Ethiek

Rond de Schrift

Nieuwe artikelen
Signalen



Aanmelden GRATIS nieuwsbrief

Naam:
E-mail:



printen

mailen

Hersteld

 

Ds. H.Sj. Wiersma

29-01-22

 

Ik kwam een sprekende quote tegen op Twitter:

 

Misschien moet de kerk van Nederland, voordat ze een beweging van herstel kan zijn, wel eerst hersteld worden!

 

Een aardige tweet voor onze Hersteld Gereformeerde gemeente, dacht ik. Reclame voor de Hersteld Gereformeerde Kerk van Bunschoten-Spakenburg, van wie zou dat zijn? De tweet bleek afkomstig van het twitteraccount van de evangelische gemeente Mozaiek, die deze maand haar 10-jarig bestaan vierde. Bijzonder aardig om zo op het belang van de herstelde kerk te wijzen J. Die naam hebben we bewust gekozen. Het vertelt wie we willen zijn: een gereformeerde kerk voortgekomen uit een pijnlijke breuk. We moesten breken met een verkeerde omgang met de Bijbel. Die breuk betekende herstel voor de kerk, maar ook verwijdering van hen met wie we tot voor kort kerk waren.

 

Daar worden we trouwens zo af en toe nog op bevraagd: was de breuk wel nodig? Is de omgang met de Bijbel in de GKv dan zo verkeerd? In het jongste nummer van Nader Bekeken (Jrg. 29, nr. 1; januari 2022) maakt ds. P. Boonstra daarover een aantal opmerkingen. Hij schrijft dat er binnen de GKv steeds openlijker gekozen wordt voor de zgn. nieuwe hermeneutiek (een andere manier van Bijbellezen). Hij bespreekt daarvan een aantal voorbeelden en komt dan tot deze conclusie:

 

Nieuwe hermeneutiek brengt je in conflict met de duidelijke waarschuwing vanuit de Bijbel zelf dat het verboden is om aan het Woord van God iets toe te voegen of daarvan af te doen (NGB, art. 7)”.

 

Ds. Boonstra maakt duidelijk dat er binnen de GKv sprake is van een onbijbelse manier van Bijbellezen.

 

Daar zijn meerdere voorbeelden van te geven. In het Nederlands Dagblad van 6 januari 2022 is te lezen dat de GKv Utrecht Noord-West het huwelijk van twee mensen van hetzelfde geslacht gaat inzegenen. In het ND vertelt de kerkenraadsvoorzitster hoe dit besluit tot stand is gekomen.

 

Het proces begon in 2015 met het voeren van gesprekken in kleine groepjes. ‘Toen keken we vooral wat hierover in de Bijbel staat. Maar daar kwamen we niet uit, want je kunt op basis hiervan zowel voor als tegen zijn.’ Daarom werd het in gesprekken over een andere boeg gegooid: de gemeente is op zoek gegaan naar wat de Bijbel over het vormen van een gemeenschap zegt. ‘Dan lees je heel duidelijk dat God zijn Geest aan iedereen heeft geschonken, dus aan homo’s en hetero’s.’”

 

Hetzelfde patroon is zichtbaar in de manier waarop binnen de GKv het besluit om ook vrouwen toe te laten tot de ambten, tot stand is gekomen: je kunt op grond van de Bijbel zowel een lijn vóór als een lijn tegen de vrouw in het ambt aanwijzen. Zo kom je er niet uit. Daarom werd er gekozen voor een andere benadering: die van gelijkwaardigheid. In Christus is noch man, noch vrouw (vgl. Gal. 3: 28). Daarbij wordt de Bijbel een blokkendoos waaruit je naar believen groene blokken (vóór) kunt halen om een groene redenering op te bouwen (‘zie je wel, de Bijbel zegt: groen’) of een rode redenering (tegen): ‘zie je wel, de Bijbel zegt: rood’. Maar je kunt natuurlijk ook een regenboog redenering bouwen. Voor ieder zoals hij het ziet.

 

…zoals hij het ziet. Daar wordt duidelijk waar de schoen wringt. Want door deze benadering van de Bijbel verdwijnt uit beeld hoe God het ziet. De lezer is hier bepalend. Hij bepaalt uiteindelijk hoe het gebouw er uitziet. Hij bepaalt wat de waarheid is. En zo heeft ieder zijn eigen waarheid, als je maar vanuit een gelovige leeshouding tot een conclusie bent gekomen en van harte Jezus wil volgen. Zo zegt Karin Koelewijn (theologe in de GKv met preekbevoegdheid) het in een interview met De Bunschoter (21 januari 2022; 92ste jrg., nr. 6):

 

Als kerken een Bijbelse afweging maken en tot een conclusie komen, dan maakt het mij niet uit wat de uitkomst is. Maar leg ze niet onder het oordeel van goed of fout, ware of valse leer.”

 

Je mag van haar dan ook niet zeggen dat voorstanders van de vrouw in het ambt ‘schriftkritisch of onbijbels’ zijn. “Laten we elkaar vooral vasthouden rondom de Bijbel”, is haar conclusie.

 

Dat laatste wil ik ook heel graag, maar de vraag is: welke Bijbel? Die van de blokkendoos? Of die van onze belijdenis in NGB, art. 7? Die van de nieuwe hermeneutiek of die van de ‘oude’ (gereformeerde) hermeneutiek? We zitten niet meer op één golflengte in ons gesprek rond de Bijbel. Dat maakt een breuk noodzakelijk. Omdat Gods Woord hier in geding is. Daar mag niet aan worden toegevoegd en niet van worden afgedaan. En het is schriftkritisch en onbijbels als dat wel gebeurt. Gods stem moet helder blijven klinken.

 

 

oot redactie: Dit artikel verschijnt vandaag ook in