Uit de kerken

De OPC ontdekken

John H. Terpstra

01-06-24

Nederlanders staan bekend om hun wereldwijde reizen. Als je naar de Verenigde Staten reist kun je jezelf de vraag stellen:

"Hoe zou het voor een lid van een van de  Nederlandse gereformeerde kerken zijn om te gaan kerken bij een gemeente van de Orthodox Presbyterian Church (OPC)?"

Oorsprong van de OPC

De grootste Presbyterian Church, tegenwoordig bekend als de Presbyterian Church in de Verenigde Staten (PCUSA), werd in het begin van de 19e eeuw gesticht. Theologische vrijzinnigheid en een sociaal evangelie infiltreerden deze kerk waardoor ze ging afwijken van het historische christelijke geloof. De PCUSA verwierp belangrijke leerstukken zoals de inspiratie, het gezag van de Schrift, de maagdelijke geboorte van Christus en de plaatsvervangende verzoening.

Dr. John Gresham Machen sloeg alarm in zijn boek Christianity and Liberalism (uitgegeven door Eerdmans, 1923). Hij gaf aan dat theologische orthodoxie de erkenning vereist dat "het bovennatuurlijke de echte grond en de essentie van het Christelijk geloof is."  Zijn alarmbel klinkt nog steeds luid in de moderne samenleving.

In 1933 leidde Dr. Machen de oprichting van de Independent Board for Presbyterian Foreign Missions (de Onafhankelijke Raad voor Presbyteriaanse Buitenlandse Zending) in een poging om de opkomst en het tolereren van de vrijzinnige theologie in het zendingswerk van de kerk aan te pakken. Dit initiatief werd hevig tegengewerkt, vooral tijdens de General Assembly (de Algemene Vergadering – Synode) van 1935 die alle geestelijken die de Independent Board steunden, opdroeg zich ervan te distantiëren. Omdat ze dit weigerden werden ze geschorst, afgezet en uit de PCUSA verwijderd.

De Orthodox Presbyterian Church (OPC) werd op 11 juni 1936 gesticht onder leiding van Dr. Machen.  Dr. Machen was toen reeds 23 jaar hoogleraar aan de Princeton Theological Seminary. Om de invloed van de vrijzinnigheid in Princeton had hij daar ontslag genomen en in 1929 het Westminster Theological Seminary gesticht.

In het begin had de OPC vierendertig predikanten, zeventien ouderlingen en negenenzeventig gemeenteleden die allen de akte van eenheid en de verklaring m.b.t. de leer ondertekenden en aanvaarden. De jonge kerk nam in 1939 de naam Orthodox Presbyterian Church aan. Kerken die de PCUSA verlieten raakten al hun bezittingen kwijt waardoor de oprichters van de OPC verarmden en veel ontberingen moesten doorstaan in deze kritieke beginjaren.   

Belangrijke uitgangspunten

De leden van het eerste uur stichtten de OPC met het vaste voornemen dat het nieuwe kerkverband trouw zou zijn aan het Woord van God, de gereformeerde en presbyteriaanse kerkleer en samenleven op basis van de normen in de Heilige Schrift, de Westminster Standards en het Book of Church Order. 

De OPC trekt mensen aan die een kerk zoeken die behoudend en belijdend is in de leer en de prediking, en daar in de praktijk ook naar leeft. Deze mensen komen niet alleen uit van oorsprong gereformeerde en presbyteriaanse gemeenten maar ook uit dwalende kerken.

Degenen die zich bij de OPC aansluiten hebben daarvoor goede redenen. Maar zij moeten daarbij ook enkele belangrijke uitgangspunten t.a.v. het kerkelijk samenleven leren kennen en aanvaarden. Soms kan dit, ook nu nog, maken dat beraadslaging en besluitvorming door kerkelijke vergaderingen moeizame processen zijn. Het gaat om de volgende uitgangspunten die in de OPC gehandhaafd worden:

• Waken tegen centralisatie van kerkelijke macht.
  Kerkenraden en vergaderingen van de kerk zijn beroepsinstanties. Zij dragen bij aan het welzijn van de kerk door het werk van wijze en trouwe oudsten (ambtsdragers en leidinggevende oudsten).
• Wordt iemand beschuldigd dan heeft hij het recht zich tegenover zijn aanklager(s) te verdedigen vanuit de Heilige Schrift en de daarvan afgeleide normen van de kerk.
• De leden van de OPC genieten een leven in christelijke vrijheid en zonder gewetensdwang, zoals verwoord in de Westminster Confession of Faith, hoofdstuk 20.
• De eigendommen van elke kerk zijn blijvend haar eigen bezit.

De OPC heeft veel trouwe theologen aangetrokken, die allemaal hun sporen hebben nagelaten in de harten van kerkleden. Invloedrijk zijn of waren: Edmund P. Clowney, Richard B. Gaffin, Jr., R. B. Kuiper, John Murray, Cornelis Van Til en anderen. 
OPC-leden bestuderen ook de werken van gerespecteerde gereformeerde theologen als Herman Bavinck, Loraine Boettner, Louis Berkhof, Charles Hodge, Geerhardus Vos, enz.. De werken van deze mannen zijn belangrijk in de theologische opleiding van predikanten en ouderlingen van de OPC.

Ook heeft de OPC veel belangstelling voor de werken van belangrijke auteurs van het gereformeerde geloof in Nederland. OPC predikanten en ouderlingen bestuderen de werken van grote gereformeerde auteurs zoals: Herman Witsius, Wilhelmus à Brakel, Hendrik de Cock, Klaas Schilder en meer.  Deze leren de kerk en bemoedigen haar in de moderne strijd tegen de theologische vrijzinnigheid, zowel in de Verenigde Staten als elders. De afgelopen jaren kregen we steeds meer te maken met de strijd van de kerk tegen dwalingen in leer en praktijk.

Instellingen

De OPC heeft als opdracht om God te eren als kerk en als individuele leden. En om het goede nieuws van verlossing door Jezus Christus bekend te maken aan de wereld. De kerk is gegrondvest op de grote uitgangspunten van de Reformatie: van redding door genade alleen, door geloof alleen, volgens de Schriften alleen, tot eer van God alleen.
Door Schriftgetrouw onderwijs groeien de leden geestelijk. De OPC wil Gods geboden gehoorzamen omdat dit Hem behaagt. Samen omarmen we niet alleen de leer van Gods Woord maar willen we er ook naar leven en dat in ons leven laten zien.

Net als alle trouwe kerken van de Reformatie gelooft de OPC dat de Bijbel het enige gezaghebbende Woord van God is, de enige onfeilbare regel voor geloof en leven is. De OPC vindt haar historische wortels in de zestiende-eeuwse Reformatie, heeft groot respect voor de Drie Formulieren van Eenheid zoals harmonieus samengevat in het zeventiende-eeuwse leerdocument de Westminster Confession of Faith, samen met de Grote en Korte Katechismus. De OPC is gereformeerd en presbyteriaans in de theologie van de kerk en haar bestuurlijke praktijk.

Gereformeerde kerken in Nederland die, net als de OPC, het gezag en de verantwoordingsplicht erkennen van elkaars kerkelijke vergaderingen - kerkenraden (consistories of Sessions), classis (Presbyteries), synodes (General Assemblies) – hebben een groot betekenis voor de eenheid in het ware geloof. De OPC stelt de meerdere vergaderingen samen uit broeders van mindere vergaderingen. Zij hebben een grote gezamenlijke verantwoordelijkheid t.a.v. bewaking van de trouw aan de leer en het leven in praktijk.

Het OPC Book of Church Order is vergelijkbaar met de Kerkorde van de Synode van Dordt. Het boek beschrijft hoe de kerk is gestructureerd, wat de taken en  verantwoordelijkheden zijn van ambtsdragers en anderen, bevat de regels voor de rechtspraak. Ook beschrijft het onze gezamenlijk aanvaarde vereisten voor inhoud en uitvoering van de openbare erediensten van de kerk waarbij te allen tijde het sturende element van aanbidding behouden moet blijven.

Erediensten

Wanneer je een OPC gemeente bezoekt, zul je heel veel herkennen. De volgorde van onderdelen in de eredienst zal ongeveer identiek zijn aan die van je eigen gemeente. Wel kunnen er verschillen zijn tussen plaatselijke kerken. Bijvoorbeeld in de omgang met elementen van de openbare eredienst, zoals de collectes voor de ondersteuning van het kerkverband, of t.a.v. de wijze van deelnemen aan de Avondmaal van de kerk. Maar de vorm, inhoud en praktijk van de eredienst zijn duidelijk vergelijkbaar.

Veel OPC-kerken maken gebruik van het nieuwe Trinity Psalter Hymnal (2018) dat gezamenlijk is ontwikkeld door United Reformed Churches of America (URCNA) en de OPC. Dit psalter bevat alle 150 psalmen, een rijke verzameling bekende gezangen, de drie Formulieren van Eenheid (Heidelbergse Catechismus, Nederlandse Geloofsbelijdenis, Dordtse Leerregels), evenals de Westminster Confessie (Belijdenis en de Grotere en Kortere Catechismussen). Een paar OPC-kerken maken gebruik van de rode Trinity Hymnal (een gezamenlijk werk van de Presbyteriaanse kerk in Amerika en de OPC), of de Psalms for Singing (RCPNA Psalter).

Wereldwijde zending

In de bijna 90 jaar sinds haar oprichting is de OPC uitgegroeid tot een kerk met meer dan 32.000 leden in meer dan 300 kerken in de Verenigde Staten en Canada. De OPC heeft het historische gereformeerde geloof, zoals uitgedrukt in de Westminster Confession of Faith en de Catechisms, krachtig verdedigd en uitgedragen.  Ze erkent kerken met een vergelijkbaar geloof en praktijk en is lid van de North American Presbyterian and Reformed Council (NAPARC) en de International Conference of Reformed Churches (ICRC).

Als je een van de OPC-kerken bezoekt, zul je merken dat iedere kerk enthousiast is over het verspreiden van het goede nieuws van de redding door Heere Jezus, zowel in eigen omgeving als wereldwijd. Mensen van alle achtergronden zijn lid van de Orthodox Presbyterian Church en ook jii zult zeker een warm welkom ontvangen. Elke plaatselijke gemeente heeft een belangrijke rol te spelen in het bereiken van de eigen buurt. De Algemene Vergadering houdt toezicht op het gezamenlijke werk met andere gereformeerde en presbyteriaanse kerken in de wereldwijde evangelisatie.

De Orthodoxe Presbyteriaanse Kerk (OPC) voert haar missie voor dit wereldwijde werk uit door middel van ondersteunende comités zoals: het Comité voor christelijk onderwijs (Committee on Christian Education), het Comité voor plaatselijke evangelisatie en kerkgroei (Committee on Home Missions and Church Extension) en het Comité voor buitenlandse zending (Committee on Foreign Missions). Elk van deze comités heeft als doel om God te eren, en Christus te verkondigen in Noord-Amerika en de rest van de wereld, door hen te leren gehoorzaam te zijn aan wat Hij heeft opgedragen.

• Via de Committee on Christian Education worden kerken geholpen om de kostbare waarheid van het gereformeerde geloof effectief te onderwijzen. Deze commissie maakt zondagsschoolmateriaal, het tijdschrift New Horizons, trainingsmateriaal, een gezangboek en hulpmiddelen voor de eredienst. Het OPC Ministerial Intern Program helpt kerken om mannen voor te bereiden op de evangelieverkondiging door middel van pastorale stages in de zomer of een jaar lang. Het Ministerial Training Institute van de OPC vult de voorbereiding op het seminarie aan met cursussen die speciaal ontworpen zijn om hen die zich voor bereiden op het predikantschap.
   
• De Committee on Home Missions and Church Extension helpt bij het stichten van nieuwe kerken in heel Noord-Amerika. Deze commissie helpt presbyterieën (classes) bij het ondersteunen van regionale lokale zendelingen bij het vinden en ontwikkelen van nieuwe kerkplantingslocaties en helpt nieuwe gemeenten bij het vinden van voorgangers. De OPC heeft speciale aandacht voor de stedelijke gebieden van ons land en organiseert trainingsseminars voor kerkplanters. Dit comité helpt ook gevestigde kerken hun omgeving te bereiken met het evangelie en voorziet in een OPC Leningenfonds dat gemeenten helpt die een nieuwe kerkgebouw nodig hebben.
   
• Via het Committee on Foreign Missions worden zendelingen naar de uiteinden van de wereld gestuurd om er gereformeerde kerken te stichten. Momenteel heeft de OPC zendingswerk in Azië, Haïti, Quebec, Oeganda, Oekraïne en Uruguay. Waar nodig gaat de prediking van het evangelie vergezeld van medische voorzieningen en andere hulp van barmhartigheid. Een belangrijk deel van het werk op onze zendingsvelden is gewijd aan het voorbereiden van de volgende generatie mannen op de evangelieverkondiging, waaronder een mobiel theologisch mentoraat in Oostenrijk, Zwitserland, Colombia, Ethiopië, India, Zuid-Sudan en andere landen, naarmate de mogelijkheden zich aandienen en hulp wordt gevraagd.

Zowel in eigen land, in Noord-Amerika, als vooral in de buitenlandse zendingsgebieden probeert de OPC samen te werken met zendelingen die worden gestuurd door kerken met hetzelfde geloof en dezelfde praktijk. Daarvoor dient het Committee on Ecumenicity and Interchurch Relations (CEIR). De opdracht van de CEIR is om aanbevelingen te doen aan de General Assembly (de Synode) met betrekking tot de relatie van de OPC met zulke andere kerken, en met gereformeerde oecumenische instelliingen, zowel in de Verenigde Staten als daarbuiten. Dit betreft het aangaan en onderhouden van de officiële relaties met deze kerken die overeenkomstige relaties willen hebben.

De kerk vindt haar samenbindend uitgangspunt in de verbondsbelofte "Mijn woonplaats zal bij hen zijn; Ik zal hun God zijn, en zij zullen Mijn volk zijn" (Ezechiël 37:27, Leviticus 26:12). Dit vindt vervulling in Jezus als Emmanuel (‘God met ons’, Matteüs 1:23, Johannes 1:14). Hij kwam als de Middelaar van het genadeverbond om de mensen door zijn bloed te verlossen en hen los te kopen. De uiteindelijke vervulling van de belofte is het nieuwe Jeruzalem, de Bruid van Christus (Openbaring 21:3).

De eenheid van de kerk wordt bereikt door te groeien in geestelijke volwassenheid (Efeziërs 4:13). Eenheid en volwassenheid zijn het resultaat van wederzijdse, liefdevolle vermaning en gezamenlijke onderwerping aan de Schrift. Een dergelijke volwassenheid komt tot stand door het spreken in waarheid en handelen in liefde (Efeziërs 4:15).