Kerken in Canada 9
D.J. Bolt
18-06-16
Op de synode van Dunnville maakten we kennis met ds. D.M. Boersma en hoorden zijn toespraak namens de Zuid-Afrikaanse Gereformeerde Kerke in Suid-Afrika (GKSA). Deze toespraak is het waard om ook bredere aandacht te krijgen. Zij geeft blijk van een warme broederlijke liefde tussen de Zuid-Afrikaanse, Australische en Canadese gereformeerde kerken, die ook gematerialiseerd wordt, en maakt allerlei dwarsverbanden duidelijk.
Mooi is te herkennen dat kerk, school en zendingswerk (dat vooral!) aandacht hebben van de broeders en zusters daar.
Het boeiende verhaal geeft inzicht in 'de uitdagingen' waarmee de kerken in het immens grote land (vergeleken met Nederland) voor staan. De moeiten in een verdeelde multi-raciale natie worden de kerken, zeker de laatste jaren, niet bespaard. Maar zij gaan in geloofsvertrouwen verder en mogen ook mooie dingen ervaren, zo blijkt uit de toespraak.
Als leden van inmiddels kleine kerkverbanden herkennen we veel moeiten. Alleen daarom al is het goed kennis te nemen van ds. Boersma's verhaal. Laten we onze ogen openhouden voor de gereformeerde broederschap over heel de wereld. Gods Geest werkt immers overal. Het leven en de strijd elders kan ons bemoedigen in onze eigen omstandigheden en ons aanvuren de goede strijd te strijden.
En laten we vooral over de grenzen heen voor elkaar bidden.
Toespraak tot de Generale Synode Dunnville 2016
door Ds. Dirk M. Boersma
namens de Free Reformed Churches van Zuid-Afrika
Geachte en geliefde broeders en zusters,
Vergaderingen en broederschap
Gedurende de vijf jaar dat ik predikant was in Denver, Colorado USA, werd ik nooit naar een Synode afgevaardigd. Het gaf me een gevoel alsof ik niet werd binnengelaten in de lounge van een drukke vliegroute op een vliegveld. Niet genoeg mijlen (ervaring), dus je mag er niet in! Daarom ben ik blij dat ik nu in Zuid-Afrika woon. Eindelijk heb ik genoeg vliegmijlen verzameld (en misschien wat ervaring opgebouwd?). De deuren van de lounge zwaaiden voor me open: dit is al de derde synode die ik kan bijwonen!
Alle gekheid op een stokje, ik zie het echt als een voorrecht hier te zijn. Ik geniet ervan de halve wereld rond te vliegen en kerken en broeders en zusters te ontmoeten die ook aan de Here Jezus Christus toebehoren en Hem volgen. Het is mooi om de eenheid en liefde die u voor elkaar heeft te proeven. Ik voel het in de manier waarop u discussieert en naar elkaar luistert.
Ik spreek niet over herkenning van een gemeenschappelijke cultuur (in Nederland noemen ze dat 'spruitjesgeur' - zoals de reuk van witlof en oliebollen) die teruggaat naar onze gemeenschappelijke Nederlandse wortels.
Het bezoeken van kerken in verschillende culturen en het bijwonen van de besprekingen op deze Synode is verfrissend. Het is een leerervaring om te zien wat essentieel is en waar we vrolijk van elkaar kunnen verschillen. En als we de waarheden die we zo kostbaar achten herkennen en omhelzen, de leer van genade, zijn we blij in onze eenheid in Christus en werken we samen in zijn koninkrijk.
Groeten
Allereerst is het me een groot genoegen u de groeten van uw Zuid-Afrikaanse zusterkerken over te brengen. Wij achten de band die we met u hebben hoog. We ervaren het als een zegen van Christus dat we steun en bemoediging van u ontvangen en dat u ons in uw gebeden gedenkt.
De FRCSA en haar uitdagingen
Aangezien elke Synode uit verschillende groepen afgevaardigden bestaat, kan het helpen als ik u een overzicht van de FRCSA en haar recente ontwikkelingen geef.
De FRCSA bestaat uit 7 geïnstitueerde kerken en 7 zendingsplaatsen met een totaal van 3,5 predikanten en 7,5 zendelingen in actieve dienst. Ik schat ons totale ledenaantal ergens tussen de 2.000 en 2.500, waarvan 1/3 bestaat uit lidmaten op zendingsplaatsen.
U ziet wel dat we een klein kerkverband zijn. En we worden nog kleiner. De kerk van Bethal, die de Nederlands Gereformeerde Kerken van Zuid-Afrika heeft verlaten om zich in 1995 bij de FRC aan te sluiten, werd in april opgeheven. Na een crisis in de gemeente was het ledental tot 30 teruggelopen.
Er blijven nu nog drie hulpbehoevende kerken over. Daarom zijn we de FRCA dankbaar, dat zij zo royaal zijn ons fonds voor hulpbehoevende kerken te steunen.
Zendingswerk
Toen de Nederlandse immigranten in de vijftiger jaren een begin maakten met de FRCSA, waren zij trouw en royaal en begonnen kerkgebouwen en twee scholen te bouwen. Zij gingen ook het evangelie verspreiden. Maar toen een zendeling nodig was, werd het werk aan de Nederlandse kerken overgedragen. 30 jaar later werd de verantwoordelijkheid neergelegd bij de Zuid-Afrikaanse kerken. De kerken in de noordelijke provincies van de GKv zetten hun steun aan dit zendingswerk wel voort.
Tot nu toe hadden wij kerken in gebieden die in 'blank' en 'zwart' waren gescheiden. Het land is veranderd, omdat men na de officiële opheffing van de barrières vrij kon gaan reizen. Veel gebieden zijn nu gemengd. Daarom hebben wij sinds 2009 ook een zendingskerk die multiraciaal en multicultureel is. Ik ben dankbaar voor het voorrecht deze kerk zelf te mogen planten en ik zie een mooie eenheid groeien tussen zwarte en blanke leden, Zuid-Afrikaanse burgers en buitenlanders, en tussen mensen die verschillende talen spreken. Dit is een nieuwe ervaring binnen ons zendingswerk.
Wij zijn wel getuige van een verandering op de zendingsplaatsen. De snelle groei van de negentiger jaren is afgezwakt en we focussen ons minder op uitbreiding. We zijn begonnen ons te concentreren op het opleiden, het discipel zijn en op geloofsgroei. Eén van de zendelingen richt zich nu uitsluitend op het opleiden.
Minder predikanten
We zijn zoveel predikanten kwijtgeraakt! Zes in zeven jaar.
2009: Ds. Pieter Nel van Bethal werd afgezet.
2013: Ds. Jerry Mhlanga werd afgezet en ds. Tjeerd de Boer (zendeling) keerde naar Nederland terug.
2014: De band tussen ds. Eugene Viljoen en de kerk van Cape Town (Kaapstad) werd losgemaakt. Hij was beschikbaar om beroepen te worden, maar ontving geen beroep. Helaas is hij nu niet langer predikant in de FRCSA.
2015: Ds. Kees Kleijn (Johannesburg) ging met emeritaat en ds. Jelle Drijfhout (Pretoria) keerde naar Nederland terug.
Drie kerken zijn nu op zoek naar een Afrikaanssprekende voorganger. Afrikaanssprekende predikanten zijn zo zeldzaam als kippetanden (een Zuid-Afrikaanse uitdrukking). Bovendien is het moeilijker geworden om een werkvergunning te krijgen.
Intussen had de Here al voorzien in zwarte studenten uit Zuid-Afrika voor het predikantschap. Vrijwel tegelijkertijd zijn vier studenten (inclusief Phineas Kgatie, die zes maand in Hamilton verbleef) zendeling en predikant geworden.
Voor de opleiding van toekomstige studenten hebben wij een oplossing nodig die voor Zuid-Afrika geschikt is. We hebben niet genoeg predikanten om onze eigen theologische opleiding op te zetten. Studenten naar een ander continent sturen is niet gezond en onbetaalbaar.
Ook op dit vlak hebben wij de samenwerking met uw kerken nodig. Twee van onze curatoren hopen dit jaar nog gesprekken met de CRTS te hebben.
Ondersteuning
Het rapport van uw CCCA deputaten vermeldt terecht dat onze kerken aanzienlijke uitdagingen tegenkomen. Dit geldt voor de zending, maar ook voor het voortbestaan.
Drie geïnstitueerde zendingskerken werden hulpbehoevend. Ons kerkverband is beslist niet zelfvoorzienend. Een onevenredig geldbedrag voor zending en zendingsgerelateerde projecten komt van onze zusterkerken in Canada, Australië en Nederland. We zijn heel dankbaar dat de GKv kerken onze zendingsprojecten ondersteunen (90%). Anders zouden we amper één zendeling hebben gehad.
Vervolgens zijn de Australische zusterkerken begonnen de hulpbehoevende kerken in ons midden te ondersteunen. En daarna begon u, de Canadese kerken, steun te geven aan het zendingswerk en aan de specifieke projecten Khothatsong, ons HIV-Hulp comité, en aan het Gereformeerd Studiecentrum. Het laatste is een uniek project dat uit een bibliotheek en een elektronische afleverdienst van Gereformeerd en exegetisch materiaal van honderden en honderden predikanten over de hele wereld bestaat. Deze predikanten zouden anders geen toegang tot deze bronnen hebben.
Omdat buitenlandse hulp onze leden afhankelijk en lui maakt, werd in 2012 een speciale synode gehouden om de financiële afhankelijkheid en het voortbestaan van de kerken te bespreken. Het plan is om de inbreng van buitenlandse steun terug te brengen en meer op onze eigen benen te staan. Of het resultaat op een struisvogel of een flamingo zal lijken, zullen we zien.
In al deze dingen zijn wij afhankelijk van de Here die onze zusterkerken royaal heeft gemaakt en die ook in staat is om alle leden van onze kerken royaler en verantwoordelijker te maken in hun ambt.
Wij zijn klein en afhankelijk. Maar we denken hier niet elke dag over na, we volgen eenvoudig onze roeping na en vertrouwen op de Here.
We realiseren ons dat elke kerk van Jezus afhankelijk is, ook u, grote zusters. Daarom zijn we het eens met wat Paulus over de collecte voor Jeruzalem schreef. Kerken moeten zich niet meer of minder belangrijk voelen naar de grootte van hun ledenaantal en de hoeveelheid middelen die God hun in handen heeft gelegd.
Ons gebed is dan ook dat we mogen voortgaan elkaar aan te moedigen en te ondersteunen en dat onze gebeden aan beide zijden van de Atlantische Oceaan niet zullen ophouden, maar veeleer zullen toenemen, tot lof en eer van Christus.
Moge Hij u rijk zegenen!
Vertaling: R. Sollie-Sleijster