt als “slachtoffers” en soms als “overlevenden”. Zij die het meegemaakt hebben, zijn allebei. Bovendien moet er een korte omschrijving zijn om te verwijzen naar hen die hier doorheen zijn gegaan. Tegelijk bedoel ik het niet zo dat je de indruk overhoudt dat christenen die deze vreselijke wreedheid hebben ondergaan, hun identiteit moeten vinden in òf slachtoffer òf overlevende van misbruik zijn. Onze identiteit moeten we in Jezus Christus vinden – want in Hem is er hoop op genezing. Zo zal ik in het vervolg vrouwelijke voornaamwoorden voor slachtoffers/overlevenden gebruiken, gewoon omdat vrouwen zich vaker in die positie bevinden. Maar dat doet niets af aan het feit dat veel mannen het ook hebben meegemaakt.
Wat de Bijbel zegt
Het zal duidelijk genoeg zijn dat seksueel misbruik verkeerd is. De Bijbel spreekt erover. In 2 Samuel 13 lezen we het trieste verhaal over het misbruik van Tamar door haar halfbroer Amnon – het is meteen duidelijk in het verhaal dat Amnon zijn halfzuster traumatiseerde door haar te verkrachten. Dit was een slechte daad met verschrikkelijke gevolgen. Daarnaast zijn er in het Oude en Nieuwe Testament talloze plaatsen die ons duidelijk maken dat seksuele activiteit alleen tussen een man en zijn vrouw plaats mag vinden. Ieder ander seksueel contact is een overtreding van het zevende gebod. Seksuele zonden, inclusief misbruik, zijn opstand tegen God. Zij zijn ook een vorm van afgoderij – je seksuele begeerten op de troon zetten in plaats van de ware God. Alle vormen van seksueel misbruik zijn egoïstische daden. De schade die de slachtoffers wordt toegebracht kan heel ver reiken, zelfs leiden tot zelfmoord. Dat zegt ons ook iets over de slechtheid van deze zonde.
Misbruik van macht
Hoe is het mogelijk dat deze verdorvenheid zelfs voorkomt onder degenen die zichzelf als christenen voordoen? Het gaat vaak met misbruik van macht gepaard. Iemand die ouder en groter is maakt misbruik van iemand die jonger en kleiner is. Seksueel misbruik vindt ook vaak plaats zonder de dreiging van geweld of het gebruik van lichamelijke kracht. Slachtoffers worden eenvoudig tot samenwerking gebracht door dreigementen of een leugen over wat er werkelijk aan de gang is. Overtreders brengen hun prooi vaak op zo’n manier tot het misbruik dat het aanvankelijk heel onschuldig en onschadelijk lijkt. Sommige overtreders maken het misbruik tot een soort spel, waardoor het voor een jong kind niet zo heel erg lijkt. Hij vertelt het kind misschien dat het hun geheimpje is, waar verder niemand van mag weten, want anders zullen ze het niet meer samen kunnen spelen.
Soms vindt seksueel misbruik plaats tussen adolescenten en jonge kinderen – vooral tienerjongens en jongere meisjes. We hebben het hier niet over een simpel geval van seksuele nieuwsgierigheid. Dit is manipulatie van leeftijdsgenoten. Jongere kinderen zoeken acceptatie in een oudere groep. De oudere groep herkent dat en zij maken er misbruik van om de jongere kinderen seksueel te misbruiken. Dat soort misbruik kan soms maar één keer gebeuren, maar kan ook meerdere jaren doorgaan.
In de meeste gevallen is de dader een bekende van het slachtoffer. Het is vaak een gezinslid en meestal mannelijk. Het is bekend dat vrouwen ook misbruiken, maar niet in dezelfde aantallen als mannen. Als het geen gezinsleden zijn, is het soms iemand die met het gezin vertrouwd is. Dit kunnen dokters, leraren of ambtsdragers zijn. Ieder van hen bevindt zich in een positie waarin hij een kind of teenager zou kunnen misbruiken. Ze hebben allemaal een gezags- en vertrouwenspositie. Ze ontlenen enige waardigheid aan hun positie. Het gebeurde in het verleden dat met name een beschuldiging van misbruik tegen een leraar of predikant niet serieus werd genomen. De kans was altijd groter dat het onder de dekmantel werd gestopt. Slachtoffers van zulke mensen hadden gewoonlijk het gevoel dat het geen zin had om iets te zeggen, omdat ze hoe dan ook niet geloofd zouden worden. Als de dader een gerespecteerde leraar of ambtsdrager was, had hij dikwijls een soort beschermende wal tegen claims die zijn reputatie zouden verwoesten.
Veel daders hebben een dubbele persoonlijkheid. Ze kunnen aan de buitenkant goede christenen lijken. Misschien gaan ze wel over allerlei theologische en kerkelijke kwesties met je in debat. Maar voor het slachtoffer is zo iemand de Satan in persoon. Hij heeft een gezicht, een geur en een eigen stem die door de overlevende nooit wordt vergeten. Vaak krijgen overlevenden flashbacks als ze mensen tegenkomen die erop lijken, of als ze in situaties zijn die hen aan het misbruik herinneren. Sommige overlevenden vinden het moeilijk om terug te gaan naar de plekken waar het misbruik plaats vond. Dat kan de omgeving zijn of het huis waarin het gezin woonde/woont.
Gewoonlijk zijn gezinnen waarin seksueel misbruik plaatsvindt wettisch als het om bepaalde dingen gaat. Wettisch gedrag kan een manier zijn om het misbruik te bedekken, zodat het door kan gaan. Eén overlevende vertelde hoe “…in ons gezin het niet acceptabel was om op zondag te naaien, maar kinderen misbruiken werd wel geaccepteerd.” Diepe, donkere geheimen worden binnen het gezin gehouden, beschermd door een uiterlijk vernisje van superernstige vroomheid. Het gezin kan heel toegewijd lijken zoals ze elke zondag twee maal samen in de kerk zitten, maar niemand weet wat zich achter de voordeur afspeelt.
Een christelijke hulpverlener vertelde me hoe seksueel misbruik zich vaak voordoet in geïsoleerde, conservatieve, grote gezinnen in gereformeerde kerken. Isolatie leidt tot geheimen. Conservatief (niet bedoeld is orthodox) omvat het hebben van bizarre ideeën zoals niet over seksualiteit praten, wat weer leidt tot nieuwsgierigheid en een gebrek aan zelfbeheersing als de gelegenheid zich voordoet. En in grote gezinnen zijn de ouders vaak niet in staat om hun kinderen zonder hulp te verzorgen. Zij rekenen op de oudere kinderen of andere familieleden om hierbij te helpen. Zo nemen de kansen dat misbruik zich voordoet toe. Natuurlijk zijn er grote gezinnen waar misbruik niet plaats vindt, maar het risico neemt toe.
De hypocrisie van de gezinsomgeving kan verwoestende effecten op de overlevende van seksueel misbruik hebben. Ze kan bittere gevoelens ten aanzien van de kerk opwekken, het kan zelfs tot kerkverlating komen. Ze kan het gevoel hebben dat een kerk die zulke hypocrisie toestaat een kerk is waarin geen echt geloof of liefde is. Maar dit is maar één van de gevolgen die overlevenden van seksueel misbruik vaak onder ogen moeten zien.
Gevolgen: schuld en geloof
Voordat ik nu iets meer op die gevolgen in ga, moet ik wel zeggen dat niet iedereen die seksueel misbruikt is, daardoor even zwaar getraumatiseerd is. Talloze andere factoren spelen mee. Sommige mensen hebben van nature meer weerstand dan anderen. Iemand die één keer misbruikt werd, zal waarschijnlijk minder getraumatiseerd zijn dan iemand die dat herhaaldelijk was – maar dit geldt niet altijd. Incest is bijvoorbeeld traumatischer dan misbruik door een buitenstaander. En zo zijn er andere variabelen. Daarom beschrijf ik een aantal gevolgen die degenen die seksueel misbruikt zijn kunnen ervaren.
Het is te begrijpen dat slachtoffers van seksueel misbruik vaak littekens van diepe wonden van schuld en verraad hebben opgelopen. Ze kunnen zich verraden voelen door iemand die hen zou moeten liefhebben en beschermen. Ze kunnen zich schuldig voelen, omdat ze ‘naar hun idee’ hebben toegestaan dat het misbruik plaats vond en doorging. Maar in werkelijkheid had het slachtoffer het nooit kunnen stoppen. De dader was te slim en manipulatief – hij wist wat hij wilde. Desondanks vechten overlevenden om een verklaring te vinden voor wat er gebeurd is.
In dit proces kunnen zij zich afvragen waarom God dit zou hebben laten gebeuren. Dit is onderdeel van het verraad. De overlevende voelt zich verraden, niet alleen door de dader (vooral als het een gezinslid is), maar ook door haar God. Waarom God misbruik laat voortbestaan is niet gemakkelijk te begrijpen en er is geen eenvoudig antwoord op. Wanneer je misbruikt bent, voelt het alsof God je heeft laten zakken op een wrede en gewetenloze manier. Dan is het moeilijk om God te vertrouwen, zelfs als de Schrift zegt dat God alle dingen voor ons doet meewerken ten goede.
Sommige incestslachtoffers worstelen ook met de relatie van God als Vader. Als je aardse vader bij je in bed kroop en het misbruik tien jaar lang plaats vond, dan heb je in die menselijke relatie een strijd te voeren. Op dezelfde manier kunnen incestoverlevenden echt strijd voeren om zich tot God als Vader te verhouden. Triest genoeg kan deze worsteling sommigen afvoeren van het christelijk geloof en dat gebeurt ook.
Andere gevolgen
Zoals ik al heb aangegeven veroorzaakt seksueel misbruik een trauma. Daarmee bedoel ik dat het een onthutsende ervaring is die vaak voor de lange termijn psychologische en fysieke gevolgen heeft. De meeste slachtoffers van seksueel misbruik ervaren een posttraumatische stress disorder (PTST). Net zoals een militair die naar het slagveld gaat en verschillende wreedheden en grove geweldsdaden kan zien, zo is het slachtoffer van seksueel misbruik getraumatiseerd en zijn haar kinder- en/of tienerjaren vermoord. Haar ziel is haar uitgerukt voor de bevrediging van de vijand. Tenzij behandeld, kan dat trauma blijvend zijn en een slachtoffer lange tijd achtervolgen. Er kunnen vreselijke flashbacks zijn. Maar er kunnen zich ook geheugenblokkades voordoen – sommigen kunnen zich hun kinderjaren niet herinneren, of ze kunnen zich niets prettigs uit die tijd herinneren. Soms is er ontkenning of minimalisering van het misbruik. Andere overlevenden kunnen lijden aan ontwrichtende depressie, angstaanvallen, gespleten persoonlijkheden en andere ernstige geestelijke gezondheidsproblemen.
Nog een ander gevolg is het verlies aan vertrouwen. Veel slachtoffers hebben het gevoel dat ze nooit meer iemand kunnen vertrouwen. Zou jij je ook niet zo voelen als een familielid tegen je zei dat hij je rijles zou geven, maar dat onderdeel van zijn definitie van autorijden was gekoppeld aan een of andere ongewenste seksuele activiteit? Slachtoffers worden vaak misbruikt door mensen van wie zij dachten dat zij ze konden vertrouwen en als dit vertrouwen geschonden is, kan het lange tijd duren voordat ze ooit weer iemand vertrouwen.
Dit heeft ook implicaties bij het aangeven van seksueel misbruik. Vaak kunnen de reacties van degenen aan wie het wordt verteld de gevoelens van verraad en wantrouwen compliceren, vooral als het slachtoffer niet serieus wordt genomen. Als een meisje haar moeder vertelt dat ze seksueel misbruikt wordt en haar moeder haar niet gelooft of er niets aan doet, dan krijgt dat meisje het gevoel dat het haar moeder niet kan schelen wat er met haar gebeurt. Dat beschadigt natuurlijk het contact tussen moeder en dochter en vergroot de gevoelens van verraad in het hart van de overlevende.
Die gevoelens van verraad kunnen ook tot een verknipt zelfbeeld leiden. De overlevende heeft het gevoel dat niemand haar wil (behalve misschien voor één ding), niemand gelooft haar en ze voelt zich waardeloos. Haar menselijke waardigheid is aangevallen en dat heeft impact. Ze kan het gevoel hebben dat de hele wereld tegen haar is en haar kapot probeert te maken. Dat kan tot andere problemen leiden zoals drugs- en alcoholmisbruik, workaholic gedrag, perfectionisme, seksuele losbandigheid en voedingsproblemen (eating disorders).
Voedingsproblemen lijken vooral aanwezig onder overlevenden van seksueel kindermisbruik. Ze bestaan uit boulimia, anorexia en dwangmatig teveel eten. Boulimia (jezelf volproppen en dan overgeven) en anorexia (jezelf uithongeren) komen het meest voor. De gevolgen ervan kunnen verstrekkend, ja zelfs dodelijk zijn.
Als gevolg van de schade die het zelfbeeld van de overlevende heeft opgelopen, worden voedingsproblemen vaak beschouwd als een manier om ermee om te gaan. Ze kunnen gezien worden als een beheersingsmethode en zo het slachtoffer het gevoel geven dat ze eindelijk macht over iets in haar leven heeft. Of ze kunnen worden gezien als een manier om onaantrekkelijk te worden en daardoor hopelijk toekomstig seksueel misbruik te vermijden. Het zou een combinatie van die factoren en andere kunnen zijn. Voedingsproblemen zijn tragisch en verwoestend – ze zijn werkelijk representatief voor hoe seksueel misbruik iemand tot zelfdestructie kan brengen.
Een geschiedenis van seksueel misbruik heeft ook vaak een vernietigend effect op het huwelijk. Als een echtgenoot onwetend is over het verleden, kunnen er diepe kloven in de communicatie ontstaan en normale huwelijksintimiteit kan ontwricht worden. Een echtgenoot kan bijvoorbeeld een normaal zicht op seks hebben, maar de echtgenote die het seksuele misbruik heeft overleefd, kan het gevoel hebben dat het een vieze, afschuwelijke plicht is, die alleen maar vreselijke herinneringen aan geruïneerde kinderjaren oproept. Zo’n huwelijk moet er kennelijk voor knokken om gezond en sterk te worden.
Actie ondernemen
Wat kan er nu gedaan worden om misbruik te stoppen en de gevolgen van deze vreselijke zonde te genezen? Laten we in de allereerste plaats het gebed niet vergeten. We moeten voor de overlevenden van seksueel misbruik bidden en voor degenen die dit misschien nog steeds ondergaan. Bid voor de mannen en vrouwen die dit verschrikkelijke trauma hebben ervaren en voor kinderen en teenagers die nog steeds worden misbruikt. Vraag God hen kracht en moed te geven om dit te verwerken.
We moeten ook voor de overtreders bidden. We kunnen voor hun berouw bidden. We kunnen er om bidden dat zij hun zonden belijden en op zijn minst een poging wagen om althans iets goed te maken aan de slachtoffers. We kunnen om hun herstel bidden, zodat ook zij gaan leven tot Gods eer en glorie. Maar we kunnen ook bidden om Gods recht. Als zij zich niet willen bekeren en 180 graden omdraaien om het goede te doen, dan kunnen we de hele zaak in handen geven van de rechtvaardige Rechter. Hem komt de wraak toe en Hij zal het vergelden.
Het gebed is belangrijk. Maar we zijn van mening dat het wel met daden gepaard moet gaan. Neem in de eerste plaats misbruik ernstig en neem verslagen van misbruik ernstig. Onderzoek heeft bij herhaling uitgewezen dat valse verslagen van seksueel misbruik voorkomen, maar het zijn er weinig en dan nog met grote tussenpozen. Dit komt doordat in de meeste gevallen degene die verslag doet zo veel te verliezen heeft. Nog altijd zit er een stigma op misbruikt zijn, vooral bij jongere vrouwen. De maatschappelijke kosten en stress die met het naar buiten komen van seksueel misbruik gepaard gaan, wijzen erop dat we verslagen ervan altijd serieus moeten nemen.
We gaan nog een stap verder. Ook aan onze kinderen moet geleerd worden dat er fysieke grenzen zijn. Omdat wij allen het beeld van God dragen en daarom menselijke waardigheid bezitten, is het niemand toegestaan ons aan te raken op een manier die ons een ongemakkelijk gevoel geeft.
We moeten een gezond christelijk standpunt innemen als het om onze seksualiteit gaat.
Onze kinderen en jongeren moeten leren dat vrouwen niet geroepen zijn om zich in het algemeen aan alle mannen te onderwerpen en zeker zijn ze niet op afroep beschikbaar voor de seksuele grillen van elke man. We moeten vorm geven aan Bijbelse voorbeelden van hoofd zijn en leiding geven van de man thuis en in de kerk.
Ik wil graag wat zeggen over onze plicht seksueel misbruik aan te geven. Verschillende rechtsinstanties hebben onderscheiden verplichte aangiftevereisten. Er kunnen verschillende wettelijke verplichtingen zijn, afhankelijk van waar je woont. Maar we moeten onderscheid maken tussen wettelijke verplichtingen en morele verplichtingen. Ik hoop dat wij als christenen het er over eens zijn dat zelfs als een wettelijke verplichting niet bestaat, er nog steeds een morele verplichting voor ons allen is om aangifte te doen van aan de dag gekomen misbruik of een redelijke verdenking daarvan. Als een afschuwelijke criminele daad tegen een zwak en kwetsbaar kind wordt gepleegd, moeten we dan niet alles wat in ons vermogen ligt doen om het te stoppen? Als je zelf in de schoenen van dat kind zou staan, zou je niet willen dat iemand anders een eind maakt aan je misbruik en lijden?
Maar kan iemand vragen: “Wat als de dader een lid van de kerk is?” Cruciaal om te bedenken is dat seksueel misbruik niet maar een verschrikkelijke zonde is, maar ook een criminele overtreding. Als een lid van onze kerk een ander lid vermoordde, zouden we niet zeggen: “O, laten we de ouderlingen dat maar laten uitzoeken.” We zouden direct erkennen dat moord een criminele daad is en door politie en het rechtssysteem aangepakt moet worden. Het is een ernstige, criminele zaak. Seksueel misbruik is niet anders. Het moet als een misdaad behandeld worden, omdat het een misdaad is.
Voor kerkleden bestaat geen immuniteit om de rechtsgang door Gods aangestelde dienaren in het burgerlijke domein te laten plaatsvinden. Dat je kerklid bent, geeft je geen “blijf uit de gevangenis” kaart als je een misbruiker bent. Dat wil niet zeggen dat het niet als kerkelijke zaak behandeld moet worden. Zoals we al eerder zagen is seksueel misbruik zonder meer een ernstige zonde tegen het zevende gebod. Kerkelijke tucht heeft zijn plaats in het handelen met deze zonde. De kerk moet het ernstig nemen en er afdoend mee omgaan – helaas is dat niet altijd gebeurd.
Maar als het op de juiste manier wordt behandeld, kan de hoop van het evangelie aan alle betrokkenen worden voorgehouden. Wat de misbruikers betreft, zij kunnen berouw hebben en zich tot Christus bekeren om vergeving van deze vreselijke zonde. Door de macht van de Heilige Geest kunnen zij veranderen. Zij zullen met de gevolgen van wat ze hebben gedaan moeten blijven leven, maar voor zover het om de eeuwigheid gaat kunnen ze hoop en troost vinden. En voor degenen die misbruikt zijn is het vaak een lange, moeizame weg van genezing. Maar genezing is mogelijk door de genade die God in zijn evangelie aanbiedt. Door Gods genade heb ik misbruikslachtoffers gezien die eens boos en verbitterd waren en die er toch op een christelijke en God de eer gevende manier mee omgingen. Maar dat gebeurt nooit snel en zij die overlevenden proberen aan te moedigen moeten er aan denken geduldig te zijn en deze dingen tijd te gunnen.
Conclusie
Er is over dit onderwerp veel meer te zeggen. Ik heb alleen maar aan de oppervlakte gekrabbeld. Toch nog een paar opmerkingen als conclusie.
Wat je hierboven hebt gelezen is een herziene versie van een artikel dat ik in 1995 voor Clarion heb geschreven. Het was het eerste artikel dat ik ooit in Clarion heb gepubliceerd. Ik kreeg achteraf veel positieve feedback, vooral van mensen die zelf misbruikt waren en van begeleiders van misbruikslachtoffers. Maar ik kreeg ook wat negatieve feedback. Eén voorbeeld ervan vergeet ik niet snel. Na een eredienst kwam een oudere broeder, die als ouderling gediend had, naar me toe en zei me dat mijn artikel stom was. Hij zei zoiets als: “Denk je dat we aangifte moeten doen bij de politie? Dat is belachelijk. Als ik een stuiver van je steel, zou je dat gaan aangeven bij de politie?” Hij vergeleek seksueel misbruik met het stelen van wisselgeld. Ongelooflijk.
Als je me destijds zou hebben gevraagd of ik dacht dat ik zo’n 25 jaar later verbetering in de beheersing van en omgang met deze dingen zou voorzien, zou ik optimistisch en hoopvol zijn geweest. Jonge mannen zijn dat vaak. Maar als je me nu vraagt of er verbetering is geweest, zou ik niet zo heel positief zijn. Ik ben nog steeds het best bekend met de Canadese situatie en van daar hoor ik nog altijd dat deze dingen gebeuren en dat ze soms niet goed door kerkenraden worden opgepakt. Dat maakt me diep verdrietig.
Ik denk dat één ding het probleem veel erger heeft gemaakt en dat is de toegankelijkheid van pornografie via het internet en vooral gewelddadige, misbruikende, vernederende pornografie. Kinderpornografie is ook gemakkelijk toegankelijk. Deze dingen dragen bij aan het voortdurende seksuele misbruik van kinderen, tieners en soms zelfs echtgenotes – ook in onze gereformeerde kerken.
Geliefde lezer, we moeten seksueel misbruik ernstig nemen. We moeten er openlijk over praten – uiteindelijk is zonde als paddenstoelen – het groeit het beste in het donker. Laten we alles doen om op dit afschuwelijke kwaad licht te schijnen. Laten we alles wat in onze macht ligt doen om het te voorkomen en onze kerken genezende havens maken voor degenen die het hebben ondervonden.
Dr. Wes Bredenhof is predikant van de Free Reformed Church, Launceston, Tasmania.
Via YINKAHDINAY, weblog, 15-11-2018. Oorspronkelijke titel: Coming to Terms with the Reality of Childhood Sexual Abuse
Vertaling: R. Sollie-Sleijster