Ethiek

Ethiek

Signalen



Aanmelden GRATIS nieuwsbrief

Naam:
E-mail:



printen

mailen

Die andere predikant, die andere religie

 

Dr. Wes Bredenhof

03-10-20

 

Hij was zo vol passie, zo intens. Hij had een opvallende religieuze gloed. De man stond in vuur en vlam: hij was aan het preken. Zijn  preekstoel was een kleine katheder in Tasmania’s Legislative Council. Het onderwerp van z’n preek was zijn “End-of-Life Choices Bill”.

 

Vorige week zag ik dat Mike Gaffney zijn wet presenteerde. Eerst leek het me alsof hij alleen maar aan het preken was. Maar toen ik er verder bij stilstond, realiseerde ik me dat hij een echte meester was in de kunst van homiletiek. En Gaffney gebruikte zijn homiletische gaven in dienst van zijn religie.

 

Tasmanië (de afgelopen 5 jaren ons thuis) heeft de rug recht gehouden waar het gaat om door de staat gesanctioneerde suïcide, zelfmoord. In de kleinste staat van Australië zijn al verschillende pogingen gedaan om wetgeving te introduceren die het zou toestaan, maar tot nu toe zijn die inspanningen tevergeefs geweest. Maar er bestaat veel zorg dat het dit keer anders zal zijn. Er schijnt beslist stevige publieke support voor te zijn.

 

Als je die uitingen van steun leest of hoort, kom je al snel tot de gedachte dat oppositie tegen door de staat gesanctioneerde suïcide afkomstig is van religieuze mensen, terwijl niet-religieuzen (zoals Mike Gaffney) voorstander zijn. Het wordt afgeschilderd als een debat vóór of tegen religie, vaak besprenkeld met een paar “scheiding van kerk en staat” sentimenten. Maar is dat werkelijk wat hier aan de hand is?

 

Het hangt er maar van af wat je onder “religie” verstaat. Als je “religie” ziet als een verwijzing naar het horen bij een kerkorganisatie (of synagoge, moskee, tempel, enz.), dan zou je het debat in deze termen kunnen vatten. De meeste tegenstanders van door de staat gesanctioneerde suïcide horen bij Christelijke kerken, terwijl veel supporters daar niet bij horen.

 

Maar de meeste woordenboeken zullen je duidelijk maken dat “religie” een breder referentiekader heeft. Het kan bijvoorbeeld verwijzen naar oprecht aangehangen geloof ten aanzien van wat er uiteindelijk toe doet in het leven. Vanuit Christelijk perspectief gezien functioneert wat er echt toe doet in je leven als een god, zelfs als je er niet naar verwijst als een godheid. Als iets het belangrijkste is en als een god in je leven functioneert, dan is het een god voor jou, hoe je het ook noemt. En jij bent een religieus iemand.

 

Hoewel hij het waarschijnlijk niet met me eens zal zijn, is Mike Gaffney toch een religieus iemand.

Hij is vurig toegewijd aan een essentieel geloof. Zijn uiteindelijke geloof blijkt persoonlijke autonomie te zijn. Het is het recht op individuele zelfbepaling. Dat gaat alles te boven. Dit is de kern van het religieuze geloof dat zo veel culturele trends drijft: transgender ideologie/LGBTQ, abortus en door de staat gesanctioneerde suïcide. Dit geloof zegt dat het individu het uiteindelijk voor het zeggen heeft – het individu is werkelijk een autonome god. Dus als “god” zegt dat hij nu een zij is, mag niemand vraagtekens zetten bij die “god”.  Als “god” de dood kiest voor het kindje in de baarmoeder, mag niemand aan “god” vragen stellen. Wanneer “god” zegt dat het leven te veel is en dat “god” “een waardig sterven” wil, dan mag niemand vragen stellen bij wat “god” zegt. Goden hebben altijd de ultieme macht en het ultieme gezag.

 

Het is dan ook geen wonder dat, als ze een preekstoel krijgen, de aanhangers van deze religie zulke krachtige, gepassioneerde predikers kunnen zijn. Zij staan in vuur en vlam voor hun religie en zullen alles wat in hun macht ligt doen om die te verspreiden. Ik wilde “evangeliseren” schrijven, maar dat zou de indruk geven dat deze religie van individuele autonomie goed nieuws aanbiedt. Dat doet ze niet. Er zit geen goed nieuws in een religie die de dood promoot. Christenen hebben een religie van leven – een evangelie dat een Heiland verkondigt die de opstanding en het leven is. Wij hebben een evangelie dat ons ertoe brengt het leven te beschermen en te eren. Dus waarom zijn wij niet net zo vol ijver en vuur als Mike Gaffney of nog vuriger?

 


 

Dr. Wes Bredenhof is predikant van de Free Reformed Church, Launceston Tasmania.